Blogi

„Nowy Roku ty urodzaj naszym polom, łąkom daj, by jak śnieżnobiała brzoza, kwitł nasz ukochany kraj” – na początku nowego nucę z pewnym sentymentem tę PRL-owską, znaną z dzieciństwa piosenkę, która niezmiennie kojarzy mi się z zabawą choinkową w mojej starej, dobrej „podstawówce”. Przy okazji Nowego Roku – krótki koncert życzeń, czyli to wszystko, czego sobie i Państwu w ciągu najbliższych 12 miesiącach życzę:

Mija właśnie miesiąc, kiedy dwuletni Adaś z Racławic - w nocy z 29/30 listopada - wymknął się z domu dziadków, u których często nocował. Nie wiadomo czy tamtej nocy lunatykował, czy po prostu zatęsknił do rodziców. Wyszedł w piżamce w mroźną noc, przeszedł około 600 m, znaleziono go nad brzegiem wąskiej rzeczki, którą przebył w jakiś niewyjaśniony sposób.

Życzę dobroci, zdrowia i szczęścia…

W tym roku wielu moich kolegów, profesorów płockiego Seminarium, głosiło rekolekcje adwentowe. Siłą rzeczy w naszych rozmowach, najczęściej w refektarzu profesorskim, wymieniano konkretne parafie, opowiadano o blaskach i cieniach przepowiadania rekolekcyjnego, wspominano proboszczów i wikariuszy, którzy przecież wychowali się w naszym seminarium.

Ma być cieplutko, kolorowo i “magicznie”… A gdzie istota? Chodzi mi oczywiście o przesłodzone w mediach Boże Narodzenie.

Informację o ukazaniu się ostatniego - dwudziestego - tomu Encyklopedii Katolickiej odebrałem ze wzruszeniem i wdzięcznością. Wdzięczność należy się ludziom, którzy na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, przed z górą czterdziestu laty, zaczęli wydawać encyklopedię specjalną,

Starość zaciąga jak jesień, czasami jak tegoroczna złota polska jesień, ale bywa przecież dżdżysta, pochmurna, szara. Chyba tak ją widzi 85 letni K. Kutz, który ostatnio wyznał:

Nie kupuję w Empiku. Nie muszę tam kupować – na moim osiedlu jest market z salonem In Medio, a po płytę mogę się wybrać do płockich galerii handlowych. W Empiku niech kupują Nergal, Maria Czubaszek i całe to towarzystwo, które „w ogóle świąt nie obchodzi”.

Co to znaczy nawrócić się i uwierzyć w Ewangelię?

Taką sugestię znalazłem w notatce prasowej o zakończeniu formacji ekip kerygmatycznych, które wyruszą niebawem z rekolekcjami do parafii w płockiej diecezji. Dwie parafie oczekują na takie rekolekcje już w najbliższym adwencie, w sumie przygotowuje się 14 ekip, które - według informacji – nie będą moralizować, lecz podawać czysty pokarm, bez wysokiej teologii; będą mówić nie do rozumu, ale do serca, nie tyle będą informować, co dawać świadectwo, że Jezus jest ich Panem (Gość Płocki, nr 48/2014, s. I).

Solo Dios basta

Gdy w telewizji oglądam kolejny materiał filmowy o udanym przeszczepie (ostatnio obu rąk), myślę o filmie „Bogowie”. Dziś już do przeszczepów serca jesteśmy raczej przyzwyczajeni, ale dzięki temu filmowi można się przekonać, że: a) Zbigniew Religa jest narodowym bohaterem, b) był niezwykle zdeterminowany w dążeniu do wymarzonego celu, c) miał wspaniałą żonę.

Świeckim sacrum demokracji nazwał wybory jeden z lewicowych dziennikarzy. Zmartwiony tym, że w czasie ostatnich wyborów samorządowych w Polsce tak dużo było nieporozumień i kłótni, przywołuje religijne skojarzenia, pisząc: