Blogi

Do baru czy do konfesjonału?

Opublikowane niedawno w „Gościu Niedzielnym” (24 stycznia 2016) Oświadczenie w obronie pamięci Marszałka Wiesława Chrzanowskiego zawiera słowa, których zawsze mi brakowało w dyskusji o lustracji: dobre imię, Dekalog, zanik poczucia wdzięczności. Można by dodać jeszcze słowo sumienie, tak samo ważne dla ludzi lustrowanych, jak i tych, którzy lustrują, w tym historyków. W istocie to chyba reakcja sumienia skłoniła grono znaczących osób, w tym kilku biskupów oraz ks. prof. J. Salija), by zaprotestować przeciwko umieszczeniu nazwiska Wiesława Chrzanowskiego w publikacji zatytułowanej „Konfidenci”, opisującej czołowych kolaborantów PRL.

W TVP Seriale trwają powtórki pierwszej serii „Rancza”. To ta nie przerysowana jeszcze część, w której Kusy jest alkoholikiem, Lucy Wilska nie ma pracy, a sklep w centrum Wilkowyj przypomina budę z nieoheblowanych desek. Trafiam na wątek medialny: ten sam redaktor - nauczyciel Tomasz Witebski tworzy firmowaną przez gminę „Wieść Gminną” i przez parafię „Wieść Parafialną”. Redaktor niczego niemoralnego w tym nie widzi. Do głównej bohaterki mówi: „Prawda jest podwójna”.

Na dyskusję o książce Zuzanny Radzik „Kościół kobiet” jechałem do Warszawy z podwójnie motywowaną ciekawością. Po pierwsze, mieliśmy dyskutować w Cafe Niespodzianka przy Marszałkowskiej. Początkowo zdawało mi się, że to właśnie w tej kawiarni przed trzydziestu sześciu laty, przed wyjazdem na studia do Rzymu, pewien urzędnik SB namawiał mnie do współpracy z wiadomymi służbami. Na miejscu okazało się, że wszystko wygląda inaczej i pewnie pomieszały mi się kawiarnie. Marszałkowska to jednak długa ulica i kawiarni na niej bez liku.

Koniec karnawału, koniec radości?

Przyznam się, że nie rozumiem ludzi, których męczy rozmowa. Trudno jest mi na przykład pojąć księży, którzy na kolędzie nie mają o czym rozmawiać z parafianami. Nie mogę zrozumieć też tych, którym nie chce się przyjść na wspólny posiłek. Irytują mnie pełne pychy słowa – nie ma o czym z tobą rozmawiać, czy – jeszcze gorzej – nie chce mi się z tobą gadać. To ostatnie, to jakiś deficyt duchowy. Na dobrą sprawę powinni się nim zająć uważni analitycy życia społecznego, które w Polsce, w tym także w Kościele, indywidualizuje się aż po uwiąd wspólnot sąsiedzkich, mieszkaniowych czy choćby plebanijnych.

W Polsce w wielu parafiach zakończyła się lub dobiega końca wizyta duszpasterska zwana ¨kolędą¨. Od czterech lat ja także zacząłem wykorzystywać to sprawdzone narzędzie duszpasterskie do poznania i ewangelizowania moich parafian. Dla mieszkańców Iquitos jest to całkowicie nowa, nieznana praktyka. Błogosławieństwo domów zaczynam pod koniec listopada. Wiem, że to za wcześniej, ale w styczniu, byłoby za późno, gdyż w większości domów nastrój i wystrój świąteczny znika zaraz po Bożym Narodzeniu. Praktykującym katolikom tłumaczę w kościele jak należy celebrować święta Narodzenia Jezusa, zaś do nieobecnych wciąż szukam sposobów dotarcia.

„Jestem Europejką i jestem z tego dumna. Ale przede wszystkim jestem Polką i jestem z tego dumna” – to słowa pani premier Beaty Szydło z 19 stycznia ze Strasburga. Wszystko, co spowodowało jej obecność w tym francuskim mieście, wydaje się jednym wielkim paradoksem. Do Unii „na dywanik” zostaje wezwana premier rządu utworzonego przez partię, która zwyciężyła w demokratycznych wyborach. Za co? Za wprowadzanie zmian, rzekomo przeciw demokracji.

W Nowy Rok na Mszy św. o godz. 12, 00, zwanej od lat „dwunastką u św. Jana Chrzciciela”, przeżywaliśmy kolejny złoty jubileusz małżeński. Niektórzy uczestnicy tych Mszy św. pamiętają jeszcze ks. Tadeusza Króla i jego Msze św. dla inteligencji, potem aktywne uczestnictwo członków Płockiego Klubu Inteligencji Katolickiej i Soborowego Studium dla świeckich. I chociaż od kilku lat Klub się wyprowadził od Jana, a Studium przestało istnieć, to uczestnicy tamtych wydarzeń wchodząc w wiek jubileuszowy, są wierni swojej tradycji. Mamy więc coraz więcej jubileuszowej modlitwy dziękczynnej…

Refleksje po-kolędowe

Coraz więcej ludzi w Europie mówi głośno, że polityka wielokulturowości się nie sprawdziła. Już nie tylko nielegalni imigranci, którzy przybywają na grecką wyspę Lesbos są poważnym zagrożeniem dla miejscowych. Ostatnie doniesienia z Niemiec i innych krajów europejskich utwierdzają w przekonaniu, że Europa musi jak najszybciej rozwiązać problem arabskich uchodźców.

W dżungli amazońskiej świętujemy narodzenie tego samego Dzieciątka Jezus, ale tradycje związane z tą uroczystością są troche inne i dużo uboższe. Brak śniegu i mrozu, brak potraw wigilijnych, żar lejący się z nieba, mała frekwencja w kościele to wszystko można zaakceptować

Boże Narodzenie, wigilia, rodzinne kolędowanie, wreszcie przełom lat – przeżywane w Roku Miłosierdzia mogą stać się wyzwaniem do większej wrażliwości religijnej i społecznej. Jeśli czytaliście w Boże Narodzenie Bullę papieża Franciszka, ustanawiającą nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia, to mogliście doznać zawrotu głowy od szans, jakie niesie polska tradycja religijna w kojarzeniu miłosierdzia i naszych zwyczajów. Nie obyło się pewnie bez zawstydzenia z powodu licznych przypadków, kiedy religijne przyzwyczajenie zacierało Jezusowe oblicze miłosierdzia.