Blogi

Podobnie jak w Liturgii bizantyjskiej, teksty dzisiejszej Mszy świętej rozpoczynają się słowami: „Z radością obchodzimy Narodzenie Najświętszej Maryi Panny, z Niej wzeszło słońce sprawiedliwości, Chrystus, który jest naszym Bogiem”.

W tym roku, w lutym minęła 25. rocznica śmierci jednego z proboszczów parafii w Gąbinie, (także parafii katedralnej płockiej) ks. prał. Stefana Budczyńskiego, budowniczego powojennego kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Jak większość świat maryjnych, tak i  święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny powstało na Wschodzie. Według podania, które trudno zweryfikować, podczas Soboru w Chalcedonie (dziś Turcja) w 451 roku, cesarz Marcjan zażądał od biskupa Jerozolimy przeniesienia do Konstantynopola relikwii Najświętszej Maryi Panny. 

W czasie oblężenia Jerozolimy przywódcy, którzy trzymali Jeremiasza w więzieniu, powiedzieli do króla: «Niech umrze ten człowiek, bo naprawdę obezwładnia on ręce żołnierzy, którzy pozostali w tym mieście, i ręce całego ludu, gdy mówi do nich podobne słowa. Człowiek ten nie szuka przecież pomyślności dla tego ludu, lecz nieszczęścia».

Od 29 lipca 2021 roku obchodzimy po raz pierwszy w jednym dniu liturgiczne wspomnienie Świętych Marty, Marii i Łazarza. Było to rodzeństwo mieszkające w Betanii, które Jezus z Nazaretu często odwiedzał.

Perykopa ewangeliczna z piętnastej niedzieli zwykłej jakoby na powrót przywołała moje wspomnienia z X Światowego Spotkania Rodzin w Rzymie, gdzie papież Franciszek podczas Festiwalu Rodzin w Auli Pawła VI powiedział:

X Światowe Spotkanie Rodzin w Rzymie skończyło się niemal dwa tygodnie temu, ale wspomnienia tamtych dni, niezwykłych spotkań i usłyszanych słów są ciągle żywe, mało tego, w pewnym sensie zmuszają do refleksji i stawiają niejako na krawędzi, aby zgodnie z tym, do czego zachęcał nas papież Franciszek „zrobić kolejny krok”.

Czas wakacyjny sprzyja poznawaniu nowych, ciekawych miejsc. Niekiedy odwiedzamy już te sprawdzone, wtedy poznajemy je na nowo, lub odkrywamy tajemnice, których wcześniej nie dostrzegaliśmy. W muzeum czas płynie wolniej, spokojniej. Stanowi ono skarbnicę wiedzy, ukazuje materialną historiędanego miejsca, dotyczącą osób z nim związanych. Jednym z takich miejsc, czasem nieodkrytych, a czasem odkrywanych na nowo, jest właśnie nasze muzeum.

W tym majowo – czerwcowym czasie, gdy kończy się okres Wielkanocny i przypominamy sobie najważniejsze tajemnice naszej wiary: Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego, Trójcę Przenajświętszą, Boże Ciało, to wtedy wielu księży wspomina jubileusze święceń kapłańskich. W tym roku nadszedł czas na 30 -lecie moich święceń kapłańskich.

Byśmy mogli iść dalej

Wiele przypowieści i nauk Jezusa wiąże się z ucztą, często ucztą weselną. W Kanie Jezus uczynił swój pierwszy cud. W działalności publicznej rozszerzał swój stół, zapraszał do niego tych, których nikt nie zapraszał – także grzeszników, ubogich, kalekich...

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego jest obchodzona 40. dnia po Zmartwychwstaniu Chrystusa. Ze względu na to, że czwartek jest dniem pracy obchodzi się ją w siódmą niedzielę wielkanocną.

Na lekcji religii w klasie VI w dniu 5 maja dzieci postawiły mi pytanie, czy pamiętam, że oni mają dzisiaj rocznicę. A jaką? Zapytałem. To ksiądz nie wie, że dzisiaj przypada 3 rocznica naszej Pierwszej Komunii…

W tym roku przypada 78. rocznica bitwy o Monte Cassino. Trwała ona od połowy stycznia 1944 roku do maja 1944 roku. 18 maja 1944 roku zostało zdobyte wzgórze i klasztor św. Benedykta na Monte Cassino. Do dzisiaj na wojennym cmentarzu, utworzonym z rozkazu gen. Władysława Andersa (ur. 11 sierpnia 1892 roku, zm. 12 maja 1970 roku), a zlokalizowanym pomiędzy klasztorem benedyktyńskim i wzgórzem „593”, spoczywają polscy żołnierze, żołnierze Armii Andersa. W 1970 roku na cmentarzu został również pochowany sam gen. Władysław Anders.

Szkoda mi papieża Franciszka. Nie zasłużył na krytykę, jaka na niego niemal zewsząd spłynęła za „szczekanie NATO” w rozmowie z „Corriere della Sera” (2 maja 2022 r.). Za długo siedzę w mediach, żeby nie wiedzieć, że pewne publiczne wypowiedzi są może nie tyle manipulowane, co nadaje im się walor, na jaki nie zasługują. Krytyka wypowiedzi papieża wpisuje się w obecną narrację o Kościele: czego by nie zrobił czy powiedział i tak będzie źle.

I ujrzałem, i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i Zwierząt, i Starców, a liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy, mówiących głosem donośnym: «Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo». A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: «Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków!» A czworo Zwierząt mówiło: «Amen». Starcy zaś upadli i oddali pokłon. (Ap 5,11-14)