Dziektarzewo, Parafia pw. św. Katarzyny

Parafia powstała pod koniec XIV w. lub na początku XV w. Pierwsza zachowana informacja źródłowa o jej istnieniu pochodzi z 1450 r. 

Obecny murowany, jednonawowy kościół powstał prawdopodobnie w II połowie XV w. Według informacji z 1598 r. był on już konsekrowany pw. św. Katarzyny, posiadał ołtarz główny z nastawą, w środku której była rzeźba Maryi, a po bokach obrazy św. Jana Chrzciciela i św. Katarzyny. Kościół posiadał dwa ołtarze boczne i kaplicę. Sufit w nawie podtrzymywały cztery kolumny. W połowie XVII w. A. Rościszewska ufundowała w bocznej kaplicy altarię św. Anny. Kaplicę rozebrano około połowy XVIII w. i przebudowano wówczas kościół pod patronatem Krasińskich, właścicieli Dziektarzewa od połowy XVIII w. do 1840 r.

W 1837 r. przeprowadzono gruntowny remont kościoła, powiększając okna. W 1907 r. pracami remontowymi kierował architekt Stefan Szyller. Kolejny remont podjęto w latach 1972-1975 staraniem ks. Antoniego Szpieka, gdy kościół naprawiono, odmalowano i założono ogrzewanie. Na elewacji południowej znajduje się zegar słoneczny, wykonany w 1842 r. przez Wojciecha Jastrzębowskiego. Ołtarz główny w stylu regencji z rzeźbami św. Jana Nepomucena, św. Józefa z Dzieciątkiem i św. Kazimierza oraz nieokreślonego świętego, w szczycie rzeźbione Oko Opatrzności, zaś w polu głównym krucyfiks, zasłaniany obrazem św. Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki parafii. W ołtarzu bocznym późnogotycka rzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem z XVI w., przeniesiona w 1977 r. z kapliczki przydrożnej przy cmentarzu. Drugi ołtarz boczny z figurą Najświętszego Serca Jezusowego. Czterogłosowe organy o trakturze mechanicznej wykonała fabryka Jana Szymańskiego i Syna w Warszawie w 1892 r.

W pobliżu kościoła neogotycka dzwonnica, murowana z cegły w kształcie czworoboku, z II połowy XIX w. Wewnątrz ołtarz późnorenesansowy z I połowy XVII w.

W niedzielę 18 sierpnia 1940 r. po sumie Niemcy aresztowali ks. proboszcza Mariana Golona z innymi dwoma parafianami, których pędzono pieszo do Smardzewa, a następnie 20 sierpnia 1940 r. zastrzelono.

Na cmentarzu grzebalnym neogotycka, murowana z cegły i otynkowana kaplica grobowa, wystawiona w 1897 r. z fundacji Pelagii Grabowskiej. Wewnątrz polichromia Adama Kazimierza Ciemniewskiego z 1899 r.

W latach 2002-2015 dokonano remontu generalnego kościoła, plebanii i dzwonnicy.