Homilie

Przystępujemy do sprawowania szczególnej czynności liturgicznej, niecodziennej, a jednocześnie bardzo bogatej w przeżycia duchowe. Słynący łaskami obraz Matki Bożej w Smardzewie otrzyma – jako siódmy wizerunek w naszej mazowieckiej diecezji płockiej – korony, pobłogosławione przez Ojca Świętego. To wielki zaszczyt dla tego miejsca, ustanowionego przez bpa Piotra Liberę w 2011 r. diecezjalnym sanktuarium Matki Boskiej Różańcowej. W dzisiejszym akcie założenia koron wyraża się nie tylko nasza duchowa więź z Chrystusem i Jego Matką, Maryją. Przez fakt koronacji papieskimi diademami Smardzewo staje się duchowo połączone z sercem katolicyzmu, z widzialną Głową Kościoła, Ojcem Świętym. Jakże byłoby pięknie, gdyby jakaś szczególna modlitwa za papieża stała się tutaj codzienną praktyką sanktuaryjną… Od dziś nasze sanktuarium wpisuje się w długą, a jednocześnie wyjątkową listę miejsc, które od 1717 r., czyli od roku koronacji wizerunku jasnogórskiego, poza Rzymem przyjmują korony papieskie. czytaj więcej

Kochani i Drodzy pielgrzymi! Opatrzność zrządziła, że nasze tegoroczne pielgrzymowanie na Jasną Górę zaczynamy z położonego na lewym brzegu Wisły Radziwia. Przyznam, że mieszkając na Wzgórzu Tumskim, po drugiej stronie Wisły zawsze ze wzruszeniem spoglądam w tę stronę, na wyniosłą wieżę radziwskiego kościoła parafialnego, która jest jak drogowskaz. Takimi drogowskazami wiary będą dla Was po drodze kapliczki, krzyże, ale też wieże mijanych kościołów. Zresztą ta pełna trudu wasza wędrówka będzie tak naprawdę marszem od kościoła do kościoła. Świątynie parafialne czy kaplice stanowić będą główne współrzędne waszej fizycznej i duchowej drogi. Ten duchowy GPS ma Was ostatecznie doprowadzić do głównego celu wędrówki – na Jasną Górę, do Czarnej Madonny.  czytaj więcej

Bóg zapłać za zaproszenie mnie do waszej parafii! Cieszę się bardzo, że w tę letnią, sierpniową niedzielę jestem tu z wami, aby modlić się tej w prastarej parafii, której początki sięgają XIV wieku. Jestem tu dziś, by dokonać poświęcenia odnowionego niedawno obrazu Matki Bożej Śnieżnej, który umieszczony jest w głównym ołtarzu. W tym roku czcicie 300-lecie jego obecności w kościele parafialnym. czytaj więcej

Każdy jubileusz, to czas spojrzenia wstecz, czas pewnych podsumowań. Wiąże się z nim potrzeba dziękczynienia, ale też obietnica, że w kolejnych latach będziecie w tej wspólnocie parafialnej, w tej miejscowości, w tej kaplicy – podtrzymywać swoją wiarę. Korzystajcie z tej kaplicy często, to wasz duchowy dom. Przystępujcie do sakramentów i swoją wiarą budujcie Kościół. Troszczcie się o życie duchowe. Weźcie sobie do serca wezwanie Jezusa z dzisiejszej Ewangelii: „«Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa»” (Łk 9,23-24).  czytaj więcej

Czerwcowe dni tego roku są wypełnione naszą modlitwą i refleksją nad dziedzictwem pierwszej pielgrzymki do Polski, którą odbył 40 lat temu, w 1979 r., największy z rodu Polaków, św. Jan Paweł II. Tamte pozytywne uczucia, duma i radość z bycia Polakami, katolikami, z historii i tradycji narodu, który nie zasłużył na pięćdziesięcioletnią niewolę pod jarzmem marksizmu i komunizmu, sprawiły, że najpierw w sercach, potem w umysłach, a wreszcie w działaniu zrodził się ruch „Solidarność”. czytaj więcej

