Słowo Biskupa Płockiego Piotra Libery na Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Kochani Diecezjanie Płoccy!

Przesyłam Wam serdeczne pozdrowienia z klasztoru Kamedułów na Srebrnej Górze wraz z zapewnieniem o mojej duchowej bliskości. Czynię to w Uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej.
W ten wakacyjny czas Kościół kieruje nasze spojrzenie ku górze, gdzie w niebieskiej chwale króluje Maryja, Matka Jezusa i Matka wszystkich odkupionych. Po trudach ziemskiego pielgrzymowania żyje teraz Ona w chwale Trójcy Przenajświętszej. Nie zapomina jednak o swych ziemskich dzieciach, wspierając je przed obliczem Najwyższego Pana. Szczególnymi miejscami Jej matczynego orędownictwa są sanktuaria maryjne tak licznie rozsiane po świecie, także na naszej polskiej ziemi. 
Dziś moja myśl i moje serce podąża do naszego mazowieckiego Sanktuarium w Smardzewie, gdzie od stuleci czczony jest wizerunek Maryi Królowej Różańca Świętego. Ten chwalebny wizerunek zostaje dzisiaj przyozdobiony koroną papieską poświęconą przez Ojca Świętego Franciszka. Jest to dla nas, Umiłowani Diecezjanie, motywem wielkiej radości i wdzięczności względem Bożej Opatrzności, która daje nam stale nowe znaki nadziei i miłości. 
Klękam w duchu razem z wszystkimi czcicielami Maryi przed Jej Smardzewskim Obrazem i zawierzam w modlitwie różańcowej Bogu przeszłość, teraźniejszość i przyszłość naszej Diecezji. „Bądź pozdrowiona pełna łaski, Pan z Tobą. Módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinie naszej śmierci. Choć otoczona już majestatem Nieba, bądź z nami, Matko, w każdy czas, wspieraj i ratuj nas”. 
Kochani Bracia i Siostry, piszę do Was te słowa przebywając w klasztorze kamedulskim pod Krakowem, gdzie – jak wiecie – z błogosławieństwem Papieża Franciszka i za jego zgodą, spędzam sześć miesięcy na modlitwie i wyciszeniu. Pustelnia Srebrnej Góry, to przestrzeń naznaczona Bożą obecnością, to mury, w których od 1605 roku, rozbrzmiewa w dzień i w nocy modlitwa pustelników kamedułów. To błogosławiona samotność, która otwiera serca na Boga i ludzi (bł. Paweł Giustiniani, założyciel Kongregacji Monte Corona).
Czas poświęcony na modlitwę indywidualną i wspólnotową, na adorację i medytację słowa Bożego, sprzyja pogłębieniu życia duchowego oraz przywróceniu równowagi między akcją i kontemplacją, której bardzo potrzebujemy w czasach pełnych zamętu i pośpiechu. Dlatego długie godziny spędzane w obecności TEGO, który jest, jak również wsłuchiwanie się w głos Pana przemawiającego do człowieka – to dla mnie wielka łaska i wielki dar tych błogosławionych dni. „Cóż Ci, Jezu, damy za Twych łask strumienie. Z serca Ci składamy korne dziękczynienie”. Słowa tej pieśni cisną mi się na usta, dzieląc się z Wami duchowym bogactwem tego niezwykłego etapu mojego biskupiego życia. 
Gorąco pragnę, aby także każda i każdy z Was, Umiłowani Diecezjanie, doświadczył w swoim życiu bliskości Boga Żywego i Jego słodkiej obecności. Pragnę tego, ponieważ „niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu” (św. Augustyn).
Niech zatem Maryja Wniebowzięta wyjedna nam łaskę bliskości Boga i doświadczenia Jego miłości. Nie przestaję pokornie o to prosić dla wszystkich, którzy Kościół Płocki stanowią. Trwając na modlitwie w ciszy kamedulskiej pustelni, polecam Księży Biskupów Romana i Mirosława, braci kapłanów, seminarium duchowne, siostry zakonne, wszystkich chorych i ciepiących, nasze rodziny, dzieci oraz młodzież Temu, który był, który jest i który nieustannie przychodzi. Z serca dziękuję za Wasze modlitwy za mnie i proszę o jeszcze. 
Zostańcie z Bogiem i do zobaczenia w styczniu w diecezji.

Erem Srebrnej Góry pod Krakowem
6 sierpnia 2019 r., w uroczystość Przemienia Pańskiego

Wasz biskup Piotr

ZARZĄDZENIE: Słowo Biskupa Płockiego, proszę odczytać wiernym w uroczystość Wniebowzięcia NMP, w dniu 15 sierpnia, w ramach kazania.
Płock, dnia 7 sierpnia 2019 r.