naruszewo@diecezjaplocka.pl
Parafia powstała prawdopodobnie w XIII w. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1425 r., istniał tam wówczas drewniany kościół św. Tomasza. Wieś Naruszewo była własnością płockich norbertanek. Po pożarze kościoła w 1629 r. zbudowano nowy, drewniany pod wezwaniem Świętej Trójcy, który konsekrowano w 1645 r. Miał trzy ołtarze, poświęcone: Świętej Trójcy, Matce Bożej Częstochowskiej, a ostatni św. Annie i św. Tekli. Do dziś zachował się kamień węgielny z wyrytym krzyżem i datą 1629 znajdujący się na zewnątrz kościoła, od strony zakrystii. Fundatorem kościoła był najprawdopodobniej Wojciech Słupski, proboszcz Norbertanek płockich. Wraz z budową nowego kościoła zmienił się patron parafii. Od początku XVIII wieku Akta Wizytacyjne podają, że patronem parafii jest Trójca Przenajświętsza.
Budowy obecnego, drewnianego kościoła z 1786 r., dokonał ks. Konstanty Wolicki, proboszcz norbertanek płockich, prałat kapituły płockiej. Budowla była restaurowana w latach: 1904, 1928, 1961-1962. Kościół jest drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany, na podmurówce z głazów polnych. Jest zbudowany na planie prostokąta. Kruchta znajduje się po zachodniej stronie. Prezbiterium jest wydzielone. Nad zakrystią znajduje się składzik. Wnętrze pokryte jest stropem. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Na belce tęczowej znajduje się krucyfiks z I połowy XVI wieku. Dach dwuspadowy pokryty blachą. W kościele znajduje się ołtarz główny, w którym w centralnej jego części, mieści się rzeźba drewniana przedstawiająca Matkę Bożą trzymającą na kolanach Dzieciątko. Po lewej stronie niszy ołtarza głównego znajduje się rzeźba św. Biskupa Norberta a po prawej stronie ołtarza głównego rzeźba prawdopodobnie św. biskupa Stanisława. Ołtarz ten trafił do Naruszewa prawdopodobnie z kościoła norbertanek z Płocka na początku XIX w. Obok ołtarza głównego obecnie znajdują się jeszcze dwa ołtarze boczne z XVIII w.: jeden poświęcony patronce parafii, św. Tekli, także z wizerunkiem Opatrzności Bożej; drugi z obrazami Matki Bożej Częstochowskiej, namalowany przez Franciszka Jędrzejczyka w 1911 r., i Przemienienia Pańskiego. Ambona z XVIII w., prawdopodobnie z kościoła norbertanek z Płocka. Chrzcielnica z XVIII w. w kształcie kielicha o sześciobocznej stopie. W 1883-1884 r. Leopold Blomberg z Warszawy zbudował sześciogłosowe organy o trakturze mechanicznej.
Obok kościoła dzwonnica drewniana z XIX w., oszalowana, kryta blachą.
W latach 1989-1996 staraniem ks. Stanisława Opolskiego i parafian podniesiono kościół i sprawiono betonowy fundament. W 2008 r. oddano do użytku plebanię, wzniesioną staraniem ks. Henryka Dąbkowskiego i ks. Sławomira Grzegorza Stefańskiego. W latach 2009-2019 odnowione zostały schody do kościoła, pomalowano dach na świątyni, dokończone ogrodzenie plebanii oraz zamontowano nowe nagłośnienie w kościele i na zewnątrz. W 2020 r. została rozebrana stara plebania z początku XX w.
Proboszcz