Blogi

Jestem pod wrażeniem osobowości nowego generała jezuitów, który na pierwszej konferencji prasowej stwierdził, że misją chrześcijańską jest pojednanie. Szukam niemożliwego - powiedział dziennikarzom pytającym go o wyzwania dla wiary i możliwość jej współistnienia w tak pesymistycznej rzeczywistości wojen i ludzkiego cierpienia. Jezuici są wezwani do ufności w Jezusie. Mają szukać niemożliwych i nieprawdopodobnych rozwiązań, ponieważ tego uczy Bóg, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych - przypomniał słowa swojej homilii wygłoszonej tuż po wyborze.

Z pomocą Bożą i dzięki życzliwości wielu ludzi zakończyliśmy budowę i poświęciliśmy dwie nowe kaplice. Jedna pod wezwaniem Świętej Siostry Faustyny a druga pw. Bożego Miłosierdzia.

Była karmelitanką. Prowadziła ukryte życie w klasztorze w Lisieux. W XIX i XX wieku stała się jedną z najbardziej popularnych świętych w katolickim świecie. Jan Paweł II ogłosił ją doktorem Kościoła. Czego może nas nauczyć ta Zakonnica?

Ks. Saturnina Wierzbickiego spotkałem po raz pierwszy w parafii św. Jana Chrzciciela w Płocku, po powrocie ze studiów. Była połowa lat osiemdziesiątych zeszłego wieku, św. Jan – jak wszyscy nazywali przyseminaryjny kościół i utworzoną przy nim parafię – żył pamięcią duszpasterskich dokonań ks. M. Paciuszkiewicza, M. Grzybowskiego, T. Króla, T. Łebkowskiego. Jednocześnie życie niosło nowe wyzwania, które akurat w tej parafii koncentrowały się wokół powstałych wtedy dwu instytucji: Instytutu Wyższej Kultury Religijnej / ks. T. Król, R. Jaworski/ oraz Klubu Inteligencji Katolickiej.

Dawno nie czytałam tak pięknie napisanej książki. Nawet dzieliłam się tym z moim otoczeniem, ale nie oszukujmy się – 75 lat po swojej śmierci w bunkrze głodowym Auschwitz ojciec Maksymilian Maria Kolbe nie jest już modny. Widać to też w Niepokalanowie, który ponownie, po bardzo długiej przerwie, odwiedziłam w upalną, ostatnią sobotę lata. Natknęłam się tylko na jedną grupę z parafii, poza tym po obiektach snuły się jedynie pojedyncze osoby.

Dobre klimaty z pierwszej części filmu „Wołyń” Smarzowskiego pojawiają się także w opowieściach Ukraińców, którzy aktualnie pracują i mieszkają w Polsce. W większości mają o nas dobre opinie i aż boję się, czy nie za bardzo nam schlebiają. Bracia Ukraińcy, poza drogami, chwalą nasze sklepy, ciepłą wodę w kranach, komunikację publiczną – za punktualność, kierowców - za życzliwość wobec pasażerów, profesorów - za to, że nie biorą łapówek przy egzaminowaniu, panie urzędniczki na poczcie czy w biurze meldunkowym – za cierpliwość i gotowość do pomocy.

Na początku września brałem udział w spotkaniu z Lechem Wałęsą w gostynińskim zamku z cyklu "Porozmawiajmy o Polsce". Aż przebierałem nogami aby napisać moje spostrzeżenia ze spotkania z tym pogubionym, zadufanym człowiekiem. Te jego pomysły na uzdrowienie Polski - np. czipy dla polityków, które będą wszystko nagrywać: co robi, gdzie chodzi, z kim śpi itd. - oj byłoby zabawnie.

Przekażmy sobie znak pokoju – na każdej Mszy św. na te słowa reagujemy skinieniem głowy lub, lepiej, podaniem dłoni. Gest ten, choć jeszcze nie dokonany, uwiecznił na swoim słynnym fresku w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie mistrz Michał Anioł. Wykonuje go Bóg Stwórca wobec nowo stworzonego dzieła - człowieka. Na co dzień nie wszyscy wszystkim chętnie swoją rękę podają. Jednak gdy wyciąga ją ktoś, kto chciałby nas przekonać do ideologii, której nie akceptujemy, mamy prawo zostawić ją w kieszeni.

Zapowiadała się pogodna wrześniowa niedziela. W domowych ogródkach pełno żółtych aksamitek, w sadach drzewa uginają się od owoców, w miasteczkach na Mazowszu, przez które przejeżdżam w niedzielny poranek szeregi ludzi ciągną do kościołów; skupieni, dostojnie niosą tygodniowy bagaż swojego życia.

Sakrament Eucharystii jest pamiątką męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Bóg okazał nam miłosierdzie w swoim Synu, który nasze grzechy wziął na siebie i je zgładził swą męką i zmartwychwstaniem. Uczestnicząc we Mszy św. chrześcijanin wkracza na drogę miłosierdzia: otrzymuje bowiem słowo Dobrej Nowiny o zbawieniu i sakrament Ciała i Krwi Chrystusa, aby tymi darami żyć w ciągu dnia, mieć znak i zadatek życia wiecznego już podczas ziemskich dni.

Od razu go polubiłam - ze zdjęcia. Pierwszego odcinka nowej edycji programu „Rolnik szuka żony” nie oglądałam, ale nazajutrz zajrzałam do portali. Szok, niedowierzanie, wielkie emocje - jeden z uczestników zastrzegł, że interesuje go tylko praktykująca katoliczka. To aż takie dziwne? To teraz z takich deklaracji robi się newsy? Owszem, takie czasy.

Zdaje się, że przynajmniej w tym roku Światowe Dni Młodzieży nie przyniosą takich owoców, jakich oczekiwali rektorzy seminariów duchownych w Polsce. Niewielka ilość kandydatów do kapłaństwa wystawia na próbę nie tylko rektorów. Martwią się księża biskupi, a także co wrażliwsi wierni świeccy, którzy w kryzysie powołaniowym dostrzegają symptomy kryzysu religijnego w Polsce. Przeciętny wierny być może jeszcze tego nie dostrzega. Na ogół nie brakuje księży w parafiach, przeciwnie, w porównaniu z Zachodem mamy ich – jak niemądrze niektórzy powtarzają – nawet za dużo.

W sposób wyjątkowy, w sakramencie Eucharystii zawarte jest misterium miłosierdzia Boga, który w nim jest obecny. Ofiara, którą Chrystus składa swemu Ojcu i która jest utrwalone w pamiątce eucharystycznej, jest otwarta dla wszystkich i realizuje zbawczy plan Bożego miłosierdzia.