Wieś Dulsk, rodzinna posiadłość Dulskich, na początku XVII w. przeszła w ręce M. Działyńskiego, a w XIX w. stała się własnością J. Wysockiego, potem Gniazdowskich i Płoskich.
Parafia została erygowana prawdopodobnie pod koniec XIV w., choć pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1431 r. Wizytacja z 1623 r. podawała, że istniał tu drewniany kościół, którego dach był pokryty częściowo dachówką i częściowo gontem. Prezbiterium oddzielone było od nawy belką tęczową z figurami Ukrzyżowania. Kościół odrestaurował ok. 1719 r. Działyński.
W 1737 r. nowy drewniany kościół wystawił biskup sufragan kujawski Aleksander Działyński herbu Ogończyk. Wyposażony był wówczas w trzy ołtarze: w głównym był obraz Jezusa Ukrzyżowanego, w bocznych obrazy św. Mikołaja i NMP oraz św. Rocha i św. Barbary. Pewnym przebudowom kościół został poddany w 1878 r. W 1902 r. Jan Szrejbert z Włocławka wykonał 9-głosowe organy o trakturze mechanicznej.
W czasie II wojny światowej ks. proboszcz Stanisław Nowak został aresztowany 22 października 1939 r. i uwięziony w Domu Kaźni w Rypinie, przewieziony do klasztoru karmelitów w oborach, a następnie do więzienia w Grudziądzu i obozu w Sachsenhausen, gdzie zmarł 12 sierpnia 1942 r. Kościół był następnie nieczynny aż do zakończenia działań wojennych.
Po wojnie kościół remontowano w latach 1951-1951. W 1956 r. staraniem ks. Romualda Ignacego Bralczyka odmalowano go wewnątrz. Ostatnia przebudowa, polegająca na przedłużeniu kruchty, remoncie ścian i posadzki miała miejsce w latach 1995-1998. Obecnie wyposażenie kościoła stanowią trzy ołtarze: główny (rokokowy z rzeźbami św. św. Apostołów Piotra i Pawła, Stanisława i Wojciecha oraz obrazem Matki Boskiej Niepokalanej w sukience z II połowy XVIII w.) oraz boczne z XVIII w., poświęcone Trójcy Świętej i św. Rochowi oraz św. Tekli i św. Mikołajowi.
W ostatnich latach staraniem księży proboszczów Jarosława Macieja Jastrzębskiego i Wojciecha Zaleśkiewicza prowadzone są prace renowacyjne rzeźb, obrazów i ołtarza głównego.
Proboszcz