Płocki Dzień Babci i Dziadka

Czcigodni Bracia Kapłani i Klerycy! Drogie Siostry Zakonne! Kochane Babcie, Kochani Dziadkowie naszego miasta! Drogie Dzieci, Wnuki, Prawnuki, drodzy mieszkańcy Płocka, a szczególnie parafii św. Jadwigi, zebrani na świętowaniu Dnia Babci i Dziadka!

1. W dniach 21 i 22 stycznia miliony polskich dzieci, ale też młodzieży i dorosłych obchodzą ważne i potrzebne dni. Dzwonią, piszą, odwiedzają babcie i dziadków, bo pamiętają już od przedszkola, że to ich święto.

Kochane Babcie, Kochani Dziadkowie! Bardzo cieszę się z tego wieczornego spotkania i dziękuję za zorganizowanie go po raz pierwszy Duszpasterstwu Rodzin naszej diecezji z pomocą parafii św. Jadwigi. Dziś jest Wasz dzień. Chcemy podkreślić, jak wielką rolę odgrywacie nie tylko społeczeństwie, w naszych rodzinach, ale też w Kościele. Pamiętacie pewnie, jak w czasie Światowych Dni Młodzieży w Krakowie w ubiegłym roku papież Franciszek przypomniał młodym o roli dziadków.

Po raz pierwszy Franciszek mówił o pokoleniu dziadków w katedrze wawelskiej do biskupów. Miałem wtedy okazję na żywo słuchać jego słów. Franciszek zachęcał nas: „Wy, którzy cierpieliście z powodu komunizmu, ateizmu, o tym wiecie: to dziadkowie, babcie zachowywali i przekazywali wiarę. Dziadkowie mają pamięć ludu, mają pamięć wiary, pamięć Kościoła. Nie można odrzucać dziadków!” (27lipca 2016 r.).

A na zakończenie ŚDM wyraził padły takie słowa z ust papieża: „Młody człowiek pozbawiony pamięci nie jest nadzieją przyszłości. Rozmawiaj z rodzicami, z osobami starszymi, ale zwłaszcza rozmawiaj z dziadkami. […] Jeśli chcesz być nadzieją przyszłości, musisz przejąć pochodnię od swojego dziadka i babci. […] Pytajcie ich, bo oni są mądrością narodu” (31 lipca 2016 r.).

2. Kochane Babcie i Kochani Dziadkowie! Pamięć, której przekazicielami jesteście, to nie tylko wspomnienia, muzeum czy rzeczy; to coś więcej. Pamięć to dziedzictwo wiary w Boga, miłości Ojczyzny i świadectwa honoru, a tego nie da się opisać jedynie eksponatami muzealnymi. Tego można się nauczyć od żywych świadków, a jesteście nimi właśnie Wy: Babcie i Dziadkowie. Jesteście pokoleniem, które do dziś opowiada nam o wojnach, o powstaniu warszawskim, o niesprawiedliwościach totalitaryzmu sowieckiego i trudach budowy wolności. Te Wasze opowieści, ten przykład i trudy Waszego życia nas ukształtowały. Niejeden z nas jest tym, kim jest, dzięki pomocy dziadków, dzięki cichej i ukrytej modlitwie babć w intencji napisania dobrze sprawdzianu czy zdania egzaminu albo o znalezienie dobrego męża czy żony. I za tę Waszą niezastąpioną, a często niewidoczną obecność dzisiaj dziękujemy!

3. Kochane Babcie i Kochani Dziadkowie! Nie jesteście ciężarem ani dla społeczeństwa, ani dla Kościoła! Jak długo będziemy pielęgnować wśród nas tę prawdę, tak długo przetrwa nasza cywilizacja. Każdy z Was jest ogniwem naszej wspaniałej historii, dziedzictwa wiary i kultury. Bo przecież to wielu z nas babcia nauczyła pacierza, a dziadek pokazał groby powstańców czy żołnierzy. Bo to przecież babcia zna daty urodzin i imienin wszystkich swoich dzieci i wnuków, a dziadek ma zawsze cierpliwość, żeby nauczyć jeździć na rowerze. Bo to babcia i dziadek opiekują się wnukami, których rodzice muszą wiele godzin pracować dla ich utrzymania i godnego życia. Można Was Kochani chyba nazwać „pogotowiem opiekuńczym” albo swoistym „duchowym 500+”, bo pomagacie w każdej sytuacji: radości i smutku, kryzysu finansowego, trudności w rodzinie czy problemów z praktykowaniem wiary.

4.Powierzam Was teraz Jezusowi, słowami modlitwy Benedykta XVI, którą otrzymacie na zakończenie tej Mszy św.: „Panie Jezu, narodziłeś się z Dziewicy Maryi, córki świętych Anny i Joachima. Patrz z miłością na dziadków na całym świecie. Ochraniaj ich! Oni są bogactwem dla rodzin, dla Kościoła i dla całego społeczeństwa. Wspieraj ich! Kiedy przybywa im lat, niech wciąż będą dla swojej rodziny mocnymi filarami wiary ewangelicznej, stróżami szlachetnych wartości rodziny, żywymi skarbcami trwałych tradycji religijnych”. Amen.