250. rocznica konsekracji kościoła w Żurominku Kapitulnym Żurominek Kapitulny, 20 października 2019 r.

1.„Trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci powierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś” (2 Tm 3,14).
Czcigodni Kapłani z Księdzem Proboszczem Robertem! Drodzy goście! Kochane Siostry i Bracia! Zgromadziliśmy się w tę październikową niedzielę wokół stołu Pańskiego w parafii, która szczyci się długą i chlubną historią: wasza wspólnota została powołana do życia w odległym XIII wieku. Zbudowano wtedy pierwszy drewniany kościół. Do czasów współczesnych przetrwał jednak dopiero jego następca, również drewniany, konsekrowany Roku Pańskiego 1769 przez biskupa sufragana płockiego Kazimierza Rokitnickiego. Dziś przeżywamy 250. rocznicę konsekracji tej wyjątkowej świątyni, której strzegą, jak w duchowym sensie, dwaj święci biskupi – Wojciech i Stanisław.

2. „Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18,8).
Trwający jubileusz skłania do głębszej refleksji nad przeszłością i nad teraźniejszością parafii. Pamiętajcie proszę, że podstawowym zadaniem parafii jest wspólne, pod przewodnictwem swojego proboszcza, dążenie do świętości: poprzez modlitwę, słuchanie słowa Bożego, przyjmowanie sakramentów, wspieranie się wzajemne, ale też ewangelizacja tych, którzy stoją z dala od Kościoła. Pamiętajcie, że parafia jest zarazem darem i zadaniem dla każdego kto do niej należy. Utożsamiajcie się z własną wspólnotą parafialną a w kościele parafialnym czujcie się jak „u siebie”. Angażujcie się w życie parafii, czy to w posłudze liturgicznej, czy w dziełach charytatywnych albo po prostu w śpiew podczas liturgii. Uczcie swoje dzieci i swoje wnuki, czyli młodych parafian, że parafia nie jest supermarketem, gdzie kupuje się różne usługi duchowe. Przekazujcie im, że kościół parafialny to dom, w którym w centralnym miejscu jest tabernakulum, gdzie jest Najświętszy Sakrament. Wszystko, co czynicie w swojej parafii i dla swojej parafii, czyńcie tylko w jednym celu: „ad maiorem Dei gloriam”, na większą chwałę Bogu.
Nie mogę dziś o tych sprawach nie mówić! Przyszło nam bowiem żyć w czasach, w których z premedytacją oddziela się życie moralne od wiary. W czasach, gdy mąciciele chcą odwrócić naszą uwagę od Kościoła, od życia duchowego, od przykazań Bożych. Pokazujcie swoim życiem właściwy porządek rzeczy! Po to ćwierć tysiąca lat temu wasi przodkowie zbudowali tę świątyni, by ludzie tu mieszkający – wy – żyli w bliskości Boga, budowali swoje człowieczeństwo i zbawili swoje dusze.
3. Kochani uczestnicy tej Eucharystii! Ten dzisiejszy jubileusz jest dobrym momentem by przypomnieć, że punktem wyjścia życia chrześcijańskiego jest niedzielna Eucharystia, gromadzenie się wokół stołu Pańskiego razem z Chrystusem, spożywanie Jego Ciała, tak, jak uczynili to apostołowie w Wieczerniku. Przyszłość Kościoła w Polsce zależy od tego, czy wierni wciąż będą chcieli uczestniczyć w Eucharystii, czy będą przychodzić do swoich świątyń.
Dlaczego to dziś podkreślam? Między innymi dlatego, że ogólnopolski instytut, zajmujący się statystykami w Kościele, opublikował niedawno niepokojące dane. Owszem, dla Polaków wciąż najważniejszą wartością jest rodzina (potwierdziło to aż 80% badanych), ale przy tym okazuje się, że wiara religijna w tym badaniu statystycznym była ważna dla zaledwie 28% badanych. Nieuczęszczających na Msze św. jest już niemal tyle samo, co praktykujących regularnie. Rodzice coraz rzadziej wymagają od swoich dzieci, by chodziły do kościoła, stawiając wobec nich inne obowiązki, jak nauka i dom. Posyłają jeszcze dzieci do pierwszej komunii, ale już sakrament bierzmowania jest dla wielu młodych momentem odchodzenia z Kościoła.
Niepokoją szczególnie te dane dotyczące świętowania niedzieli: chociaż większość Polaków w niedzielę przede wszystkim odpoczywa, to jednak przestaje chodzić w tym dniu do kościoła. Niedziela w mentalności wielu Polaków przestaje być sacrum, dniem świętym, przestaje być kojarzona z modlitwą. W niedzielę nadrabiają różne zaległości, jadą na obiad rodziców, idą na grzyby albo siedzą przed telewizorem, ale stracili poczucie, że niedziela jest dniem poświęconym Bogu. To smutne, że dla wielu niedziela przestał być Dniem Pańskim a stała się dla ostatnim dniem weekendu. Wiele Polek i Polaków traci potrzebę podziękowania Bogu w kościele na Mszy św. za cały tydzień pracy, za łaskę zdrowia, za dobre zdarzenia.

