Parafia Korzeń została wydzielona z terenu parafii Gąbin. 17 listopada 1927 r. biskup płocki Antoni Julian Nowowiejski podpisał dekret erekcyjny, w którym zapisano: „Wszystkich mieszkańców wsi: Antonimów, Budki Korzeńskie, Budy Nowe, Budy Stare, Dobre, Kościuszków, Korzeń Królewski, Korzeń Rządowy, Korzeń Szlachecki, Korzeń Leśnictwo, Ludwików, Łąck wieś, Łąck folwark, Łąck Leśnictwo, Łąck stacja, Niskie, Nowa Wieś, Nowe, Nowiny, Podgaj, Podlasie, Szarłaty, Władysławów, Wólka i Zbęczków przyłączamy na ich własną prośbę do kościoła w Korzeniu, dekanatu gąbińskiego od dnia 1 grudnia 1927 roku”.
Pierwszym proboszczem parafii został ks. Aleksander Batko. Na budynek kościoła zaadaptowano dawny, dziewiętnastowieczny spichlerz folwarczny. Ustawiono tam późnobarokowy, osiemnastowieczny ołtarz główny, pochodzący z kościoła w Gąbinie. W nastawie tego ołtarza znajduje się wyobrażenie Matki Bożej Różańcowej, przesłaniane obrazem św. Walentego, patrona parafii Korzeń. Ponadto wybudowano plebanię oraz zabudowania gospodarcze. W 1906 r. z Dobrzykowa zostały przeniesione organy, które zreperował wówczas Dominik Biernacki.
Za czasów następnego proboszcza, ks. Eugeniusza Wiśniewskiego, w 1933 r. dokonano poważnej przebudowy wnętrza kościoła. Pojawił się pomysł zbudowania domu katolickiego, dlatego w tym celu proboszcz wraz z parafianami założył cegielnię, gdzie sami parafianie wypalali cegłę. Ze zgromadzonego w ten sposób materiału za czasów następnego proboszcza, ks. Franciszka Ossowskiego, w 1937 r. zbudowano dom katolicki.
W 1938 r. kolejnym proboszczem został ks. Antoni Rogowski, który w 1940 r. został aresztowany przez Niemców i osadzony najpierw w obozie Sachsenhausen, a później Dachau.
W tatach 1940-1945 parafia nie miała proboszcza. Zastępowali go księża Aleksander Nieporęcki i Franciszek Żeromski. Dopiero po zakończeniu wojny proboszczem został ks. Czesław Jeżewski, który zmarł w 1974 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym.
Za czasów ks. Jana Mieczysława Rogozińskiego, który objął funkcję proboszcza parafii Korzeń w 1964 r., pobudowana została nowa plebania (1976-1978), kościół filialny w Łącku (1982-1984) oraz wyremontowany kościół w Korzeniu. W 1998 r. konsekrowana została również kaplica cmentarna.
Od 2010 r., gdy proboszczem został ks. Bogusław Daniel Kwiatkowski, przeprowadzono wiele remontów i podjęto się ważnych inwestycji. W 2011 r. odnowiono prezbiterium kościoła filialnego w Łącku oraz uporządkowano i ogrodzono teren przylegający do plebanii w Korzeniu. W 2012 r. w kościele w Łącku zbudowany został ołtarz Całunu Turyńskiego. W latach 2012-2013 gruntownie wyremontowano kościół w Korzeniu, a w 2014 r. ukończono trwająca prawie 2 lata renowację ołtarza głównego, którą przeprowadzili Dariusz i Marek Pietrzakowie pod nadzorem konserwatorskim Szymona Zaremby, który przeprowadził też renowację obrazu Matki Bożej Różańcowej. W 2015 r. Wokół kościoła parafialnego położono pas procesyjny z kostki brukowej, a w 2016 r. w nowej dzwonnicy w Korzeniu zawisły 2 odnowione dzwony. W latach 2016-2018 w alejkach na cmentarzu parafialnym położone zostało ponad 1500 m² kostki brukowej oraz zamontowano 3 nowe bramy cmentarne. Odnowiona też została, stojąca przy kościele, figura Matki Bożej Różańcowej. W 2018 r. została odnowiona i pomalowana elewacja kościoła w Łącku, a w kolejnych latach odnowiono ołtarz i zagospodarowano wnętrze prezbiterium.