dobrzyn.katarzyna@diecezjaplocka.pl
www.katarzynadobrzyn.pl
Początku Dobrzynia nad Drwęcą sięgają XVII w., gdy na brzegu rzeki zaczęła naprzeciwko Golubia powstawać osada zwana Suburbium Golubense (Przedmieście Golubskie). Jej właściciel Zygmunt Działyński, wojewoda kaliski i starosta inowrocławski, nadał osadzie w 1684 r. przywileje. Cztery lata przed drugim rozbiorem Polski hrabia Ignacy Działyński nadał osadzie prawa miejskie, nazywając ją Dobrzyniem i ofiarując herb rodowy. Prawa te Dobrzyń stracił po carskiej reformie administracyjnej w 1869 r., a ponownie zyskał w 1919 r. W czasie II wojny światowej Niemcy aresztowali 5 września 1939 r. ks. Ignacego Charszewskiego, który zmarł następnie w obozie w Sachsenhausen 14 kwietnia 1940 r. Kościół parafialny pozostał zamknięty do lutego 1945 r. W 1949 r. władze komunistyczne aresztowały ks. proboszcza Ludwika Ostaszewskiego, oskarżając go o działalność polityczną.
Miejscowość Dobrzyń nad Drwęcą przez stulecia należała do parafii Dulsk. W czasie rozbiorów Ziemia Dobrzyńska znalazła się pod panowaniem Prus, zaś do macierzy wróciła w czasach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Wówczas powstała myśl budowy kościoła filialnego dla parafii Dulsk. W latach 1823-1827, sumptem Antoniego Wybranieckiego, właściciela Dobrzynia, zbudowano jednonawowy kościół w stylu cesarstwa pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Pierwotnie wyposażenie pochodziło ze zniesionego kościoła ojców dominikanów w Toruniu. W świątyni znalazły się następnie: w wielkim ołtarzu obraz św. Katarzyny Aleksandryjskiej z 1885 r. autorstwa Wojciecha Gersona (odnowiony i przemalowany w 1947 r. przez Stanisława Błaszczaka) oraz rzeźby: Matki Boskiej Bolesnej, św. Jana Ewangelisty, św. Piotra, św. Pawła i czterech aniołów; krucyfiks cyprysowy gotycki z XV w. (być może z kaplicy zamkowej), ambona w kształcie łodzi z wydętym żaglem i masztem z krzyżem z I połowy XIX w., dwa boczne ołtarze regencyjne z II ćw. XVIII w.: Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Przemienienia Pańskiego (mal. Kazimierz Mirecki, 1892 r.), chrzcielnica i trzy konfesjonały z czasu budowy świątyni. Świątynię w 1828 r. poświęcił ks. Walenty Zawadzki, dziekan lipnowski. Przy kościele rezydował kapelan prowadzący duszpasterstwo dla miejscowej społeczności. W 1886 r. ks. Jan Spira, proboszcz dulski, dobudował wieżę kościelną. 1894 r. utworzono cmentarz choleryczny. Kościół jest zwrócony prezbiterium ku południowemu wschodowi, murowany z cegły, otynkowany; krótkie prezbiterium zakończone absydą, po obu stronach przybudówki, nawa trójprzęsłowa, od frontu kwadratowa wieża. W ścianie nawy po obu bokach tęczy pary wysokich nisz na ambonę i chrzcielnicę.
W 1903 r. Dobrzyń otrzymał prawo prowadzenia akt stanu cywilnego. Rektorem kościoła był wówczas ks. Czesław Rogacki. Jego staraniem decyzją biskupa płockiego Antoniego Juliana Nowowiejskiego w 1909 r. doszło do erygowania nowej parafii i ks. Rogacki został mianowany jej pierwszym proboszczem 22 października 1909 r. Przeprowadził konieczne remonty i sprawił wiele sprzętów do wnętrza kościoła, m.in. stacje Drogi Krzyżowej, dzwony oraz budynek wikariatu. Malowidła w świątyni wykonali Walerian Krowicki z Płocka około 1910 r. W maju 1939 r., w 25-rocznicę ocalenia Polaków od rozstrzelania w czasie I wojny światowej, wybudowano figurę Matki Boskiej z napisem: „Królowo Korony Polskiej, ratuj swoje Królestwo”.
Po wojnie wnętrze świątyni odnawiali wraz z parafianami: ks. Henryk Błażejewski, który m.in. w 1957 r. rozpoczął budowę 12-głosowych organów, poświęconych w 1958 r.; potem dalsze prace restauracyjne prowadzili ks. Zenon Kawiecki i ks. Janusz Śniegocki. Staraniem ks. Jarosława Wacława Kuleszy i parafian od 2006 r. prowadzone są prace renowacyjne: założono odwodnienie wokół kościoła, wymieniono więźbę dachową i położono nowe, miedziane poszycie dachu, wymieniono sufitu i odtworzono malaturę sufitu, zbudowano chodnik z płyt granitowych wokół kościoła, wykonano oświetlenie zewnętrzne kościoła, przebudowano całkowicie organy, wykonano nowy parkan wokół cmentarza parafialnego wraz z bramą. 8 kwietnia 2018 r. biskup płocki Piotr Libera poświęcił nowy dom parafialny, wybudowany w latach 2013-2018.
Proboszcz
Wikariusz
Wikariusz
Pomoc duszpasterska