Rezurekcja – katedra płocka 2017 r.

1. Kochani bracia i siostry! Celebrujemy największe święto w całym roku liturgicznym – uroczystość świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Nasz Pan, Chrystus, zmartwychwstał! Dlatego „weselą się, zastępy Aniołów w niebie! Weselą się, słudzy Boga! Brzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy tak wielki Król odniósł zwycięstwo! Raduje się, ziemia, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, bo stała się wolna od mroku, co świat okrywał! I radujemy się my wszyscy. A „nasza świątynia(nasza katedra),brzmi potężnym śpiewem całego ludu!”

2.„Chrystus zmartwychwstan jest. Nam na przykład dan jest. Iż mamy zmartwychpowstać. Z Panem Bogiem królować. Alleluja!”.
Ta piękna, średniowieczna pieśń wielkanocna, którą śpiewaliśmy podczas procesji rezurekcyjnej, jest związana historycznie z naszym miastem Płockiem. Jedną zwrotkę tego najstarszego znanego utworu poetyckiego w języku polskim, zamieścił Świętosław z Wilkowa w „Graduale” (czyli księdze liturgicznej),katedry płockiej, z XIV wieku. Łaciński pierwowzór pieśni powstał dwa wieki wcześniej, w tym samym czasie, gdy na Wzgórzu Tumskim biskup Aleksander z Malonne budował tę katedrę, by potwierdzić i niejako przypieczętować fakt, że mieszka tu lud, który wyznaje wiarę w Zmartwychwstałego Pana.
Śpiewając tę prastarą pieśń wyznajemy wiarę, że Jezus Chrystus, Syn Boży, zmartwychwstał. I ta nasza wiara „opiera się na tej fundamentalnej wiadomości, na świadectwie tych sióstr i braci, którzy zobaczyli najpierw odsunięty kamień i pusty grób, a potem tajemniczych posłańców, którzy zaświadczyli, że Jezus, Ukrzyżowany, zmartwychwstał; a potem On sam, Mistrz i Pan, żywy i namacalny, ukazał się Marii Magdalenie, dwom uczniom z Emaus, a na koniec wszystkim jedenastu apostołom, zgromadzonym w Wieczerniku” (por. Mk 16,9-14).Z tych świadectw pierwszych świadków wyrastamy. Tę wiarę w zmartwychwstanie potwierdziły miliony świadectw męczenników minionych 2000 tysięcy lat.
„Chrystus zmartwychwstan jest. Nam na przykład dan jest. Iż mamy zmartwychpowstać. Z Panem Bogiem królować. Alleluja!”. Jest to pewność wiary, wiary Kościoła od samego początku. Tak naprawdę się stało!

3. Kochani bracia i siostry! I oto dziś staje przed nami Zmartwychwstały Pan! Przynosi nam nadzieję, pociechę i ukojenie dla naszych serc. On, Jezus, jest kimś, komu możemy absolutnie zaufać, zaufać Jemu samemu, ponieważ Zmartwychwstały nie należy do przeszłości, ale jest obecny dzisiaj, żyje. Jego „zmartwychwstanie nie jest jakimś cudem z przeszłości, który mógłby być w gruncie rzeczy obojętny. To skok jakościowy w historii »ewolucji« i życia ku nowemu przyszłemu życiu, ku nowemu światu” (Benedykt XVI).
On jest z nami do końca czasów. Idźmy za Nim przez ten tak mocno w ostatnim czasie raniony świat, śpiewając «alleluja». Świat raniony wojnami, terroryzmem, antychrześcijańskimi ideologiami, prześladowaniem chrześcijan, dechrystianizacją Europy a także plagą rozpadów małżeństw.
Trudna jest obecnie ta nasza ziemska rzeczywistość! Patrząc na to co się dzieje, jakże często w naszych sercach mamy zarazem radość i ból a na twarzach uśmiech i łzy. Ale taka właśnie jest nasza ziemska rzeczywistość. Nie obrażamy się na nią, ale chcemy ją zmieniać. I nie stoimy na straconej pozycji, nie jesteśmy przegranymi, ponieważ jesteśmy ludźmi nadziei. Jej źródłem jest On – Chrystus zmartwychwstały. On żyje i idzie z nami.

4.Drodzy płocczanie, szanowni goście! „Idźcie i głoście, to co dzisiaj, o poranku, widzieliście i słyszeliście. „Idźcie i głoście”, choć wielu będzie chciało was zagłuszać! „Idźcie i głoście” orędzie paschalne wytrwale, jak troje pastuszków w Fatimie 100 lat temu: Łucja, Hiacynta i Franciszek. „Idźcie i głoście” prawdę o Zmartwychwstałym, jak św. Brat Albert Chmielowski, patron obecnego roku – „brat naszego Boga”.
W naszej epoce pełnej nowych technologii, medialnych przekazów, internetu, telefonów komórkowych, „idźcie i głoście” swoim życiem, że „Chrystus zmartwychwstan jest. Nam na przykład dan jest. Iż mamy zmartwychpowstać. Z Panem Bogiem królować. Alleluja!”.