Blogi

Wspomniane w ostatnim wpisie na moim blogu słowo odjaniepawlać wzbudziło dwojaką reakcję: zdziwienie i zniesmaczenie. Zdziwieni byli ci, którzy nie słyszeli o takim słowie. Zniesmaczonych oburzało samo wydobycie na światło dzienne słowa, które powinno umrzeć szybciej niż się narodziło. Po co więc je komentować?

Od połowy marca na trasie Iquitos – Trzy granice kursuje nowoczesny i szybki prom, który może zabrać na pokład prawie 300 osób. Statek zakupiono i zbudowano we Francji. Bilet z Iquitos do Pebas kosztuje tylko 30 soli, zaś do granicy z Kolumbią i Brazylią 80 soli. Prom pokonuje prawie 500 kilometrów w ciągu 9 godzin. Zapokładowanie i obsługa prawie jak w samolotach. W ciągu pierwszego miesiąca statek aż trzy razy miał kilkudniowe przerwy w rejsach z powodu problemów technicznych. Na powierzchni z prądem rzeki płynie dużo większych i mniejszych gałęzi, pni a nawet całych drzew, które mogą zapchać lub uszkodzić turbiny. Sterujący statkiem musieli nauczyć się na własnych błędach manewrować i dostosować prędkość do specyficznych warunków na Amazonce.

Sejm zdecydował, że obywatelski projekt komitetu „Ratujmy Kobiety 2017”, liberalizujący przepisy aborcyjne nie będzie procedowany. Zabrakło raptem dziewięciu głosów i bardzo dobrze. Wielu posłów PO i Nowoczesnej nie wzięło udziału w głosowaniu, najprawdopodobniej celowo, a trójka z PO zagłosowała przeciw, co mocno zdenerwowało kierownictwo ugrupowania. Całość pokazuje jak słabiutka i pogubiona jest opozycja. Znaczna część posłów PiS zagłosowała za dalszą pracą nad wspomnianym dokumentem, tym samym udowadniając, że szanują obywatelską inicjatywę.

W pierwotnym znaczeniu adoracja oznacza modlitwę lub mowę skierowaną do rozmówcy. Ma zatem charakter relacyjny. To dość szerokie określenie może się odnosić zarówno do bóstwa, jakiejś osoby, lub przedmiotu. Gdy tego terminu używa Kościół, wiadomo, że dotyczy on wyłącznie Boga i Chrystusa z racji nierozdzielnego złączenia bóstwa z naturą ludzką.

Od kilku lat nie mam noworocznych postanowień. Nie mam, bo nie dotrzymuję. Jednak początek roku sprawił, że przypominają mi się złote myśli, maksymy, cytaty, zanotowane w różnych okolicznościach i na byle czym. I tak idą ze mną przez życie, jakoś mnie kształtują, dodają odwagi, zmuszają do zmiany myślenia.

Nowy program duszpasterski Kościoła w Polsce na lata 2017/19 jest wyjątkowy. Podnosi na duchu i ożywia nadzieję przez sam fakt przyzywania Ducha Świętego. Program nosi tytuł Duch, który umacnia miłość; rozłożony jest na dwa lata. W roku 2017/18 będziemy odkrywać Osobę Ducha Świętego oraz Jego dary, zwrócimy uwagę na skutki bierzmowania i jakość szeroko rozumianej dojrzałości chrześcijańskiej. W następnym roku – 2018/19 będziemy rozpoznawać obszary i zadania, do których wezwie nas Duch Święty.

W naszej pobożności święto Narodzenia Pańskiego owiane jest czułością skierowaną do Bożego Dzieciątka, poezją i zwyczajami ludowymi. Jednak w samym początku święto to cechowało się niemalże surowością i było przede wszystkim proklamowaniem boskości Chrystusa wbrew tym, którzy jej zaprzeczali (IV w.). W dziecku zrodzonym z Maryi adorujemy Bożego Syna i odkrywamy najbardziej ludzkie wątki Misterium Wcielenia.

Początek nowego roku liturgicznego, związany w Kościele w Polsce także z nowym programem duszpasterskim, przyniósł ciekawe wyniki badań Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego. Według tych badań, z programem duszpasterskim realizowanym w latach 2013-2017 zapoznało się 87% proboszczów w Polsce. Najczęściej proboszczowie mieli okazję poznać program poprzez wydrukowaną książkę (72%) - dodajmy - rozsyłaną z rozdzielnika do każdej parafii.

Z czym kojarzy nam się w przedświątecznym okresie przymiotnik „szlachetny”? Oczywiście z akcją pod nazwą Szlachetna Paczka: bardzo potrzebną, budzącą sumienia, pozwalającą zostać człowiekiem ofiarnym, zachęcającą do wyjścia z kokonu egoizmu. Okazuje się jednak, że przed Bożym Narodzeniem bez żadnych skrupułów można się tym przymiotnikiem posłużyć także promując „chwilówkę”.

Czytania i formularze mszalne Adwentu ukazują stopniowo trzy wyjątkowe postaci żyjące nadzieją: Izajasza, Jana Chrzciciela i Maryję.

Czekamy z Maryją na spotkanie Pana!

„Farsa to odmiana komedii, w której łatwowierni bohaterowie zostają wciągnięci w serie coraz bardziej nieprawdopodobnych, niewygodnych i kompromitujących wydarzeń. Sytuacje te najczęściej są spowodowane wadami bohaterów, takimi jak próżność, sprzedajność lub chciwość”. Poza tym, że sejm nie powinien mieć wiele wspólnego z komedią, to reszta pasuje jak ulał do Sejmowej Komisji Etyki. Z założenia powinna być sumieniem polskiego parlamentaryzmu, a stała się nie tylko niewiele znaczącą, ale ośmieszaną i pogardzaną prze niektórych parlamentarzystów instytucją społeczną.