Blogi

Rok Wolności w Płocku, Msza św. za Ojczyznę na płockiej „Stanisławówce”. Potem w ciepły wieczór wszyscy wychodzą przed pomnik bł. ks. Jerzego Popiełuszki, światła skierowane na pomnik, stoją poczty sztandarowe, płocczanie, VIP-y. Na zakończenie uroczystości wszyscy śpiewają hymn – bite cztery zwrotki.

W lutym cały świat podziwiał Olimpiadę w Soczi. Igrzyska się skończyły, ale o Rosji nadal jest głośno, teraz cały świat patrzy z niedowierzaniem na postępowanie Władimira Putina. Były pułkownik KGB podpisał na Kremlu traktat o przyjęciu Krymu i Sewastopola do Rosji i zapewnia, że nie chce rozbioru Ukrainy, ale ja mu nie wierzę.

Wielki Post już na dobre jest z nami, także na radiowej antenie! Były już pierwsze postne audycje, były pierwsze transmisje z dróg krzyżowych, z ciechanowskiej fary i gorzkich żali z płockiej katedry, postne audycje i wywiady... Wynika z nich wszystkich niezbicie, że post kojarzy się wciąż i niezmiennie, by nie powiedzieć, że niemal obsesyjnie z umartwieniem, z odmawianiem sobie czegoś….

Codzienne doniesienia z Sewastopola, Brukseli, Moskwy i Waszyngtonu przypominają, wypisz, wymaluj, zdarzenia sprzed drugiej wojny światowej, o których uczono nas na historii. Ile razy zastanawiałem się nad reakcjami zwykłych ludzi, którzy żyli w Polsce i w Europie w 1939 r. Z wielką ciekawością, a może i wyrzutem, oglądałem stare zdjęcia z życia zwyczajnych ludzi w przedwojennym lipcu sierpniu. Plażowicze się opalali, rolnicy kosili zboże, młodzi korzystali z wakacji.

Kilka dni temu Opatrzność podsunęła mi do lektury kwartalnik „Pastores” wydawany przez diecezję pelplińską. W nim jako drugi, po artykule o tym, jak powinna wyglądać współpraca księży z kobietami, poddałam skrupulatnej wiwisekcji czytelniczej artykuł o średniowiecznej świętej - Hildegardzie z Bingen.

Iluż z nas chciałoby być znanymi, ważnymi, rozpoznawalnymi! Ilu chciałoby zaszczytów, stanowisk, urzędów? …i nie ma co mówić zbyt szybko, że wśród tych „iluż” nie ma właśnie akurat nas, no to nie prawda!

Kilka dni temu ktoś zadał mi pytanie, kiedy piszę bloga. Odrzekłam, że gdy pojawi się jakaś „iskra”. Właśnie się pojawiła. Jest czwartek 13 marca, godzina 19.53. Przed chwilą telewizja publiczna podała informację, że Polskim Kościołem będzie „rządził” abp Stanisław Gądecki. A drugi po nim jest abp łódzki Marek Jędraszewski. Owszem, zainicjował w zlaicyzowanej Łodzi „Dialogi w katedrze”, ale… „znany jest jako przeciwnik gender”.

Razem z wieloma kapłanami i klerykami naszej diecezji miałem okazję spotkać w zeszłym tygodniu kilku mądrych seksuologów. Pisząc mądrych, mam na myśli takich, którzy są kompetentni w seksuologii, ale także umieją wpisać sferę seksualną człowieka w działalność osoby ludzkiej. O biologicznych, psychicznych i duchowych wymiarach ludzkiej płciowości potrafią mówić konkretnie i pogodnie, z poszanowaniem ludzkiej intymności, wraz z jej indywidualną historią, czasami dość skomplikowaną.

W Wielkim Poście - być może częściej niż kiedykolwiek indziej - myślimy o sądzie... o sądzie ostatecznym, o stanięciu przed Bogiem... Czy ten obraz Bożego sądu, sądu ostatecznego można przeczytać i zrozumieć trochę inaczej!

We Francji od czasów Napoleona przyjęło się powiedzenie "pijany jak Polak" i wcale nie jest to złośliwe określenie wobec naszego narodu, wręcz przeciwnie – jest to komplement. Otóż Napoleon był zachwycony walecznością Polaków, zwłaszcza po wypiciu sporej dawki wina. Lubił naszych wojaków za szczerość, choć drażniła go czasami ich lekkomyślność.

Bezpośrednim celem Wielkiego Postu dla gorliwego katolika nie jest – w pierwszym rzędzie - naprawa konsumpcjonistycznego stylu życia w społeczeństwie, walka z wyścigiem szczurów w kapitalizmie czy troska o dietę wyszczuplającą dla niezadowolonej ze swojej figury nastolatki. O tych problemach dyskutują socjologowie, krytycy współczesnej kultury, dietetycy czy zwyczajni nauczyciele, skarżący się na przemoc w gimnazjach, bezradni wobec powszechności pornografii, szukający – często bezskutecznie - wsparcia u rodziców.