Brwilno, Parafia pw. św. Andrzeja Apostoła

Początek parafii Brwilno datuje się na przełom XII i XIII w. Pierwszy kościół pod wezwaniem św. Andrzeja powstał w 1230 r. Został on sfinansowany przez ród Powałów. W 1651 r. parafia stała się własnością zgromadzenia norbertanek z Płocka. Stojący do dzisiaj drewniany kościół powstał w 1740 r. Kapelanem sióstr norbertanek i ówczesnym proboszczem parafii był ks. Mateusz Krzemiński. Kościół konsekrował biskup sufragan płocki Wojciech Józef Gadomski herbu Rola w 1787 r. Po śmierci proboszcza Józefa Chorzewskiego (1740-1786), nie było jego stałego następcy, tę funkcję pełnili kanonicy z Płocka. Dzwonnica stojąca przy kościele pochodzi z 1882 r. Kruchta zachodnia powstała w XIX w. Późnogotycka rzeźba Chrystusa znajduje się wewnątrz na krzyżu umieszczonym na belce tęczowej i pochodzi z pierwszej połowy XVI w. Organy kościelne zostały przerobione w 1886 r. przez Ernesta Hugona Biernackiego z Osieka. Późnorenesansowy ołtarz główny pochodzi z początków XVII w. Ołtarze boczne są ozdobione rzeźbą św. Jana Chrzciciela (lewy) oraz obrazem św. Andrzeja (prawy). Ambona pochodzi z pierwszej połowy XVII wieku. Okna, konfesjonały, ławki oraz rzeźby Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego pochodzą z XVIII i XIX w. W ostatnich latach w kościele w Brwilnie przeprowadzono gruntowną renowację ścian świątyni, ambony oraz ołtarzy.

W latach 1926-1927 została wybudowana ,,Antoniówka”. Nazwa pochodzi od imienia arcybiskupa Antoniego Juliana Nowowiejskiego, który ufundował tę placówkę. Pełniła ona pierwotnie rolę domu letniskowego dla Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku. W 1962 r. dom letniskowy został zmieniony na ośrodek opieki społecznej.

Mogiła pomordowanych, znajdująca się w lesie brwileńskim, upamiętnia rozstrzelanie przez hitlerowców 202 Polaków, które miało miejsce 18 stycznia 1945 r. Ks. Stanisław Kobyliński był proboszczem w latach 1938-1941 r. Został on aresztowany i wywieziony w 1941 r. do obozu koncentracyjnego w Działdowie, gdzie zginął 8 grudnia tego samego roku.

W 1979 r. rozpoczęto budowę drewnianej kaplicy w Maszewie Dużym. Do 1981 r. powstał tymczasowy kościół pod wezwaniem św. Jadwigi Królowej. Prace odbywały się nawet w nocy, zaś budynek powstawał bez żadnych planów budowy, a wykonawcami byli mieszkańcy Maszewa Dużego i Maszewa nad Wisłą. Poświęcenia świątyni dokonał biskup płocki Bogdan Marian Sikorski 25 stycznia 1982 r.  

Drewniana prowizoryczna konstrukcja w Maszewie Dużym szybko zaczęła być niewystarczająca jak na potrzeby parafii. Starania o budowę nowego kościoła rozpoczął już ks. proboszcz Tadeusz Bulkowski w 1985 r. Prace nad budową nowej świątyni rozpoczęły się w 1987 r., a zajmował się nimi ks. proboszcz Henryk Lipka. W 2003 r. miała miejsce uroczystość przeniesienia Najświętszego Sakramentu. Nową świątynię konsekrował biskup pomocniczy Roman Adam Marcinkowski 8 października 2006 r. W ostatnich latach kościół jest upiększany i planowana jest budowa nowej plebanii. W 2020 r. dekretem biskupa płockiego Piotra Libery do parafii przyłączono wieś Mańkowo, oddzielając ją od parafii Biała.