4. Dlatego apeluję do Was Siostry i Bracia w tej 250-letniej świątyni: nie dopuśćcie do takiej sytuacji w swojej wspólnocie parafialnej – brońcie niedzieli! Niech niedziela wciąż będzie „dniem wiary”. Niedziela, jak naucza Kościół to dzień, kiedy „każdy z uczniów Chrystusa na nowo przeżywa w swoim «dzisiaj» pierwsze objawienie się Zmartwychwstałego” (Dies Domini, 29). To właśnie w niedzielę człowiek ochrzczony w szczególny sposób odnawia postanowienie wierności Chrystusowi i Jego Ewangelii, i uświadamia sobie przyrzeczenia chrzcielne. A „przyjmując słowo i spożywając Ciało Pańskie, patrzy jakby w oczy samemu zmartwychwstałemu Jezusowi, obecnemu w «świętych znakach», i razem z apostołem Tomaszem wyznaje: «Pan mój i Bóg mój!» (J 20,28) (tamże, 29).
Moi Drodzy! Odchodzenie od świętowania niedzieli, to rzeczywiste, powolne odchodzenie do Boga: „(…) świętowanie chrześcijańskiej niedzieli pozostaje kluczowym elementem chrześcijańskiej tożsamości” (n. 30). Kto powoli zaniechuje praktyk religijnych, a zwłaszcza udziału w niedzielnej Eucharystii, traci potrzebę kontaktu z Bogiem, a w konsekwencji traci wiarę. „Jeśli Boga nie będzie na pierwszym miejscu w naszym życiu, wówczas wszystko się zawali. U podstaw wszystkich kryzysów (…) jest zapominanie o prymacie Boga (…). (…) To, co stanowiło fundament kultury europejskiej – poszukiwanie Boga i gotowość, by pozwolić się znaleźć Mu, słuchać Go – wciąż pozostaje dziś fundamentem każdej prawdziwej kultury i niezbędnym warunkiem przetrwania naszej ludzkości” (kard. R. Sarah, 13 września 2019 r.). Proszę Was bardzo – szanujcie niedzielę! Brońcie chrześcijańskiego charakteru Dnia Pańskiego!

5. Kochani wierni parafii Żurominek Kapitulny! Macie piękną, historyczną świątynię! Dziękuję wam za troskę o ten Boży. Dziękuję za zaproszenie mnie na ten okazały jubileusz. Dziękuję Wam z serca, przede wszystkim za to, że zgromadziliście się dziś w swoim jubileuszowym kościele na Mszy św. niedzielnej.
Życzę też, abyście obecni w tych murach, czuli nad sobą Boże, opiekuńcze skrzydła (por. Ps 17,6.8). Z wdzięcznością wspominajcie przeszłość parafii, ale też rozważnie planujcie jej przyszłość. Gromadźcie się możliwie jak najczęściej na Mszach świętych i nabożeństwach w swym kościele parafialnym, wokół tego ołtarza i obok siebie nawzajem. Pamiętajcie, że „zawsze trzeba się modlić i nie ustawać” (por. Łk 18,1). Niech Bóg błogosławi wam dziś i w każdy dzień waszego życia, istnienia parafii i tego kościoła! Amen.