1. Dziś, w Wigilię Paschalną, „matkę wszystkich wigilii”,głosimy chwałę Pana, który zmartwychwstał! Razem z Chrystusem, skazanym i ukrzyżowanym, wychodzimy ze śmierci i grobu ku nowemu życiu.
Ta niezwykła noc jest czuwaniem na cześć Boga, jest wspominaniem wszystkich mirabilia Dei – cudów Bożych. Dzięki niej wiemy, co kochający Bóg uczynił dla człowieka od początku historii zbawienia: od stworzenia, poprzez grzech pierwszych ludzi, powołanie narodu wybranego, wyzwolenie go z niewoli, zapowiedzi proroków. Cały Kościół czuwa i rozważa kolejne etapy zbawczego dzieła Boga we wszechświecie.
Kulminacyjnym punktem wspominania Bożych dzieł jest zmartwychwstanie Chrystusa. Tej paschalnej nocy dostrzegamy poranek dnia, który nie zna zachodu; dnia Chrystusa zmartwychwstałego, który daje początek nowemu życiu, nowemu niebu i nowej ziemi (por. 2 P 3,13; Ap 21,1).
2. Nasze serca cieszy zmartwychwstanie Jezusa, jednak tej radości towarzyszy jakiś cień, ponieważ przebiega ono w okolicznościach w tych czasach niespodziewanych i zatrważających. Za naszą wschodnią granicą, na Ukrainie, trwa wojna, a wojna zawsze niesie za sobą śmierć, cierpienie ichaos. Nie chcemy, aby narody występowały przeciwko sobie, nie chcemy wojny, dlatego wytrwale wołamy do Boga, aby nastał pokój.
Pokój jest naszym wielkim pragnieniem. Izajasz, prorokStarego Testamentu wiedział, że jest tylko jeden Człowiek, która może zapewnić światu pokój: Syn został nam dany (…). Nazwano Go imieniem (…) Bóg Mocny (…), Książę Pokoju. Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic (por. Iz 9,1.5-6).
Kochani Bracia i Siostry! To On i tylko On, Zmartwychwstały Pan jest Księciem Pokoju. W tych niespokojnych czasach, w tę Wielką Noc, przynosi nam ten właśnie dar – pokój! W świętych obrzędach i znakach przychodzi do nas „Zwycięzca, śmierci piekła i szatana” i mówi: „Niech się nie trwoży serce wasze” (J 14,1). Uspokaja nasze wystraszone serca, usuwa niepokoje, miażdży lęki i pozwala spojrzeć na życie we właściwej perspektywie. Pokój Zmartwychwstałego Jezusa leczy nas z egoizmu, nienawiści, pychy, chęci panowania nad innymi. Czyni nasze życie sensownym, szczęśliwym i pełnym.
3. „Kobiety (…) wróciwszy zaś od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym” (por. Łk 24, 1-12) – usłyszeliśmy w Ewangelii. Wracając do naszych codzienności bądźmy apostołami pokoju – współpracownikami Chrystusa w dziele pokoju!Pielęgnujmy Boży pokój w sobie i wokół siebie. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi (Mt 5,9). Naszym codziennym, uczciwym i szlachetnym życiem pomagajmy Jezusowi budować Królestwo Pokoju na ziemi: w rodzinach, w kapłańskich szeregach, w miejscach pracy, w środowiskach życia.
Na tej drodze świadectwa o Zmartwychwstałym Jezusieniech umacnia nas jedno z najpiękniejszych życzeń pokoju ze Starego Testamentu: Niech cię Pan błogosławi i strzeże (…). Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem (Lb 6, 24-26). Amen.