Skierkowizna, Parafia pw. Skierkowizna św. Andrzeja Boboli

Parafia Skierkowizna pw. św. Andrzeja Boboli została erygowana przez bł. abpa Antoniego Juliana Nowowiejskiego 1 września 1938 r. Powstała ona z części następujących parafii: Przasnysz (wsie: Skierkowizna, Kobylaki-Pietrusy, Kobylaki-Konopie, Kobylaki Czarzaste, Kobylaki-Szczepanki, Kobylaki-Korysze, Kobylaki-Włódki), Krzynowłoga Wielka (wsie: Ulatowo-Adamy, Ulatowo-Borzuchy, Ulatowo-Gać, Ulatowo-Niwka, Ulatowo-Zarośle, Ulatowo-Żyły), Jednorożec (wsie: Ulatowo-Czerniaki, Kobylaki-Wólka) i z Krzynowłogi Małej (wsie: Kaki-Mroczki, Romany-Fuszki, Romany-Górskie, Romany-Janowięta, Robany-Sebory). 

W 1936 r. ks. Kazimierz Gwiazda, wikariusz przasnyski, odkupił od parafii Janowo drewniany kościół pw. św. Izydora i przewiózł go do Skierkowizny, ustawiając na podarowanym terenie. Kościół nie został konsekrowany, a jedynie poświęcony przez dziekana przasnyskiego, ks. Józefa Piekuta. Pierwszym administratorem parafii został mianowany 10 sierpnia 1938 r. ks. Kazimierz Kownacki, wikariusz parafii Lekowo. Parafia Skierkowizna liczyła wówczas 2421 wiernych. Następnie zostało odnowione wnętrze kościoła i wymienione umeblowanie. Swój obecny wygląd kościół i jego otoczenie zawdzięcza ks. Sylwestrowi Szadkowskiemu. Budynek, choć zachował starą architekturę, to wewnątrz jest nowym dziełem. Jego wnętrze jest wzorowane na drewnianych kościołach w Tatrach. Kościół ma kształt prostokąta, z węższym prezbiterium, zakończonym trójbocznie. Nad dachem prezbiterium czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę z cebulastym zakończeniem. Po obu stronach prezbiterium: od północy – zakrystia, od południa kruchta boczna. Wnętrze rozdzielone jest na trzy nawy czterema parami słupów. Ściany wewnątrz ozdobiono różnymi rodzajami drewna: sosna, dąb (pospolity, czarny i burgundzki), jawor, jesion, mahoń, modrzew, orzech włoski, świerk, drewno owocowe. Na sklepieniu kolebkowym w nawie głównej oraz na prostym w nawach bocznych umieszczono drewniane kasetony. Na szczycie fasady umieszczony jest zegar. W 1970 r. kościół został oszalowany. Meble do kościoła wykonał stolarz Włodzimierz Borys z Małego Płocka, a stacje Drogi Krzyżowej, krzyż w prezbiterium oraz figury św. Andrzeja Boboli i Matki Bożej rzeźbiarz Longin Stadnicki z Zakopanego. Na ścianach bocznych współczesne obrazy: Miłosierdzia Bożego i Matki Boskiej Częstochowskiej. W 1968 r. zakupiono trzy dzwony: Matka Boża, św. Andrzej Bobola i św. Izydor. W latach 1966-1969 została zbudowana dzwonnica, którą poświęcił 9 listopada 1969 r. sufragan płocki Piotr Dudziec. Cmentarz parafialny, uporządkowany i ogrodzony w latach 1966-1972, poświęcił biskup płocki Bogdan Marian Sikorski 10 września 1972 r.

W ostatnich latach w kościele przeprowadzono wymianę oświetlenia i nagłośnienia, zakupiono organy, odnowiono elewację kościoła i dzwonnicy, odnowiono naczynia liturgiczne, ocieplono budynek plebanii oraz wykonano wiele innych prac.