Radzikowo, Parafia pw. św. Jana Chrzciciela

Wieś stanowiła własność książęcą, zatem i parafia powstała prawdopodobnie z fundacji księcia. Początki jej sięgają być może XII w. W 1221 r. wzmiankowany jest kapelan z Radzikowa. W 1471 r. książę powiększył uposażenie probostwa, które otrzymywali zwykle pracownicy kancelarii książęcej. W 1599 r. w kościele notowano ołtarz główny Wniebowzięcia NMP i dwa boczne w nawie. Kościół został zniszczony w okresie wojny ze Szwedami. 

Nowy został wybudowano w 1712 r. z fundacji starosty zakroczymskiego Ludwika Lasockiego i Tomasza Romockiego z Niedzborzyna. Konsekrował go 19 maja 1739 r. biskup sufragan płocki Marcin Załuski herbu Junosza. W końcu XVIII w. pisano o fatalnym stanie budowli.

Kościół jest drewniany, jednonawowy, konstrukcji zrębowej, orientowany. Do prostokątnej nawy przylega od wschodu prezbiterium zamknięte trójbocznie. Przy nim od północy dostawiona jest zakrystia, przy nawie dwie kruchty: główna od zachodu i boczna od południa. Nad nawą i prezbiterium znajdują się oddzielne dachy dwuspadowe, niższy dach nad prezbiterium. Dwuspadowe daszki osłaniają kruchtę główną i kruchtę boczną, zakrystię osłania daszek pulpitowy. Wszystkie dachy są pokryte blachą. Nad końcową częścią nawy góruje czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę. Jednonawowe wnętrze przykryte jest nowszym płaskim stropem. We wnętrzu belka tęczowa z datą: 1712, na niej krucyfiks z okresu budowy kościoła. Ołtarze barokowe z początku XVIII w., odnawiane w 1964 r. Ołtarz główny z rzeźbami św. Wojciecha i św. Stanisława biskupa, w polu głównym obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w typie Śnieżnej, otoczony wotami. W bocznym ołtarzu obraz Ukrzyżowania, w drugim św. Antoni Padewski z Dzieciątkiem. Ambona barokowa z początku XVIII w. Ściany pokryte polichromią. Chór drewniany wsparty na czterech słupach. Czterogłosowe organy w 1901 r. wykonała warszawska firma Braci Szymańskich. Obok kościoła arkadowa dzwonnica murowana.