Blogi

Pod koniec lat osiemdziesiątych miałem okazję wyjechać na stałe do Kanady... przez Ateny.

Uwielbiam siadać na schodkach betonowego bulwaru Wisły, tak niemalże pod mostem i wpatrywać się w drugi brzeg... Myślę jaką wizję i odwagę mieli budowniczy, by w 1938 roku spiąć oba brzegi Płocka, by zbudować most pod górę z Radziwia na szczyt Tumskiego wzgórza...

Zaczęło się banalnie. Studentka poprosiła o zwolnienie z wykładu, ponieważ chciała pomóc księdzu w prowadzeniu rekolekcji dla młodzieży. Młody ksiądz pochodzi z Radomia, tak jak ona, prowadzi rekolekcje w Warszawie. Ponieważ z jego radomskiej grupy oazowej studiuje tu kilka osób, więc poprosił ich o pomoc. Oczywiście, zwolniłem studentkę, prosząc przy okazji, aby przyniosła mi plan tych rekolekcji. Oto on:

W zeszłym tygodniu A. Michnik powtórzył w wywiadzie dla Gazety Wyborczej (19.III.2014) wiele tez na temat Kościoła. Dodał też nowe. Docenia między innymi, że Kościół pomaga biednym, że co niedzielę mówi zwykłym Polakom, co jest dobre, a co złe. Kościół zmienił się po 1989 r. ma teraz poczucie zagrożenia, więc chowa się za podwójną gardę.

Ten występ z pewnością jest już w annałach historii muzyki. Urszulanka Cristina, rodem z Sycylii, ogniokrwista zakonnica, wprawiła w osłupienie najpierw jurorów w Voice of Italy, a potem resztę świata.

Rok Wolności w Płocku, Msza św. za Ojczyznę na płockiej „Stanisławówce”. Potem w ciepły wieczór wszyscy wychodzą przed pomnik bł. ks. Jerzego Popiełuszki, światła skierowane na pomnik, stoją poczty sztandarowe, płocczanie, VIP-y. Na zakończenie uroczystości wszyscy śpiewają hymn – bite cztery zwrotki.

W lutym cały świat podziwiał Olimpiadę w Soczi. Igrzyska się skończyły, ale o Rosji nadal jest głośno, teraz cały świat patrzy z niedowierzaniem na postępowanie Władimira Putina. Były pułkownik KGB podpisał na Kremlu traktat o przyjęciu Krymu i Sewastopola do Rosji i zapewnia, że nie chce rozbioru Ukrainy, ale ja mu nie wierzę.

Wielki Post już na dobre jest z nami, także na radiowej antenie! Były już pierwsze postne audycje, były pierwsze transmisje z dróg krzyżowych, z ciechanowskiej fary i gorzkich żali z płockiej katedry, postne audycje i wywiady... Wynika z nich wszystkich niezbicie, że post kojarzy się wciąż i niezmiennie, by nie powiedzieć, że niemal obsesyjnie z umartwieniem, z odmawianiem sobie czegoś….

Codzienne doniesienia z Sewastopola, Brukseli, Moskwy i Waszyngtonu przypominają, wypisz, wymaluj, zdarzenia sprzed drugiej wojny światowej, o których uczono nas na historii. Ile razy zastanawiałem się nad reakcjami zwykłych ludzi, którzy żyli w Polsce i w Europie w 1939 r. Z wielką ciekawością, a może i wyrzutem, oglądałem stare zdjęcia z życia zwyczajnych ludzi w przedwojennym lipcu sierpniu. Plażowicze się opalali, rolnicy kosili zboże, młodzi korzystali z wakacji.

Kilka dni temu Opatrzność podsunęła mi do lektury kwartalnik „Pastores” wydawany przez diecezję pelplińską. W nim jako drugi, po artykule o tym, jak powinna wyglądać współpraca księży z kobietami, poddałam skrupulatnej wiwisekcji czytelniczej artykuł o średniowiecznej świętej - Hildegardzie z Bingen.

Iluż z nas chciałoby być znanymi, ważnymi, rozpoznawalnymi! Ilu chciałoby zaszczytów, stanowisk, urzędów? …i nie ma co mówić zbyt szybko, że wśród tych „iluż” nie ma właśnie akurat nas, no to nie prawda!