Parafia w Radzikach powstała prawdopodobnie na początku XIV w. Pierwszy kościół zbudowano we wsi Radziki (wspominanej w 1348 r.) zapewne w tym samym czasie, choć pierwsza wzmianka źródłowa o kościele pochodzi dopiero z 1448 r. Niektórzy badacze określają datę budowy świątyni około 1380 r. Świadkiem jej początków jest postać Chrystusa Ukrzyżowanego, przechowywana w kościele.
Jest to jednonawowa świątynię w stylu gotyckim z palonej cegły, orientowana, wnętrze przykryte płaskim stropem, okna ostrołukowe. Przylegają do niej dwie przybudówki, w jednej mieści się zakrystia. Na zewnątrz opięty w narożach szkarpami. W odnowionym akcie erekcyjnym z 1502 r. widniało dwoje patronów: św. Katarzyna, dziewica i męczennica, i św. Mikołaj, wyznawca. Na cześć św. Mikołaja w 2012 r. ks. Jacek Janusz Dutkiewicz ufundował drewnianą rzeźbę.
W latach 1889-1893 kościół został gruntownie odrestaurowany przez ks. Władysława Pawłowskiego, a teren ogrodzono ażurowym parkanem z palonej cegły. W 1895 r. na wzgórzu kościelnym posadzono prawie tysiąc sztuk drzewek, podarowanych przez dziedzica Siemiątkowskiego. W tym samym roku majster Krawiecki z Płocka wykonał dwa boczne ołtarze do świątyni: Jezusa Ukrzyżowanego za zasłoną z Matką Bożą Anielską, a w drugim Pietà i obraz św. Katarzyny i św. Józefa. W 1897 r. sprawiono obraz Przemienienia Pańskiego autorstwa Franciszka Stelmaskiego z Warszawy oraz nową ambonę. Michał Gryczyński z Warszawy w 1922 r. wykonał malowanie wnętrza kościoła.
W neogotyckim głównym ołtarzu z 1928 r. umieszczony jest malowany na desce obraz Maryi z Dzieciątkiem z XVII w. (na zasłonie obraz św. Katarzyny), a w górnej kondygnacji św. Józefa (1885 r.) i rzeźba Chrystusa z otwartym sercem. W ołtarzu bocznym, neogotyckim z drewna, z 1895 r., rzeźba Pietà, na zasłonie obraz Matki Bożej Anielskiej (1882 r.), pod którym odkryto obraz św. Franciszka z Asyżu, ufundowany przez Bractwo Miłosierdzia w 1862 r. – obydwa odnowione w 2012 r. Chrzcielnica rokokowa w kształcie wazy z 1776 r., odnowiona w 2011 r.; obraz św. Filipa Nereusza (kopia z ok. 1845 r. według Guido Reniego), krucyfiks gotycki z II połowy XIV w. W 1910 r. z firmy E.F. Walckera & Cio z Ludwigsburga-Württ. zakupiono w 1910 r. 7-głosowe organy o trakturze pneumatycznej, op. 1569. Stacje Drogi krzyżowej ufundowane kosztem 14 rodzin parafii w 1968 r. Witraże w prezbiterium z 1957 r.
Z tradycji wynika, że kościół był konsekrowany, lecz nie zachował się dokument informujący o tym fakcie; rocznicę konsekracji obchodzono z kościołem katedralnym.
W czasie II wojny światowej po aresztowaniu przez Niemców księży z dekanatu rypińskiego od października 1939 r. w Radzikach i Płonnem duszpasterzował wyznaczony przez biskupa gdańskiego Karola Marię Spletta ks. I. Ptaszyński.
W 1906 r. staraniem ks. Władysława Pawłowskiego i parafian obok kościoła wybudowano nową dzwonnicę, w której umieszczono trzy dzwony. W miejscowości zachowały się ruiny zamku, wzniesionego przez Radzikowskich w latach 1405-1466, przebudowanego w 1510 r. przez Mikołaja Radzikowskiego.
Proboszcz