Płock-Ciechomice, Parafia pw. św. Maksymiliana Kolbego

Parafię w Ciechomicach fundował pod koniec XIV w. Stefan z Ciechomic, podkomorzy gostyniński, później kasztelan i starosta płocki, który w 1299 r. uposażył także parafię w Mnichu koło Kutna. Pierwsza wzmianka o istnieniu parafii w Ciechomicach pochodzi z 1392 r. W 1609 r. posiadała drewniany, konsekrowany kościół pw. św. Piotra. Należały do niej wówczas: Ciechomice, Zajezierze, Góry i Górki. W 1443 r. biskup płocki Paweł Giżycki herbu Gozdawa nadał proboszczowi dziesięciny z Zajezierza i Zaborowa. Na początku XVI w. świątynia posiadała trzy ołtarze i miała malowane ściany. Ołtarz wielki był konsekrowany ku czci św. Waleriana, męczennika. Ponadto w świątyni były trzy ołtarze boczne. Przetrwała prawdopodobnie do początku XVIII w.

Nową, drewnianą świątynię pw. św. Anny wzniósł około 1730 r. sędzia gostyniński J. Ciechomski. Pod koniec XVIII w. rzadko w Ciechomicach rezydowali proboszczowie, a nabożeństwa najczęściej odprawiali zakonnicy z Płocka. W związku z tym biskup płocki Michał Jerzy Poniatowski dekretem z 6 grudnia 1780 r. przyłączył parafię do Dobrzykowa. Opuszczony kościół uległ ruinie; w 1847 r. pozostały jedynie ściany, które rozebrano. Parafia ciechomicka powoli zanikała, a zyskiwała parafia w Dobrzykowie, której pleban pobierał dziesięciny z Ciechomic.

Po II wojnie światowej przeobrażenia terenów podmiejskich Płocka i nowe zabudowania dały asumpt do powrotu pomysłu o odrodzeniu parafii w Ciechomicach. W 1978 r. Kuria Płocka otrzymała pozwolenie na budowę kaplicy w Ciechomicach. Kamień węgielny z grobu św. Piotra w Rzymie, poświęcony przez św. Jana Pawła II, położono staraniem ks. Jerzego Niestępskiego, proboszcza dobrzykowskiego, 14 stycznia 1981 r. Kaplicę zaprojektował inż. Tadeusz Olgerbrand z Warszawy. Nową świątynię konsekrował 5 grudnia 1982 r. biskup płocki Bogdan Marian Sikorski. Wkrótce potem, 9 stycznia 1983 r., tenże biskup na nowo erygował parafię Ciechomice, którą wydzielono z terenów macierzystej parafii Dobrzyków, a jej pierwszym proboszczem został ks. Andrzej Więckowski, który w 1984 r. wybudował nową plebanię. 2 listopada 1986 r. biskup pomocniczy Andrzej Suski poświęcił nowy cmentarz parafialny.

Staraniem ks. Leszka Franciszka Żuchowskiego i parafian wykonano wiele ważnych prac remontowych i wyposażeniowych kościoła i plebanii: ołtarz z marmuru (2003 r.), witraże z wizerunkami: św. Maksymiliana i Jezusa Miłosiernego (2003 r.), bł. bpa Leona Wetmańskiego i abpa Antoniego Juliana Nowowiejskiego (2004 r.), św. Cecylii, św. Franciszka z Asyżu i św. Jana Pawła II (2005 r.). Ponadto wykonano: nagłośnienie kościoła, dębowe meble, rzeźbę Niepokalanej (2006 r.), nowe stacje Drogi Krzyżowej (2008 r.), grotę Matki Bożej przy kościele (2009 r.), odmalowano świątynię (2010 r.), chrzcielnicę i postument pod paschał (2013 r.). W latach 2014-2015 dobudowano i wyposażono nową zakrystię, zaś w latach 2018-2019 wykonano nową kruchtę, ołtarz polowy i oświetlenie budynku kościoła. Wokół kościoła i na cmentarzu parafialnym położony jest polbruk.