Blogi

Refleksje kolędowe...sprzed lat.

1 stycznia to czas postanowień (ha – podobno dotrzymuje ich co 20 osoba), ale to także uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki, czyli – Matki Boga. W czasie minionego Adwentu hitem była piosenka „Mario, czy już wiesz”, to polska wersja utworu z filmu „Syn Boży”. W internecie jej wykonań pełno, ale ja po raz pierwszy usłyszałam tę piosenkę podczas rekolekcji kerygmatycznych w parafii św. Jana Chrzciciela w Płocku z ust mojej koleżanki Iwony Zielonki i ks. Rafała Winnickiego. To było piękne wykonanie.

W całym tym zamieszaniu wokół Trybunału Konstytucyjnego, którego jesteśmy świadkami tuż przed Bożym Narodzeniem w Polsce, charakterystyczne są nawoływania do tego, aby Kościół wreszcie zabrał głos. Przez Kościół rozumie się biskupów, chętnie przywoływany jest Prymas, Przewodniczący Konferencji Episkopatu, czy jakaś Komisja Episkopatu zajmująca się problemami społecznymi.

Jubileusz Miłosierdzia zmobilizował nas do postarania się o duży obraz Jezusa Miłosiernego. Nie mieliśmy wątpliwości, że obraz ma być przywieziony z Krakowa-Łagiewnik od samej św. Siostry Faustyny.

Odszukałem dwa wpisy o O. Górze i Lednicy

W pewnej bawarskiej szkole, na lekcji – jak mówiono dawniej rysunków – pani poleciła dzieciom narysować twarze ich mam. Podczas gdy większość maluchów zabrała się z zapałem do malowania, pewien chłopiec najpierw z niepokojem spoglądał na kolegów, potem spuścił głowę, a w oczach pojawiły się łzy. Nauczycielka podeszła do niego, delikatnie pogładziła po głowie i zapytała: dlaczego płaczesz? - Bo zapomniałem twarz mojej mamy. Chłopiec mieszkał niedaleko od szkoły, mądra nauczycielka poprosiła kogoś z wyższej klasy, aby zaprowadził malca do domu, spojrzał na twarz mamusi, ucałował ją i wrócił do szkoły. Tak się też stało. Po piętnastu minutach młody Bawarczyk usiadł w swojej ławce, chwycił kredki i z typowo niemieckim zapałem zaczął rysować twarz swojej mamy.

Od kilku lat mam problem z aniołami. Nie dlatego, że nie wierzę w ich istnienie, ale dlatego że nie godzę się na ich instrumentalne traktowanie przez ogół. Anioły są akceptowane nawet przez osoby nie mające łaski wiary w Boga. Odnoszę wrażenie, że obecny stosunek do aniołów, które przynoszą „pozytywną energię” (zdecydowanie nadużywane w popkulturze określenie), to pokłosie ideologii New Age, nijak mającej się do chrześcijaństwa.

Od zawierzenia się w ręce Maryi rozpoczynaliśmy w czerwcu budowę nowej kaplicy w Tobwe.

Bardzo jestem wdzięczny trzem płockim, znanym zresztą polonistkom: Katarzynie Góralskiej, Elżbiecie Szczepańskiej i Grażynie Rybickiej, za prezentację twórczości tegorocznej Noblistki w dziedzinie literatury.

Z wielką radością informuję, że piekarnia w parafii Señor de los Milagros zaczęła funkcjonować. Po wielu wysiłkach udało się zakupić, dostarczyć i zainstalować wszystkie urządzenia potrzebne do wypieku chleba. W niedzielę 25 października po porannej Eucharystii poświęciłem budynek wraz z całym wyposażeniem.

O wędrującej Matce

Z dumą przyglądam się papieżowi Franciszkowi, jak w swojej ciemnoszarej Hondzie Ballada pielgrzymuje wśród Kenijczyków. Czyni to dwa tygodnie po zamachu dżihadystów w Paryżu, na kontynencie, gdzie przecież także wiele nieszczęść sieją bracia muzułmanie. Osobiście codziennie modlę się, aby Franciszek wrócił cały i zdrowy z pielgrzymki do Afryki, zwłaszcza, że przed nami jeszcze pobyt w Republice Środkowoafrykańskiej i wizyta w słynnym meczecie w Bangi.

Odkąd chodzę do spowiedzi, czyli od drugiej klasy szkoły podstawowej, wiem, że gdy klękam przy konfesjonale, mam wypowiedzieć swoje grzechy, nie cudze. Jeśli są moje, to tylko i wyłącznie ja jestem ich autorką. Skoro je popełniłam, to znaczy, że w konkretnym przypadku moja wola okazała się ważniejsza od Bożej woli. Nie popełniłam ich dlatego, że je odziedziczyłam. Biskupi polscy są jednoznaczni: „Praktyka modlitwy o wyzwolenie z grzechy pokoleniowego zdradza bardzo wyraźnie brak wiary”.

"Znam takie miejsce na ziemi, gdzie zawsze chciałbym być...".