Radzanowo, Parafia pw. św. Floriana

Parafię erygowano prawdopodobnie w II poł. XIV w. Pierwsza wiadomość o kościele pochodzi jednak dopiero z 1448 r. Możliwe, że fundatorem parafii był Paweł z Radzanowa, chorąży warszawski, później zaś płocki (który fundował również parafię w Sielcu w 1386 r., dzisiejszy Krasnosielc) lub Chwalisław, podkomorzy płocki. Murowany kościół posiadał wysoką wieżę na frontonie; powstał prawdopodobnie w poł. XV w. Być może jego fundatorem był starosta płocki Sasin (1452-1454).

W 1599 r. murowany kościół,  konsekrowany pw. św. św. Katarzyny i Doroty, miał pięć okien (jedno za wielkim ołtarzem). W prezbiterium była posadzka z cegły, a w nawie z desek. Istniały przy nim: murowana sklepiona zakrystia i drewniana kaplica, wówczas już zniszczona i nieużywana, pochodząca prawdopodobnie z pocz. XVI w. W XVIII w. wieża zawaliła się; pozostały tylko jej resztki. Zdaje się, że wówczas obniżono mury, dlatego kościół wyglądał niepozornie, ale był zabezpieczony. W 1816 r. wzmocniono ściany i w tym stanie obiekt istniał do poł. XIX w. Wątpliwe, czy wówczas został rozebrany do fundamentów; prawdopodobnie tylko go przebudowano. Z informacji z 1776 r. wynika, że ówczesny kościół był kryty gontem i posiadał sześć ołtarzy: główny – Przemienienia Pańskiego (z ruchomym obrazem Matki Boskiej Studzieńskiej) oraz boczne: Świętej Trójcy, Zwiastowania NMP, św. Antoniego i św. Katarzyny (która wówczas była patronką kościoła i parafii). Dzwony były zawieszone na czterech słupach pod daszkiem gontowym. Obok stała drewniana kostnica. Stara plebania była jednoizbowa; obok niej znajdowała się szkoła, w której mieszkał organista. W 1858 r. parafia liczyła 830 osób.

Obecny neogotycki kościół, murowany z cegły, został wzniesiony w latach 1859-1861, według projektu i pod kierunkiem architekta Antoniego Arkadiusza Chmielińskiego, z funduszy małżonków Floriana i Anny Kobylińskich, staraniem hrabiów Marii (Marcjanny) z Kobylińskich i Stefana Hołyńskich. W podziemiach spoczywają zwłoki członków rodzin fundatorów. W 1908 r. odbył się remont generalny, a w latach 1968-1969 remont wieży. W 1974 r. wstawiono do kościoła nowe ławki, w 1991 r. go otynkowano, a w 1993 r. została odnowiona polichromia.

Kościół jest neogotycki, murowany z cegły i otynkowany. Od przodu ma czworoboczną wieżę. Nad wejściem wmurowana tablica fundacyjna z datą 1859. Wyposażenie świątyni stanowią: eklektyczny ołtarz główny Świętej Trójcy z 1888 r. i dwa ołtarze boczne z ok. 1860 r. z obrazami św. Floriana i św. Katarzyny z XIX w. Chrzcielnica neobarokowa z żelaza i mosiądzu pochodzi z ok. 1897 r. Ośmiogłosowe organy zbudowano w 1861 r. we Włocławku, w pracowni Józefa Królikowskiego. Przykładem kunsztu hafciarskiego jest kartusz z herbami biskupa Karola Ferdynanda Wazy, biskupa płockiego, z ok. 1644 r., nałożony na fioletowy aksamit ornatu w Radzanowie.

W czasie okupacji, kościół od 1941 r. był zamknięty po aresztowaniu 10 marca 1941 r. ks. proboszcza Józefa Ogrodowicza, który zginął w Działdowie 18 września 1941 r.

W świątyni umieszczono epitafia i tablice pamiątkowe, przypominające m.in. Włodzimierza Hołyńskiego, ochotnika w wojnie 1920 r., oraz gen. Floriana Kobylińskiego, pochowanego w podziemiach kościoła.

Staraniem ks. Franciszka Stepnowskiego w latach 2002-2020 pobudowano nową plebanię, ogrodzono cmentarz grzebalny i utwardzono parking, a świątynia w Radzanowie stała się bardziej funkcjonalna dzięki nowej instalacji grzewczej i multimedialnej.