Wprowadzenie relikwii św. Jana Pawła II Zeńbok, 8 października 2017 r.

1. „Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie” (kolekta). Bardzo się cieszę, że jestem dziś w Zeńboku i że mogę uczestniczyć wraz ze wspólnotą tej parafii w tak ważnym religijnie i historycznie wydarzeniu, jakim jest wprowadzenie relikwii św. Jana Pawła II, jedynego w dziejach historii Papieża Polaka. Pozdrawiam ks. proboszcza Waldemara, wszystkich kapłanów, gości i was kochani parafianie – wiernych czcicieli tego świętego papieża. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! 

Przyznam, że ze wzruszeniem przyjąłem zaproszenie do parafii, która ma tak długą i bogatą historię. Co więcej – posiada swoistą „jasnogórską metrykę”, ponieważ powstała w tym samym czasie, co Sanktuarium Matki Bożej na Jasnej Górze, czyli na początku XV wieku; i która od wielu wieków czci Matkę Bożą Wniebowziętą. Teraz zapragnęliście do grona świętych, których tu czcicie, zaprosić także św. Jana Pawła II. Jego relikwie to wielka łaska dla waszej parafii i każdego z was. Oto od dziś w znaku relikwii obecny jest pośród was ten wielki syn polskiej ziemi, wielki Papież i wielki Święty, o którego kanonizację tłumy wiernych wołały zaraz po jego śmierci słowami „Santo Subito” (święty natychmiast).
Św. Jan Paweł II przychodzi do was w dniu wyjątkowym – w XVII Dniu Papieskim, obchodzonym pod hasłem „Idźmy naprzód z nadzieją!”. W dniu, w którym stypendyści w żółtych koszulkach na ulicach miast i przy wiejskich drogach zbierają do puszek środki na stypendia Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia dla uzdolnionej młodzieży – młodzieży, która nazywana jest „żywym pomnikiem” Jana Pawła II.
2. Czcigodni uczestnicy tej Eucharystii! „O nic się już nie martwcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem” (Flp 4,6). Spotykamy się w miesiącu październiku, który w Kościele jest miesiącem różańcowym. Zaledwie wczoraj Kościół obchodził święto Matki Bożej Różańcowej. Zostało ono ustanowione na pamiątkę zwycięstwa floty chrześcijańskiej nad wojskami tureckimi, odniesionego pod Lepanto 7 października 1571 r.
Kochani moi – wiem, że i wy mieliście na tej ziemi swoje Lepanto, i wasza parafia przed wielu laty nasiąkła krwią bohaterów. Pamiętacie o nich, czego dowodem jest między innymi tablica znajdująca się w waszej świątyni parafialnej, dedykowana powstańcom styczniowym z 1863 roku. Na waszych polach oddział powstańczy generała Zygmunta Padlewskiego stoczył zaciętą walkę z wojskami carskiej Rosji. Bohaterscy powstańcy polegli wówczas, ale pielęgnujecie pamięć o nich i za to niech będą wam dzięki. Wiecie przecież, że „Ojczyzna, to pamięć i groby. Narody, tracąc pamięć, tracą życie” (F. Foch). Narody, wspólnoty, społeczeństwa, które zapominają o swej przeszłości, nie zbudują dobrej przyszłości.
3. Wiecie, że św. Jan Paweł II kochał modlitwę różańcową, a nawet nazywany jest „człowiekiem różańca”: „Różaniec jest moją umiłowaną modlitwą – mówił w 1978 roku. - Modlitwą cudowną! Cudowną w swojej prostocie i w swojej głębi… W te same dziesiątki różańca serce nasze może wprowadzić wszystkie sprawy, które składają się na życie człowieka, rodziny, narodu, Kościoła, ludzkości. Sprawy osobiste, sprawy naszych bliźnich, zwłaszcza tych, którzy nam są najbliżsi, tych, o których najbardziej się troszczymy. W ten sposób ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim”.
Ojciec święty Jan Paweł II dawał też przykład, jak należy się modlić na różańcu. Doskonale wiedział, że różaniec służy temu, by stawać się wraz z Maryją uczniem Jezusa. Różaniec tkwił głęboko w jego życiu; można nawet powiedzieć, że kształtował jego sposób myślenia i działania. Różańcowa pobożność jest poniekąd sekretem świętości Jana Pawła II.
4. Kochana wspólnoto parafii Zeńbok! Przyjęliście w swej parafii relikwie Świętego, którego w dniu kanonizacji na Placu Świętego Piotra w Rzymie 27 kwietnia 2014 roku nazwano „Papieżem Rodzin”. W tym kościele jest dziś wiele rodzin. Bóg zapłać za tę obecność! Rodzina nie ma dziś łatwo: w laickiej Europie jest z wielu stron atakowana, podważa się sens jej istnienia, znajduje się na wyciagnięcie ręki argumenty, że życie w jednym domu żony, męża, rodziców i dzieci już się przeżyło i nie jest nowoczesne.
Nie poddawajcie się proszę tej fałszywej ideologii! Nie traktujecie swoich najbliższych niczym towaru na półce z sklepie, który można za miesiąc wymienić. Pamiętajcie, że jeśli „rodzina jest Bogiem silna”, to na nic zdadzą się zakusy ciemnych mocy, które postawiły sobie za cel zniszczenie wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej. Nie wierzcie w to, że szczęśliwe są tzw. rodziny patchworkowe, gdzie łączy się rodziców i dzieci z różnych związków. To tylko ułuda. Bądźcie wierni sobie, ale nade wszystko Panu Bogu, bo ten zawsze chce pomagać, wspierać i otaczać swą nieogarnioną dla ludzkiego umysłu miłością. „Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście (…), a Bóg pokoju będzie z wami” (Flp 4,9).
W tym dniu otrzymujecie, drodzy, potężnego orędownika przed tronem Bożym. Za jego przyczyną proście Boga o to, czego wam potrzeba, dziękujcie za otrzymane dary, ale też przepraszajcie za grzechy i ludzkie ułomności. Zachęcam was gorąco, abyście korzystali z tej możliwości.
Matko Boża Królowo Różańca Świętego miej nas w swojej opiece! Święty Janie Pawle II, Patronie Rodzin, obecny w tej parafii w znaku swoich relikwii, módl się za nami! Amen.