Koziebrody, Parafia pw. św. Jakuba Apostoła

Parafia została erygowana 16 lipca 1376 r. przez biskupa płockiego Dobiesława Sówkę ze Szczawina herbu Prawdzic z fundacji braci: Jakuba Bolesty z Koziebród, kanonika płockiego, oraz Mikołaja z Kuchar. W 1410 r. Litwini w drodze na Grunwald ograbili kościół, dlatego biskup płocki Jakub z Kurdwanowa (Korzkwi) herbu Syrokomla nadał nowe dziesięciny w 1420 r. W 1540 r., staraniem ks. Jana Zdziarskiego, odnowiono prawa zniszczonego kościoła, wybudowano nową świątynię pw. świętych Jakuba, Wawrzyńca i Doroty, ozdobioną w XVI w. wewnątrz malowidłami. Remontowano go w 1722 r. Znajdowało się w nim wówczas pięć ołtarzy. Odnowiono go w 1840 r. staraniem kolatora Rajmunda Chamskiego i ks. Piotra Kwiatkowskiego, proboszcza parafii przez 60 lat (1832-1892). Kościół rozebrano w 1874 r.

Na jego miejscu wzniesiono obecnie istniejący kościół murowany został ukończony w 1880 r. według projektu architekta Józefa Górskiego, staraniem ks. Piotra Kwiatkowskiego. Poświęcił go ks. prałat Józef Pawłowski, konsekrował zaś biskup sufragan płocki Henryk Piotr Kossowski herbu Dołęga 21 sierpnia 1886 r. Jest to budowla murowana, jednonawowa, zbudowana w stylu neobarokowym. Świątynia została powiększona o kaplicę Świętej Rodziny w latach 1902-1903. W 1925 r. staraniem ks. Stanisława Antoniego Krzywkowskiego przeprowadzono dalszą przebudowę według zmodyfikowanego projektu Stefana Szyllera z 1922 r.: zmieniono dachy, wybudowano sygnaturkę, wydłużono prezbiterium, założono fundamenty pod nową zakrystię. W 1892 r. Wacław Przybyłowicz z Płocka wykonał 9-głosowe organy, z prospektem według wzornika firmy Behmann z 1886 r.

Nowy ołtarz główny w stylu barokowym, złocony, z kolumnami i predellą z alabastru, wykonano w 1937 r. staraniem ks. Telesfora Julianna Boguckiego. W polu głównym ołtarza kopia ikony Matki Boskiej Częstochowskiej z XVII w., uznana za cudowną, w sukience z blachy srebrnej z XVIII w., zasłaniana obrazem św. Jakuba. W 1962 r. odnowiła go Danuta Majda. Nadzwyczajność łask potwierdzono w czasie wizytacji kanonicznej w 1785 r.  Ołtarze boczne barokowe z I połowy XVIII w. Wyposażenie kościoła stanowią także obrazy św. Mikołaja (XVIII w.) i Ukrzyżowania z Matką Boską i św. Janem (XVII w.). Polichromię świątyni wykonał w 1973 r. Edward Pluciński. 

W czasie II wojny światowej Niemcy wyrzucili z plebanii proboszcza, ks. Telesfora Juliana Boguckiego, gdzie powrócił dopiero po wojnie. W 1931 r. ufundowano dzwon „św. Stanisław”, zaś w 1963 r. dzwony: „Jakub” i „Maria”. W latach 1976-1977 planowano koronację obrazu.

Odpust parafialny 8 września jest lokalnym świętem religijnym, do kościoła pielgrzymują wówczas wierni z okolicznych parafii. W 2015 r. odnowiono elewację świątyni i kaplicy na cmentarzu przykościelnym.