Borkowo, Parafia pw. św. Apolonii

W połowie XIV w. kościół parafialny św. Krzyża w Sierpcu stał się kościołem filialnym, a siedzibę parafii przeniesiono do kościoła w Borkowie.  Parafię Borkowo erygował biskup płocki Dobiesław Sówka ze Szczawina herbu Prawdzic 6 grudnia 1377 r. z fundacji księcia Ziemowita lub wojewody mazowieckiego A. Sochy. W 1609 r. parafia posiadała drewniany kościół pw. św. Elżbiety, a patronami byli Jan Borkowski i Feliks Grobicki. Pod koniec XVII w. kościół ten był w całkowitej ruinie.

Nowy kościół w Borkowie, również drewniany, został pobudowany ok. 1720 r. ze wsparciem Adama Jeżewskiego, podkomorzego płockiego. W 1781 r., staraniem ówczesnego proboszcza ks. Apolinarego Czyżewskiego, kościół został gruntownie wyremontowany. Ponownie remontowany w 1829 r. przetrwał do pierwszych dni października 1923 r., kiedy to doszczętnie spłonął. Na skutek rezygnacji z pracy duszpasterskiej w Borkowie ks. Franciszka Kukuły, parafia Borkowo przeszła pod zarząd proboszcza sierpeckiego. 

Dzięki inicjatywie parafian, w latach 1936-1938, został pobudowany nowy, murowany kościół w Borkowie pw. św. Apolonii w stylu neoklasycznym, według projektu inż. Mikołaja Ostkiewicza-Rudnickiego. Fundament wykonano z kamienia polnego.

Latem 1938 r. proboszczem został ks. Eugeniusz Janik. Jego staraniem kościół został najpierw poświęcony 4 września 1938 r. przez ks. Mariana Okólskiego, a dopiero 12 czerwca 1956 r. konsekrowany przez biskupa płockiego Tadeusza Pawła Zakrzewskiego. W latach 1941-1945 kościół był zamieniony przez okupanta niemieckiego na warsztat mechaniczny. W 1952 r. kościół otrzymał dębową nastawę głównego ołtarza i ambonę z pracowni Piotra Dąbka z Brodnicy. W ołtarzu umieszczono figurę Matki Bożej o cechach późnogotyckich, ocalałą z pożaru. W 1966 r. Piotr Dąbek z Brodnicy wykonał dwa drewniane ołtarze boczne, z obrazami św. Apolonii i Serca Jezusowego (mal. Edward Pluciński). W 1966 r., staraniem ks. Antoniego Majkowskiego, wykonana została nowa chrzcielnica w stylu ołtarzy oraz dzwonnica drewniana. W późniejszych latach staraniem ks.  Stefana Izydora Prusińskiego i parafian wykonano: posadzkę z terakoty, dębowe ławki, umeblowanie zakrystii, trzy dzwony, odnowienie zewnętrznej elewacji, miedziane pokrycie dachu, nową malaturę i kamienne ogrodzenie oraz stacje Drogi krzyżowej (1976 r.). W latach 1975-1976 wybudowano dzwonnicę murowaną według projektu prof. Stanisława Marzyńskiego, poświęconą 22 maja 1977 r., na której umieszczono dzwony: „Apolonia-Elżbieta”, „Maryja”; w 2002 r. nowy dzwon „św. Stefan” ufundował ks. Prusiński, zaś w 2019 r. ks. Adam Zaborowski ufundował dzwon. W 1974 r. firma Czesława Kruszewskiego i Z. Sianowskiego z Warszawy wykonano dla kościoła dziewięciogłosowe organy, poświęconego 9 lutego 1975 r. W latach 1982-1983 zakupiono witraże, wykonane w pracowni Bednarskich w Rypinie. 

Nowa plebania parafialna została wybudowana w 1990 r. według projektu Marii Rerutkiewicz. Większość z tych prac materialnych została wykonana staraniem ks. Stefana Prusińskiego, wieloletniego proboszcza parafii Borkowo (1967-2001). 

W latach 2016-2017 staraniem ks. Adama Zaborowskiego i parafianie odnowiono i wyzłocono ołtarz głównego i ołtarze boczne, ambonę i konfesjonały oraz umieszczono w ołtarzu bocznym namalowany na płótnie obraz Jezusa Miłosiernego. 15 kwietnia 2018 r. została poświęcona figura św. Apolonii, ufundowana przez parafian i Okręgową Izbę Lekarską w Płocku. W 2020 r. została odnowiona malatura świątyni w Borkowie.

W Kisielewie, znanym od 1322 r. jako własność książęca, kanonik płocki ks. Mroczek ufundował na przełomie XIV-XV w. kościół parafialny, który w XVII w. popadł w ruinę, a wsie parafii rozparcelowano do sąsiednich.