Kiedy po raz pierwszy w moim życiu stanąłem na ziemi islandzkiej, uświadomiłem sobie wyjątkowość tego miejsca na ziemskim globie. Położenie tej wyspy, jej przyroda, specyfika klimatu ukazują mi wielkość dzieł Bożych, które przemawiają językiem prawdy, dobra i piękna. Spontanicznie przyszły mi na myśl słowa biblijnej Księgi Mądrości: „Bo z wielkości i piękna stworzeń poznaje się przez podobieństwo ich Stwórcę” (Mdr 13,5). Z pewnością moja wizyta na Islandii będzie jedną z bardziej spektakularnych katechez, które w życiu zobaczyłem. Jeśli ten świat jest tak piękny, o ile piękniejszy musi być Ten, który to wszystko nam dał w posiadanie! czytaj więcej

Drodzy bracia wybrani do stanu diakonatu! Dziękuję Bogu za łaskę dzisiejszego dnia. Dziękuję Bogu za dar życia każdego z Was. Wiem, że w życiu nie ma przypadków, wiem, że sam Bóg chciał, aby dzięki Waszym rodzicom każdy z Was przyszedł na ten świat. Nie ma też żadnego przypadku w darze powołania, które odkryliście w sobie i które przywiodło Was – poprzez lata przygotowań – dziś do tej katedry. Zostaliście wybrani – jak niegdyś diakoni, o których czytamy na kartach Dziejów Apostolskich. Dziś, po dniach modlitwy, a może i postu, podobnie jak w przypadku tamtych diakonów, przez włożenie moich rąk na Wasze głowy i modlitwę święceń, dopełni się łaska Waszego powołania. czytaj więcej

W majowe dni, oświecone blaskiem promieni słonecznych, pokolorowane pierwocinami kwitnących bzów i kasztanów, pachnące tyloma zapachami wiosny, także Kościół katolicki czci najpiękniejszy owoc ziemi, najwspanialszą z córek ludzkich – Maryję, Matkę Syna Bożego. Wręcz spontanicznie to piękno przyrody wiedzie nasze myśli do Matki nieskalanej, najczystszej, najmilszej, Panny możnej, Przybytku naszej radości, do Róży duchownej, Bramy niebieskiej, Gwiazdy zarannej… Św. Bernard chwali to piękno Maryi słowami: „O wielka Matko Boża, Ty jesteś ogrodem zamkniętym, w którym grzeszna ręka nigdy żadnego nie zerwała kwiatu (Pnp 4, 12). Ty jesteś owym wspaniałym ogrodem, w którym Bóg zasadził wszystkie kwiaty ozdabiające Jego Kościół: kwitnie wśród nich fiołek Twojej pokory, lilia czystości i róża miłości. Z kim Cię porównamy, o Matko łaski i wszelkiej piękności? Ty jesteś rajem Boga”. czytaj więcej

Mógł pokazać się wszystkim. Zmartwychwstać z takim hukiem, że usłyszałoby nie tylko w Jerozolimie. Ani arcykapłani, ani Piłat, ani nikt z przebywających w Jerozolimie nie miałby wątpliwości, że to Bóg, że znów żyje, że w niczym nie kłamał. A Jezus wybrał ciszę. Powstał z martwych w ciemności, bez świadków. Nie było trąb anielskich, orszaku serafinów… Bo zmartwychwstał ktoś więcej niż władca tego świata, niż zwykły król, namiestnik. Zmartwychwstał Pan całego wszechświata, odwrócił porządek. Noc złowroga i ciemna została wypełniona jasnością. Śmierć wciąż obecna na świecie – przełamana życiem. Grzech, którego zmyć z siebie niepodobna – pokonany. Doczesność – obleczona wiecznością. Kres ludzkiego istnienia – otwarty bezkresem.  czytaj więcej

