Czcigodny i Drogi Księże proboszczu Januszu! Drodzy bracia w kapłaństwie! Szanowni przedstawiciele władz samorządowych z panem wójtem na czele. Drodzy Dębscy parafianie! Kochani bracia i siostry!
1. W dniu dzisiejszym oddajemy liturgiczną cześć Najświętszemu Sercu Jezusa. Wpatrujemy się w to Serce. Pragniemy usłyszeć Jego bicie. Prosimy, aby On – nasz Pan i Zbawiciel, uczynił nasze serca według Serca swego. Ale nade wszystko, w tym dniu, chcemy to pełne miłości Serce Jezusa uwielbić - Twemu Sercu cześć składamy, o Jezu nasz, o Jezu…
Dla waszej wspólnoty parafialnej jest to dzień odpustowy a więc dzień świąteczny, dzień łaski. Bardzo dziękuję ks. proboszczowi Januszowi za zaproszenie mnie na tę sumę odpustową, na wspólną modlitwę, podczas której chcemy uwielbiać Boga. Cieszę się, że dane jest tu mi dziś być i uczestniczyć w waszej radości. To nasze świąteczne spotkania połączone jest z 35. rocznicą powstania parafii Dębsk. Z życzliwą pamięcią wspominamy teraz wszystkich waszych proboszczów, budowniczych i fundatorów kościoła, i tych którzy na przestrzeni tych lat nie szczędzili swych modlitw, sił oraz pieniędzy, by ta parafia powstała i w kolejnych latach się rozwijała. Wymownym znakiem sięgnięcia do początków będzie poświęcenie tablicy pamiątkowej upamiętniającej posługę duszpasterską pierwszego proboszcza i budowniczego kościoła parafialnego w Dębsku śp. ks. Jana Włoczewskiego.
2. Kochani! Przez ostatnie dni, po Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, w sposób szczególny patrzyliśmy na białą Hostię, pod którą ukrywa się Jezus. W wielu parafiach przez całą oktawę Bożego Ciała odbywały się procesje. To wyraz wiary w rzeczywistą obecność Jezusa w Eucharystii.
Jednak nie jesteśmy zdani tylko na wiarę. Z pewnością słyszeliście o cudach eucharystycznych, których historia Kościoła odnotowuje wiele. Chyba najsłynniejszy z nich to cud z Lanciano z VIII w., kiedy to w rękach sprawującego Mszę zakonnika hostia zamieniła się w Ciało, a wino w Krew. Kilka lat temu usłyszeliśmy o cudzie eucharystycznym z Sokółki na wschodzie Polski, a ostatnio o niezwykłych wydarzeniach z Legnicy, gdzie na Hostii pojawiły się czerwone przebarwienia. Cuda eucharystyczne potwierdzają fakt, że w czasie Mszy św. chleb staje się prawdziwym Ciałem, a wino prawdziwą Krwią Chrystusa. Ale to także coś więcej. Okazuje się, że ilekroćHostia zamienia się w Ciało badania wykazują, że powstała tkanka pochodzi z ludzkiego mięśnia sercowego ze znamionami, które często towarzyszą agonii. To, przyznajcie, zaskakująca prawidłowość.
To znak! Znak, który pokazuje miłość Boga do człowieka. W Eucharystii Jezus oddaje nam nie co innego, jak tylko swoje Najświętsze Serce. Oddać komuś serce – mówimy tak przecież czasami – oznacza pokochać kogoś bez granic, oddać się komuś całkowicie. Każda Eucharystia to moment, gdy Jezus oddaje w nasze ludzkie ręce swoje Najświętsze Serce. Tak, właśnie w ten sposób postępuje Jezus. Wszystko jest w stanie poświęcić dla nas, dla naszego dobra. Nawet jeśli my Go ranimy…
O tym właśnie mówią nam teksty biblijne, których dziś wysłuchaliśmy. Dzisiejsze czytania rysują przed naszymi oczyma obraz pasterza troszczącego się o swoje owce. Zarówno czytania ze Starego Testamentu jak i Ewangelia przyrównują Boga do najlepszego Pasterza – Pasterza o wielkim sercu, kochającym bezgranicznie swoje owce.
Niestety, w czasach, w których żyjemy, we współczesnym społeczeństwie, w którym coraz szybciej rozwija się technika i różne dziedziny nauki, w którym pochłonięci jesteśmy tysiącami często sprzecznych dążeń, bombardowani natłokiem informacji, „osaczeni” przez telewizję i internet, człowiek może się zagubić, i jakże często się gubi, schodzi na manowce, grzeszy, staje się „zagubioną owcą”. Wtedy właśnie, z pomocą przychodzi nam Jezus Doby Pasterz – Pasterz wielkiego serca. I to Jego Serce, to dla nas „źródłem życia i świętości”. I jak mówi papież Franciszek, ukazuje nam Ono, że „Pan zawsze spogląda na nas z miłosierdziem, oczekuje na nas z miłosierdziem. Nie lękajmy się do Niego zbliżyć! Ma On serce miłosierne! Jeśli ukażemy Jemu nasze wewnętrzne rany, nasze grzechy, On zawsze nam przebacza. To czyste miłosierdzie! Nie zapominajmy o tym, On nam zawsze przebacza! Idźmy do Jezusa!”
4.Kochani!Przeżywacie swój odpust parafialny i mały jubileusz istnienia Waszej parafii, w Roku Miłosierdzia. W czasie, gdy przygotowujemy się do wizyty Ojca Świętego Franciszka i Światowych Dni Młodzieży, które odbędą się w Krakowie pod hasłem „Błogosławieni miłosierni”. Chciałbym wam dziś wszystkim powiedzieć, że „Bądźcie miłosierni, jak miłosierny jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48). Niech wasze serca, i wasza piękna parafia, będą na wzór Serca Jezusa: dobroci i miłości pełne, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia, hojne dla wszystkich, posłuszne, pełne cnót i skarbów mądrości.
W tym świątecznym dniu z głębi naszego jestestwa prośmy: Jezu Miłosierny, uczyń nas miłosiernymi dla naszych bliskich: żon, mężów, dzieci, rodziców i dziadków; dla naszych sąsiadów i współpracowników; dla wszystkich pośród których na co dzień żyjemy! Jezu cichy i pokornego serca, Jezu oddający nam, grzesznym, całe swoje Najświętsze Serce – uczyń serca nasze według Serca swego. Amen.
