Blogi

Kilka dni temu telewizja przypomniała spektakl o siostrze Wandzie Boniszewskiej z bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr od Aniołów - stygmatyczce, żyjącej w latach 1907-2003. Kilka lat temu znalazłam gdzieś wiersz jej autorstwa, dedykowany Jezusowi. Zapisałam go, a dopiero potem sprawdziłam kim była ta kobieta. I dowiedziałam się, co w życiu przeszła.

Trwająca od kilku miesięcy dyskusja nad ograniczeniem wielokadencyjności wójtów, burmistrzów i prezydentów miast, tu i ówdzie owocuje szkoleniem etycznym pracowników administracji, czasem także propozycjami nowych kodeksów deontologicznych. Jest to chyba zdrowa reakcja na twierdzenia prawie połowy Polaków przekonanych o możliwości uzyskania korzystnej decyzji w urzędzie gminy za łapówkę. Jeszcze gorzej jest z nepotyzmem. Według socjologów kumoterstwo najbardziej kwitnie w sądownictwie, w służbach mundurowych i w samorządzie. Polacy twierdzą, że samorządowcy są też – po lekarzach, posłach i policjantach – najbardziej skorumpowaną grupą zawodową.

Miejsce, jakie zajmuje Pascha w Starym Testamencie jest, jak wiadomo, zupełnie wyjątkowe. Rytuał celebracji paschalnej jest przedstawiony w pierwszej części Księgi Wyjścia (Wj 12) i przerywa opis plag egipskich. Jest zatem wcześniejszy niż dar Prawa na Synaju. Jednak nie spotykamy Paschy w najstarszym kalendarzu liturgicznym Izraela (Wj 23,14-17). Charakterystycznym rysem starotestamentalnej Paschy jest jej sprawowanie wieczorem i ten wieczorny charakter zachowała Pascha aż do dziś. Dzisiejsza bowiem jest ściśle związana z jej początkiem. Czy jednak istnieje prosta kontynuacja jednej w drugiej? Między jedną a drugą były etapy, które zaważyły o ich istotnej inności.

Kilkanaście dni temu poproszono mnie o konferencję na temat Eucharystia – misterium ciszy. Coś jest na rzeczy – pomyślałem - skoro najpierw klerycy, teraz ludzie świeccy wyrażają tęsknotę za ciszą. Pewnie odgrywa tu rolę wszechobecny hałas, który przeszkadza współczesnemu człowiekowi w dialogu ze sobą, przeszkadza w rachunku sumienia, w głębszej rozmowie z drugim człowiekiem. .

Od dnia Pięćdziesiątnicy, potem jak Apostołowie otrzymali Ducha Świętego, proklamowanie słowa Bożego stało się pierwszą czynnością Kościoła. Piotr ogłasza, że Bóg wskrzesił Jezusa. Słuchacze przejęci do głębi serca, pytali: „Co mamy czynić, bracia?”. W odpowiedzi usłyszeli: „Nawróćcie się (…) i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych” (Dz 2,37-38). Głoszenie Paschy Chrystusa, wezwanie do nawrócenia i oferta przebaczenia w akcie sakramentalnego pojednania, staje się sercem misji Kościoła, któremu zlecone zostało dzieło jednania.

„Kocham ten sport z jego nieprzewidywalnością i emocjami. Mnie jeszcze przed rozpoczęciem mistrzostw<"zawieszono> na szyi wszystkie medale, Piotrka skreślono po skoczni normalnej. Z całego serca gratuluję mu tego sukcesu, bo wiem, jak smakuje i jaką drogę musiał przejść, aby znaleźć się w tym miejscu swojej kariery. Brawo chłopie! Dziękuję moim kibicom, którzy kochają skoki tak jak ja, z każdym scenariuszem, jaki trzeba odegrać. Oby w sobotę kino zakończyło się happy endem. Damy z siebie wszystko!” - napisał Kamil Stoch. Do wpisu dołączył wspólne zdjęcie z Żyłą z czasów, gdy ich przygoda ze skakaniem dopiero się zaczynała.

Drodzy Przyjaciele naszej misji

Święta Rita – żona, matka, zakonnica. Patronka od spraw trudnych i beznadziejnych.

Każdorazowy Wielki Post rozpoczyna się w Środę Popielcową, od posypania głów popiołem. Ceremonia przypomina że z prochu powstaliśmy i w proch się obrócimy, ale jest też wezwaniem, od którego wg Ewangelii św. Marka, Jezus rozpoczynał działalność publiczną w Galilei: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15). Rzeczywiście, chodzi o odwrócenie się od samego siebie i zwrócenie ku Bogu. Nie bójmy się tego. Śmierć ciała prowadzi do ujrzenia Boga twarzą w twarz. Przeszedł przez nią także Chrystus.

Najpierw miałem nadzieję, że „Gość Niedzielny” publikując artykuł „Religia własnego ja” [2017, nr 6], rozpoczyna jakże potrzebną dyskusję o roli psychologii w życiu człowieka wierzącego, szczególnie w duszpasterstwie dzieci i młodzieży, w sprawowaniu sakramentu pokuty, w wychowaniu seminaryjnym, w duszpasterstwie służby zdrowia, w traktowaniu odnowy charyzmatycznej i dziesiątku innych miejsc, gdzie faktycznie dochodzi do spotkania psychologa i psychiatry z duszpasterstwem. Spotkania te nie zawsze są bezproblemowe, a wszystko zależy od kompetencji spotykających się stron, szczególnie zaś od znajomości psychologii ze strony duszpasterzy i teologów.

Wyodrębnienie Paschy, czyli świętowania Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa z cotygodniowej celebracji, nastąpiło w II wieku. Szybko też powstała wśród chrześcijan myśl o potrzebie godnego przygotowania się przez post do świętowania Paschy, czyli tej gruntownej przemiany ludzkiego losu dokonanej przez Chrystusa. Według relacji Tertuliana (+ ok. 220) niektórzy wierni Kościoła Afrykańskiego pościli przed Wielkanocą tylko dwa dni, w Wielki Piątek i Wielką Sobotę „gdy zabrano im Oblubieńca”. Post był w tym wypadku znakiem żałoby po śmierci Pana i jednocześnie oczekiwaniem na jutrzenkę Zmartwychwstania.

Czwartkowe modlitwy o powołania kapłańskie i zakonne w kaplicy naszego seminarium cieszą się niemałą frekwencją, zaczynają żyć swoim rytmem i intensywnością. Omodlona pokoleniami kleryków kaplica budzi wspomnienia byłych kleryków i inspiruje świeckich do solidarności z Kościołem diecezjalnym. Świadczy o tym korespondencja, jaką otrzymałem po wzmiance na blogu o fresku z naszej kaplicy. Były alumn płocki, obecnie kapłan diecezji łomżyńskiej, ks. Michał Bieńkowski, pisze:

Blog stał się jedną z najpopularniejszych form przekazu myśli. Blogi piszą intelektualiści i erudyci, posiadający duży zasób wiedzy, ale też osoby, które po prostu chcą się podzielić swoimi przemyśleniami. Dobrze, żeby z bloga coś wynikało, bo jednak nie zawsze ci, którzy dużo piszą, mają coś ważnego do przekazania. W Katolickiej Agencji Informacyjnej znalazłam ciekawe zaproszenie: na konferencję blogerów chrześcijańskich.