Sokołów, Parafia pw. św. Anny

Parafię erygował biskup płocki Jakub z Korzkwi w 1405 r. z fundacji Stanisława Grada, późniejszego wojewody płockiego, wydzielając ją z parafii Białotarsk (obecna diecezja włocławska) i z parafii Gostynin. W 1444 r. biskupi: płocki (Paweł) i włocławski (Władysław) dokonali zmiany granic diecezji. Do parafii Sokołów zaliczono wówczas następujące wsie, które pierwotnie należały do parafii Białotarsk: Grabie, Jankowo Marka, Pomorzany Berwolda, Włodka i Prandoty oraz Sokołowo; Zaborowo dołączono zaś z parafii Gostynin. Ówczesny proboszcz, który był wówczas notariuszem kapituły, otrzymywał dziesięcinę z Sokołowa. Nie zachowały się bliższe informacje o istniejącym wtedy kościele. 

Następny, modrzewiowy kościół wystawiono z fundacji F. Szreńskiego ok. 1535 r. Konsekrował go biskup płocki Andrzej Krzycki. Wiadomość o tej świątyni pochodzi również z 1598 r. Patronom kościoła, św. św. Stanisławowi i Annie, poświęcone były boczne ołtarze. 

Pod koniec XVIII w. wystawiono nową świątynię z użyciem budulca ze starego budynku. Kolejne prace remontowe miały miejsce w latach: 1843, 1879, 1901, 1930, 1939, 1962 i 1975 i na początku XXI w. W czasie okupacji, po aresztowaniu przez Niemców 26 sierpnia 1940 r. ks. Józefa Szczepkowskiego, który zginął w Dachau, kościół był zamknięty. 

Obecnie jest to trzynawowy kościół drewniany na podmurówce z kamieni, oszalowany, ma konstrukcję zrębową, wzmocnioną lisicami. Prezbiterium niewyodrębnione, zamknięte trójbocznie. W świątyni znajduje się sześć ołtarzy: główny z nastawą (barokowy, z połowy XVII w.), z obrazem Ukrzyżowania Pana Jezusa i nowymi rzeźbami: św. Kazimierza i św. Zygmunta oraz aniołów na gzymsie z XIX w.; ołtarz twarzą do wiernych oraz cztery boczne: z obrazem św. Anny (XVII w.) i Świętej Rodziny, z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem i św. Stanisława Kostki (XVII w.), z obrazem Przemienienia Pańskiego (1846 r.), z obrazem św. Antoniego Padewskiego (1846 r.).

Staraniem ks. Zbigniewa Makowskiego i parafian w latach 1970-1978 kościół gruntownie odremontowano i na nowo oszalowano, dodano fundament z kamienia łupanego, powiększono wówczas zakrystię, a po drugiej stronie dobudowano pomieszczenie na cele katechetyczne; kościół poryto nową blachą. W tym samym czasie została także wybudowana nowa plebania. Wybudowano wówczas także nową żelazną dzwonnicę. Kolejne remonty prowadzono w czasie, gdy duszpasterzami byli: ks. Kazimierz Roman, ks. Bogdan Adamowicz, ks. Dariusz Rojek i ks. Marek Topolewski.