Blogi

Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. i nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana określą.

Dziecko, które  narodziło się tej nocy w Betlejem nie wyróżniało się od innych dzieci. W zapowiedziach jego przyjścia na świat, pojawiły się jednak takie imiona jak: "Przedziwny  Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Oczekiwany, Książe Pokoju, Syn Najwyższego, Mesjasz, Emanuel, Jezus".

W drugą niedzielę adwentu uroczyście i radośnie świętowaliśmy poświęcenie nowo wybudowanej kaplicy w wiosce Chipepo. Jest to jedna z 27 kaplic dojazdowych, które należą do misji w Mpunde. Mszy Św. przewodniczył biskup naszej diecezji w Kabwe, Ksiądz Biskup Clement Mulenga, SDB.

Myśl wywodząca się od św. Tomasza z Akwinu  zachęca: „Cokolwiek czynisz, roztropnie czyń i myśl o przyszłości”. Do jej zastosowania w praktyce wzywa rozpoczynający się pierwszy okres roku kościelnego zwany „Adwentem”. Słowo: „adwent” znaczy bowiem czekanie na to, co nadejdzie. Mówi o tym czytana dziś Ewangelia zapowiadając powtórne przyjście Chrystusa na ziemię. Bedzie ono tak niespodziewane jak potop, który przyszedł na ziemię w czasach Noego.

„Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stać będzie mocno na szczycie gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: «Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską, do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo pochodzi z Syjonu i słowo Pańskie – z Jeruzalem». On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i sędzią dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!” (Iz 2,1-5)

Jezus na krzyżu ze wszystkimi znakami skazanego na śmierć, osadzonego niesłusznie i ośmieszonego. I tylko jednemu ze współskazanych dane jest zrozumieć, że rozpoczyna się nowe królestwo, którego królem jest Ten, który kona.

Mamy biskupa! 22 października 2022 roku (data symboliczna, związana ze św. Janem Pawłem II) Kościół Płocki poznał nazwisko nowego biskupa. 31 października ks. biskup Szymon Stułkowski, wcześniej biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej, objął kanonicznie diecezję płocką. Uroczysty ingres zaplanowano na 26 listopada. Te wydarzenia skłoniły mnie do sięgnięcia po książkę dziennikarza Petera Seewalda „Jezus Chrystus. Biografia”, a zwłaszcza do lektury rozdziału „Rybacy ludzi”, opowiadającegoo apostołach, czyli poprzednikach biskupów.

Obchodzimy dzisiaj uroczystość Wszystkich Świętych. W tym uroczystym dniu chrześcijanie pielgrzymujący po ziemi kierują wzrok ku niebu, ku ogromnej rzeszy mężczyzn i kobiet, którym Bóg dał udział w swojej wieczności. Wywodzą się oni „z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków” (Ap 7, 9).

W piątek 7 października br. młodzież z parafii św. Stanisława BM w Strzygach wzięła udział w nocnym marszu do lasu nad jeziorem Warpalickim pod hasłem „Exodus: Pokonać ciemność”. Rozpoczęliśmy w kościele o g. 21.00 odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego. Po krótkim wprowadzeniu dotyczącym tematyki exodusu – wyjścia człowieka młodego z piaskownicy życia w życie człowieka dorosłego i dojrzałego, ruszyliśmy do lasu.

Według Listu do Hebrajczyków aniołowie są „duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc starającym się posiąść zbawienie” (1,14). Choć wymykają się spod naszego zwykłego poznania, ich istnienie nigdy nie podlega w Biblii wątpliwości. Gdy z biegiem roku Kościół odsłania tajemnice zbawienia dokonanego przez Chrystusa, na każdym z tych etapów odnajdujemy obecność aniołów.

Tak mówi Pan wszechmogący: «Biada beztroskim na Syjonie i dufnym na górze Samarii. Leżą na łożach z kości słoniowej i wylegują się na dywanach; jedzą oni jagnięta z trzody i cielęta ze środka obory. Improwizują na strunach harfy i jak Dawid wynajdują instrumenty muzyczne. Piją czaszami wino i najlepszym olejkiem się namaszczają, a nic się nie martwią upadkiem domu Józefa. Dlatego teraz ich poprowadzę na czele wygnańców, i zniknie krzykliwe grono hulaków». (Am 1a. 4-7)

To mój pierwszy wpis na blogu po długiej przerwie. Czas nie stoi w miejscu. W diecezji, Polsce i świecie wydarzyło się wiele rzeczy dobrych, ale też mniej dobrych. Podsumuję minione miesiące w kilku punktach, bo wbrew temu, co sadził o czasie Stephen Hawking, uważam, że stwórcą czasu i ludzkich dziejów jest Bóg, i to On nadaje im kształt.

Dzisiejsze święto jest świętem ocalonych i obdarzonych przez Chrystusa „nowym życiem przez Ofiarę złożoną na drzewie krzyża” (Pokomunia).

Będąc na konferencji Stowarzyszenia Kanonistów Polskich w Krakowie uczestniczyłem we Mszy św. przed konfesją św. Stanisława, biskupa męczennika, w katedrze na Wawelu. Z wielkim poruszeniem wysłuchałem przypadającej na ten dzień ewangelii, która rozpoczynała się następującymi słowami:

W środę, 7 września 2022 r., do sanktuarium skępskiego udało się wiele pieszych pielgrzymek, a pośród nich pięćdziesięciu pątników wraz z proboszczem ks. Wojciechem Zaleśkiewiczem w 49. Pieszej Pielgrzymce z Sadłowa, dekanat rypiński. Dzięki dobrze zachowanym archiwaliom parafialnym udało się ustalić liczbę tychże pielgrzymek zorganizowanych w XX w. i XXI w.