Rogotwórsk, Parafia pw. św. Wawrzyńca

Wieś występuje w źródłach w 1395 r. jako własność kapituły płockiej. Po 1761 r. należała do ks. Józefa Jana Nepomucena Glińskiego, kanonika pułtuskiego, kanclerza kapituły wrocławskiej. Od 1793 r. stała się własnością rządową.

Pierwsza wzmianka o parafii pochodzi z 1335 r. Erygowana została prawdopodobnie w początkach XIV w. Kolejny kościół wystawiony w 1516 r. po spaleniu się poprzedniego. Wzmiankowany w 1598 r. W 1740 r. kościół przebudowano lub wzniesiono nowy staraniem ks. Pawła Rościszewskiego, a konsekrował go biskup sufragan płocki Marcin Załuski herbu Junosza. W 1850 r. dziekan opisywał zły stan kościoła, dlatego nowy proboszcz ks. Leon Radwański podjął się budowy nowej świątyni. Ukończono ją w 1853 r. i poświęcił ją ks. prałat Tomasz Myśliński, ówczesny wikariusz kapitulny i rządca diecezji. Budowla powstała wysiłkiem proboszcza i parafian, wnętrze wyposażono w ołtarze i utensylia, przeniesione ze starego kościoła. W 1873 r. wzniesiono również murowaną plebanię. Kościół został zniszczony w czasie działań I wojny światowej w 1915 r. Po wojnie wybudowano tymczasową kaplicę z ocalałych bali i desek.

Nową, murowaną świątynię, która przetrwała do naszych czasów, wystawiono w latach 1935-1938 według projektu architekta Stanisława Marzyńskiego, staraniem ks. Zygmunta Dobkowskiego. Płaskorzeźby na ścianach wewnętrznych prezbiterium wykonała Halina Bojońska-Flisakowa z Warszawy. Konsekrował go biskup sufragan płocki Leon Wetmański 28 sierpnia 1938 r. Marmurowy ołtarz główny z krucyfiksem oraz grupą Ukrzyżowania; marmurowy ołtarz boczny z figurą Matki Bożej, w drugim ołtarzu figura Chrystusa błogosławiącego. Sześciogłosowe organy o trakturze pneumatycznej z fabryki Wacława Biernackiego z 1939 r. Stacje Drogi Krzyżowej z 1951 r.

Kościół oraz dom katolicki budowano staraniem ks. proboszcza Zygmunta Dobkowskiego, którego Niemcy aresztowali 22 stycznia 1942 r. i wywieźli do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie przeżył dzięki pomocy parafian rogotwórskich. 

Z zabytkowego wyposażenia kościoła należy wymienić m.in. barokowe feretrony z XVIII w. oraz tablicę inwokacyjną z prośbą o uchronienie od zarazy z 1848 r. Dzwonnica trójarkadowa z trzema dzwonami i sygnaturką, wybudowana w latach 30. XX w.

Staraniem ks. Krzysztofa Muzala i parafian kościół został odnowiony na zewnątrz i wewnątrz (2018 r.).