W ostatnich dniach Ojciec Święty Franciszek podarował nam kolejny tekst, który tym razem skierował głównie do Was, Drodzy Młodzi, ale także i do Waszych rodziców, dziadków, wychowawców, nauczycieli, katechetów, opiekunów. Papieska adhortacja Christus vivit, czyli Chrystus żyje to piękna opowieść o młodości, życiu i radości. To owoc ostatniego XV Zgromadzenia Generalnego Synodu Biskupów, które odbyło się w Rzymie w 2018 r. Papież odwołuje się w tym tekście do wielu postaci ludzi młodych różnych czasów, przypominając nam, że albo każdy z nas jest młody, albo kiedyś był już młodym. czytaj więcej

Nasze dzisiejsze wieczorne spotkanie modlitewne kończy tegoroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. W tych dniach towarzyszyło nam biblijne wezwanie: „Dąż do sprawiedliwości” (Pwt 16, 20), zaczerpnięte Księgi Powtórzonego Prawa. czytaj więcej

Kochani seniorzy! Waszymi protoplastami są rodzice Maryi i dziadkowie Jezusa – święci Anna i Joachim, o których Kościół wie dzięki przekazom apokryficznym. Wynika z nich, że byli oni długo bezdzietni, i dopiero wytrwała modlitwa Joachima wyjednała łaskę u Boga, którą zapowiedział mu anioł. Przekazał on małżonkom, że ich córka będzie „radością ziemi”. Gdy Maryja przyszła na świat, nauczyli Jej miłości do Boga i do bliźnich. Wpoili wiele cech, dzięki którym później, z pokorą powie „Fiat!” – „Tak!” archaniołowi Gabrielowi. czytaj więcej

Wsłuchując się w dzisiejsze Słowo Boże, chciałbym zwrócić naszą uwagę na pewne przesłanie z niej płynące. Oto Gwiazda zatrzymuje się nad domem, gdzie przebywali Maryja, Józef i Jezus. Od tego momentu niepotrzebne jest już światło gwiazdy, bo to sam Mesjasz jaśnieje i oświeca drogi swoich gości, przemienia ich i dogłębnie przenika. czytaj więcej

Był 24 grudnia 1818 r., kiedy to ks. Joseph Mohr, przybyły kilka miesięcy wcześniej do parafii św. Mikołaja w Oberndorf koło Salzburga, powierzył lokalnemu organiście i nauczycielowi Franzowi Gruberowi napisanie muzyki do swojego tekstu. Muzyk jeszcze tego samego dnia ukończył dzieło, zapisując je w tonacji D-dur, na dwa głosy solowe z towarzyszeniem chóru i gitary, bo popsuł się tamtejszy pozytyw organowy. Dwa lata wcześniej, w 1816 r., kiedy ks. Mohr tworzył tekst swojego utworu, Austria – jak cała Europa – znajdowała się pod wojnami napoleońskimi, wśród głodu i zimna. Pisane przez niego słowa miały natchnąć nadzieją zwłaszcza ludzi ubogich oraz pragnących pokoju i sprawiedliwości. W ten sposób w Wigilię Bożego Narodzenia narodziła się pieśń, która obiegła potem cały świat, a dziś śpiewana jest już w trzystu językach. Dokładnie dzisiaj mija dwieście lat, kiedy po raz pierwszy wybrzmiały w języku niemieckim słowa: Stille Nacht… „Cicha noc, święta noc, / pokój niesie ludziom wszem, / a u żłóbka Matka Święta / czuwa sama uśmiechnięta, / nad Dzieciątka snem”. czytaj więcej

Czcigodni Bracia Kapłani! Drogie Siostry Zakonne! Kochani Bracia i Siostry, zebrani w płockiej Bazylice Katedralnej, pod pasterkowym niebem pełnym cudów! Był 24 grudnia 1818 r., kiedy to ks. Joseph Mohr, przybyły kilka miesięcy wcześniej do parafii św. Mikołaja w Oberndorf koło Salzburga, powierzył lokalnemu organiście i nauczycielowi Franzowi Gruberowi napisanie muzyki do swojego tekstu. Muzyk jeszcze tego samego dnia ukończył dzieło, zapisując je w tonacji D-dur, na dwa głosy solowe z towarzyszeniem chóru i gitary, bo popsuł się tamtejszy pozytyw organowy. czytaj więcej