mochowo@diecezjaplocka.pl
Parafia wraz z kościołem pw. świętych Wojciecha i Doroty ufundowana została zapewne w XIV w.; pierwsza wzmianka źródłowa o kościele pochodzi z 1401 r. Na przełomie XVI i XVII w. drewniany, konsekrowany kościół posiadał trzy ołtarze.
Obecny kościół, zbudowany w połowie XVII w., konsekrował 15 września 1684 r. biskup sufragan płocki Stanisław Całowański herbu Ogończyk. Wówczas od imienia fundatora, Marcina Mochowskiego, otrzymała wezwanie św. Marcina. Przebudował ją T. Żółtowski, wojski zawkrzeński (1780 r.), a konsekrował w 1783 r. biskup sufragan Wojciech Józef Gadomski herbu Rola. W 1876 r. świątynia była restaurowana, zapewne wówczas ukształtowano jej nową fasadę dwuwieżową, z wgłębnym portykiem o dwóch płaskich słupach. Kościół ten jest jednym z niewielu w Polsce przykładów odwzorowania architektury klasycystycznej w budownictwie sakralnym. Kolejne remonty kościoła prowadzono w latach 1913 i 1968.
Ołtarz główny późnobarokowy z połowy XVIII w., z obrazem Matki Bożej Śnieżnej w srebrnej sukience, zasłaniany wizerunkiem św. Wincentego Ferreriusza; obok rzeźby św. Wawrzyńca i św. Walentego oraz św. Wojciecha i św. Stanisława. Ołtarz boczny późnobarokowy z II połowy XVIII w. z obrazem Miłosierdzia Bożego z końca XX w. oraz obrazem św. Ignacego Loyoli w zwieńczeniu i figurami św. Barbary i św. Katarzyny. Drugi ołtarz boczny z II połowy XVIII w. z obrazem św. Marcina i mniejszym obrazem św. Stanisława Kostki, z figurami nieokreślonego świętego i św. Jana Nepomucena. W kaplicy ołtarz z połowy XIX w. z kopią obrazu Matki Bożej Żurawińskiej. Dwa konfesjonały i cztery komplety ławek pochodzą z końca XVIII w. Ośmiogłosowe organy o trakturze klawiszowej pneumatycznej i wiatrownicach stożkowych wykonał w 1911 r. Dominik Biernacki z Dobrzynia nad Wisłą. Polichromię wykonano w 1913 r., odnowiono ją staraniem ks. Krzysztofa Wojciecha Muzala i parafian w 2018 r. W 2019 r. został pomalowany dach kościoła oraz zakonserwowano i pomalowano jego ściany zewnętrzne.
Na terenie parafii w Żurawinie znajduje się kościół, zbudowany w miejscu pielgrzymkowym, na skraju pradoliny Skrwy. Kult Matki Bożej Żurawińskiej rozwinął się w połowie XVIII w. W 1776 r. wizytator ks. Wojciech Gadomski polecił proboszczowi ks. J. Przedpełskiemu zasypać źródełko, uważane przez ludność za cudowne. Nie wykonano tego zalecenia, a zapewne wkrótce potem zbudowano nad źródełkiem murowaną kaplicę, wzniesioną zapewne w XVI-XVII w., remontowaną w 1863 r. i 1975 r. Obok źródła, na wzgórzu odległym o 200 m, B. Humięcki zbudował drewniany kościół (1770), w którym odprawiano nabożeństwa do 1882 r. Obok świątyni fundator wzniósł przytułek dla starców, który istniał do końca XIX w. Drewniany kościół zastąpiono murowanym, wzniesionym w 1902 r. dzięki zapisowi dokonanemu na ten cel przez ks. Zglinickiego. Budową kierował ks. Stanisław Suchcicki i ks. Józef Strojnowski. W latach 2010-2018, staraniem ks. Grzegorza Mierzejewskiego, kościół pw. Przemienienia Pańskiego w Żurawinie został gruntownie wyremontowany. W głównym ołtarzu (1908 r.) znajduje się słynący łaskami obraz Matki Bożej Żurawińskiej (malowany na desce w XVIII w.), odnowiony w XIX w. w nowej sukience ze srebrnej blachy. Zachował się zabytkowy kielich z 1790 r. Żurawin jest miejscem pielgrzymkowym.
Proboszcz