Czernice, Parafia Pw. Św. Stanisława Biskupa I Męczennika
ul. Kościelna 12, 06-415 Czernice Borowe
23 611 92 38
czernice@diecezjaplocka.pl
www.parafiaczerniceborowe.pl
Udostępnij:
Aby wyświetlić tę zawartość, zaakceptuj marketingowe pliki cookie.

Parafia w Czernicach Borowych pw. św. Stanisława, biskupa i męczennika, została erygowana przez biskupa płockiego Jakuba z Kurdwanowa (Korzkwi) w 1398 r. staraniem Jakuba Poczty herbu Lubicz, sędziego ciechanowskiego. Przekaz historyczny głosi, że w miejscu, gdzie stoi obecny kościół, upolował on jelenia i między rogami znalazł krzyż z kości rogowej. Na pamiątkę tego wydarzenia postawił figurkę, następnie zbudował kaplicę, a później kościół. Rogi jelenia przechowywane przez kilka wieków w kościele spłonęły podczas działań wojennych w 1915 r., w czasie Bitwy Przasnyskiej, gdy kościół został podpalony przez wojska rosyjskie. Z pożaru ocalał tylko obraz Matki Bożej Czernickiej z Dzieciątkiem Jezus, uratowany przez Piotra Wiśniewskiego, który dożył sędziwego wieku i został pochowany na pobliskim cmentarzu. Słynący łaskami obraz ma około 300 lat, jego pochodzenie jest nieznane. Uratowany obraz był przechowywany do końca wojny w kościele farnym w Ciechanowie. 

Obecny, orientowany, murowany, późnogotycki kościół, który jest drugą z kolei świątynią, zbudowany został w pierwszej połowie XVI w. Ze źródeł z 1775 r. wynika, że kościół był już konsekrowany. Remontowany w 1856 r., uszkodzony w 1915 r. w czasie działań wojennych, odbudowany był do 1933 r., odnawiany w 1950, 1970 i 1995 r.

Zabytkiem we wnętrzu świątyni jest późnorenesansowy ołtarz główny z 1630 r. (sprowadzony w 1930 r. z pobernardyńskiego kościoła ojców pasjonistów w Przasnyszu), odnowiony w latach 2014-2015. W kościele są dwa ołtarze boczne z lat 60. XX w., ofiarowane patronom kościoła: św. Achacjuszowi i Towarzyszom Męczennikom (obraz sygn. L. lub S. Kamińska) oraz św. Łukaszowi Ewangeliście. Na chórze umieszczone zostały siedmiogłosowe organy firmy Gebruder Rieger z Krnova o numerze 892 z przełomu XIX i XX w. sprowadzone do parafii w 1963 r. z kościoła Dzieciątka Jezus w Warszawie; poświęcił je 22 maja 1964 r. biskup pomocniczy Jan Wosiński; zostały odrestaurowane w 2012 r. W narożniku kruchty zachowała się kamienna kropielnica z XVI w. Okna znajdują się jedynie od strony południowej, co może świadczyć o obronnym charakterze kościoła. Polichromię wnętrza wykonał w latach 1953-1954 Henryk Domurat. Stacje Drogi Krzyżowej z lat 50. XX w., staraniem ks. Henryka Cybulskiego.

W pobliżu znajduje się okazała murowana dzwonnica w stylu neogotyckim o wysokości 16 m z 1932 r., wykonana z kamienia ciosanego i cegły palonej. Obecnie w dzwonnicy znajdują się dwa dzwony o wadze po 350 kg, ufundowane w 1959 r. ku czci Miłosierdzia Bożego i Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny oraz sygnaturka o wadze 60 kg. W latach 2012-2015 dzwonnica była gruntownie remontowana.

W ostatnich latach staraniem księży: Bonifacego Kazimierza Radziszewskiego, Stanisława Bednarskiego i Michała Gaszczyńskiego i parafian wykonano wiele remontów: pobudowano plebanię (2004 r.), dokonano remontu dzwonnicy (2012 r.), przeprowadzono renowację ołtarza głównego (2015), wybudowano drogę na cmentarz (2010 r.) i parking przed kościołem (2015 r.), wykonano tablicę upamiętniającą proboszczów parafii (2017 r.), naprawiono ogrodzenie (2018 r.).