Parafia w Krajkowie została erygowana przez biskupa Jakuba z Kurdwanowa (Korzkwi) w 1401 r. z fundacji Mieczysława z Kossobud i Krajkowa, późniejszego starosty płockiego i podsędka oraz jego krewnych. Pierwsza świątynia, zapewne drewniana, służyła wiernym przeszło sto lat. Ten sam biskup uzyskał dla niej odpusty od papieża Marcina V w 1418 r.
Obecny murowany kościół pw. św. Stanisława Kostki został zbudowany w stylu późnego gotyku w I połowie XVI w. a konsekrowany w 1543 r. przez biskupa płockiego Samuela Maciejowskiego herbu Ciołek. W kościele znajdowało się niegdyś siedem ołtarzy (św. Macieja, św. Jana Ewangelisty, Matki Boskiej Bolesnej, św. Anny, św. Jakuba, Świętej Trójcy i Przemienienia Pańskiego), świątynia była bogato uposażona przez swojego fundatora. Wyremontował go ówczesny proboszcz ks. Franciszek Woliński. Kościół częściowo zniszczono podczas potopu szwedzkiego, a w 1777 r. został poważnie uszkodzony wskutek pożaru. Spalił się dach oraz znaczna część wnętrza, najmniej uszkodzona została kaplica Kossobudzkich, w której odbywały się nabożeństwa w trakcie odbudowy kościoła w latach 1777-1779, przeprowadzonej staraniem Marcjanny z Iwańskich Niszczyckiej, kasztelanki brzesko-kujawskiej, kasztelanowej raciąskiej. Z powodu pośpiechu w pracach już w 1817 r. notowano, że potrzebny był nowy remont, który podjął ks. Jan Nepomucen Urbankiewicz. W 1838 r. dziedzic Józef Pisarzewski ufundował ołtarz św. Józefa. Kolejna renowacja miała miejsce w 1896 r. W 1909 r. blachą został pokryty dach. Kolejny pożar świątyni miał miejsce 4 listopada 1936. Spłonęło całe wyposażenie świątyni, mury zachowały się. Do początku II wojny światowej odbudowano kościół, jednak wnętrze było w dużej mierze prowizoryczne. Lata powojenne upłynęły na stopniowym doposażaniu krajkowskiego kościoła po pożarze. Zakupiono: dzwon (1945 r.), nowy ołtarz główny, poświęcony św. Stanisławowi Kostce (1954 r.) oraz dwa ołtarze boczne z 1954 r. (ku czci Matki boskiej Częstochowskiej z obrazem z 1948 r. oraz ku czci Bożego Miłosierdzia z obrazem współczesnym. W 1971 r. zakupione zostały nowe organy piszczałkowe.
Kościół jest jednonawowy, na planie prostokąta z wyodrębnionym nieco węższym prezbiterium, z zakrystią od strony północnej i kaplicą Kossobudzkich od południa. W zakrystii zachowało się sklepienie kolebkowe. Obecnie znajdują się w nim trzy ołtarze.
Na cmentarzy przykościelnym dzwonnica z 1911 r. oraz w pobliżu plebania z 1931 r., ukończona przez ks. Lucjusza Mioduszewskiego.
Na terenie parafii, we wsi Kondrajec Szlachecki, przed II wojną światową istniał zbór niemiecki, a po wojnie remiza strażacka. Budynek ten został zaadoptowany na kaplicę pw. Matki Bożej Częstochowskiej w 1982 r. staraniem ks. Mieczysława Głowackiego i parafian.
Staraniem ks. Zbigniewa Kluby i parafian na początku XXI w. podjęto renowację świątyni i otoczenia: wymieniono podłogę na posadzkę (1999 r.), pomalowano wnętrze i wyzłocono ołtarze (2000 r.), drogę procesyjną wyłożono kostką granitową (2007 r.), zakupiono nowy dzwon i zainstalowano napęd elektryczny (2008 r.), poszycie dachu wyłożono miedzianą blachą (2010-2012). W latach 2005-2007 przeprowadzono kapitalny remont kaplicy w Kondrajcu Szlacheckim.
W 1371 r. biskup płocki Stanisław Sówka ze Szczawina herbu Prawdzic erygował parafię w Drozdowie z fundacji Michała i jego bratanka Jakuba z Drozdowa. Kościół pw. św. Wawrzyńca z trzema ołtarzami przetrwał do 1777 r., gdy został zniszczony przez pożar. Do parafii należały wsie: Drozdowo, Dramino, Draminek, Mosaki, Orzeszki, Pęsy, Ćwiersk, Niedarzyn, Grochowarsk i Lachowiec. Po pożarze wsie dołączono do parafii sąsiednich: Krajkowa, Gralewa, Baboszewa i Raciąża. Ok. 1873 r. kolator Bromiński wybudował w Drozdowie kaplicę, która jako filia Krajkowa przetrwała do 1840 r.
W Kondrajcu Szlacheckim w końcu XIX w. baptyści wybudowali zbór, który w 1981 r. odkupiła parafia i urządzono w nim kaplicę pw. Matki Bożej Częstochowskiej z jej obrazem. Kaplicę poświęcił 8 grudnia 1981 r. biskup płocki Bogdan Marian Sikorski.
Proboszcz