Możliwe, że kościół w Sońsku pochodzi z XI w., o czym świadczy jego wezwanie – świętych Wita, Modesta oraz Marcina, czczonych przez benedyktynów. Dokument erekcyjny zaginął podczas napadu Litwinów w 1368 r. 30 marca 1411 r. Stanisław, ówczesny proboszcz, uzyskał od biskupa Jakuba potwierdzenie dziesięcin, od dawna należących do kościoła.
Budowę murowanej świątyni rozpoczął ks. Jan z Chrościc, kanonik płocki, w 1519 r.; po jego śmierci (1526) wzniesiono tylko murowane prezbiterium, natomiast nawa powstała z drewna. Konsekracji dokonał ok. połowy XVI w. biskup Jan Bieliński. W 1598 r. huragan przewrócił część drewnianą, którą odbudowano w następnym roku. W 1599 r. w prezbiterium znajdowały się trzy ołtarze: w głównym umieszczony był tryptyk przedstawiający pokłon Trzech Króli, po bokach były obrazy Apostołów oraz św. św. Marcina i Wojciecha; dwa boczne ołtarze poświęcone św. św. Mikołajowi, Witowi i Modestowi. W 1697 r. świątynię remontował ks. Mateusz Damięcki. W 1760 r. ks. Grzegorz Gostkowski przeprowadził gruntowny remont ścian bocznych (drewnianych). Ówczesna świątynia pozostała nadal drewniano-murowana; wewnątrz znajdowało się sześć ołtarzy z XVII-XVIII w., z których dwa posiadały fundacje: św. Walentego – z 1603 r. oraz MB Różańcowej – z 1673 r. Ponownie kościół odnowiono w 1871 r.
Obecny, murowany kościół, na miejscu poprzedniego wzniesiono w latach 1904-1905 staraniem ks. Franciszka Chełchowskiego, według projektu architekta Antoniego Wójcickiego. Konsekracji dokonał 2 czerwca 1910 r. biskup płocki Antoni Julian Nowowiejski. Polichromię wykonał w latach 1931-1932 Władysław Drapiewski, zaś odnowił ją w 1948 r. Henryk Domurat. Kościół był uszkodzony w 1944 r., a następnie sukcesywnie odnawiany. Ołtarz główny z obrazami: Matki Boskiej Częstochowskiej i Przemienienia Pańskiego (na zasłonie) pochodzi z początku XX w.; podobnie trzy boczne, poświęcone: Matce Boskiej Różańcowej, św. św. Witowi, Modestowi i Krescencji oraz św. Walentemu. Czternastogłosowe organy wykonała ok. 1910 r. prawdopodobnie firma Leopolda Hartmana z Warszawy.
Po 1980 r. nadbudowano wieżę kościoła w konwencji neogotyku, a w początkowych latach XXI w. odnowiono polichromię i położono dachówkę ceramiczną na dachu kościoła w miejsce blachy ocynkowanej. Spośród zabytków sztuki sakralnej na uwagę zasługują odnowione obrazy: Przemienienia Pańskiego, św. św. Wita, Modesta i Krescencji, św. Walentego, nawrócenia św. Pawła, św. Wojciecha, św. Barbary, św. Anny nauczającej Maryję, Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus, Świętej Rodziny.
Proboszcz
Wikariusz