Blog rzecznika prasowego

Gdy w telewizji oglądam kolejny materiał filmowy o udanym przeszczepie (ostatnio obu rąk), myślę o filmie „Bogowie”. Dziś już do przeszczepów serca jesteśmy raczej przyzwyczajeni, ale dzięki temu filmowi można się przekonać, że: a) Zbigniew Religa jest narodowym bohaterem, b) był niezwykle zdeterminowany w dążeniu do wymarzonego celu, c) miał wspaniałą żonę.

Materiał filmowy w telewizji utrzymany był w konwencji baśni. Amerykanka z rozległym guzem mózgu postanowiła popełnić samobójstwo. Zanim dowiedziała się o diagnozie, była młodą, szczęśliwą kobietą. Niedawno wyszła za mąż. Gdy okazało się, że niebawem choroba całkowicie ją wyniszczy, postanowiła być szybsza. Przeprowadziła się do stanu Oregon, gdzie eutanazja jest zgodna z prawem. W tamtej chwili, ostatniej w życiu, byli przy niej bliscy, mąż, rodzice.

Patrzę i oczom nie wierzę: w KAI informacja o Międzynarodowym Kongresie Naukowym pt. „Dehumanizacja i depersonalizacja w medycynie i świecie współczesnym a życie św. Jana z Dukli” w Lublinie. Jednym z gości jest aktor Jerzy Stuhr. Cytuje Dostojewskiego: „Wyjdź na rozstaje dróg i przyjmij cierpienie, zrób znak krzyża i przyjmij cierpienie”.

„Francjo, najstarsza córo Kościoła, co zrobiłaś ze swoim chrztem?” – pytał lud Francji w 1985 roku Jan Paweł II. Teraz wygląda na to, że córa, bardzo już doświadczona życiowo, budzi się z głębokiego letargu. Wprowadzający liberalne ustawy prezydent Hollande ma dramatycznie niskie słupki poparcia.

Jest sobotni, dość leniwy poranek. Przy śniadaniu oglądam telewizję śniadaniową na kanale TVP. Troje publicystów komentuje nowy rząd: „Katechetka ministrem? A fe!”. Myślę - o naiwni, nawet nie wiecie, jak inteligentne są katechetki, które znam. W ciągu tygodnia sytuacja okazuje się jednak rozwojowa, bo zwolniony zostaje z pracy jeden z wiceministrów m.in. ze względu na poglądy - katolickie. W katolickim kraju.

Rozreklamowany film o powstaniu. Zbyt dosłowne sceny zbrodni. Niedojrzała wizja młodego autora. Niby mimochodem głoszone poglądy o filmie miały zniechęcić do pójścia na seans. Uległam im i postanowiłam, że na film nie idę. Ale że „Bóg sobie tylko znanymi drogami prowadzi ludzi do zbawienia”, skorzystałam z propozycji bezpłatnego seansu.

Na mapie moich urlopowych podróży znalazł się w tym roku Augustów. Ładne, turystyczne miasto mazurskie, znajdujące się blisko szlaku, który w 1999 roku pokonał św. Jan Paweł II. Jako Karol Wojtyła przyjeżdżał tu chętnie, jako papież postanowił powrócić w ukochane miejsca. Mapy Szlaku Papieskiego znajdują się tu w każdej napotkanej miejscowości. Również ja i moje współtowarzyszki postanowiłyśmy przejechać ten szlak. I tak trafiłyśmy do Leszczewa…

Letnia kanikuła w pełni. Kto żyw, wyjeżdża na łono natury, aby kontemplować jej piękno i z dystansu spojrzeć na sprawy dnia codziennego. I oto w ręce wpada ciekawy artykuł. Ciekawy, choć napawający troską: co naukowcy są w stanie wymyślić dalej? Jaką tezę będą forsować w najbliższym czasie? Jaki system edukacji narzucą młodemu pokoleniu w imię obrony ludzkości, a w rzeczywistości przeciwko niej?

Magdę poznałam ponad 15 lat temu. W tym samym czasie rozpoczynałyśmy pracę w płockich mediach: ona w telewizji kablowej, jak w tygodniku. Pamiętam, że wtedy często konferencje prasowe w Domu pod Trąbami organizował ZCHN. Rozmawiałyśmy przy ich okazji, skąd i dlaczego wzięłyśmy się w Płocku. Magda była bardzo inteligentną osobą, w telewizji zrobiła karierę, wszyscy ją znali, lubili, cenili jej pracę.

Skąd my to znamy? Rozochocona tłuszcza żąda krwi. Natychmiast! Jest winien – mainstreamowe media nie mają wątpliwości. Jak można, wbrew prawu, uparcie realizować swoje zdanie, jak można nie liczyć się ze zdaniem bohaterki dramatu i tzw. opinii publicznej? Jak można po raz kolejny pokazać, że ma się sumienie i że jest ono ponad prawem stanowionym?

Jestem trochę zdziwiona - 4 czerwca 1989 roku w moim pamiętniku nie napisałam ani słowa o pierwszych „wolnych” wyborach. Ale przecież na nich byłam, zawsze chodzę na wybory, mój śp. tata mnie tego nauczył. Wtedy najwyraźniej byłam jeszcze za młoda czy też byłam dość daleko od myślenia o polityce, zbliżającym się transformacyjnym przewrocie czy zbliżającej się nowej rzeczywistości.

Fragment książki „Ziemia Boga w 20 tajemnicach” Paula Badde, napisanej w mojej ulubionej reportersko-religijnej narracji, o wizycie Jana Pawła II w 2000 roku w Ziemi Świętej, w Instytucie Yad Vaszem: „Kantor podjął śpiew. Sześciu ocalałych przedstawiono papieżowi z Polski, a między innymi – wśród łez – Edith Zirer pochodzącą z jego stron. W dniu wyzwoleniu obozu koncentracyjnego młody ksiądz znalazł ją chorą na gruźlicę i bezsilną na ogrodzeniu obozu. Dał jej pierwszą kromkę chleba i kubek herbaty i na własnych ramionach zaniósł trzy kilometry na najbliższą stację kolejową. Jego nazwiska nigdy nie zapomniała – Karol Wojtyła”.

Po mrokach Wielkiego Postu wzeszło światło Zmartwychwstania – przyszła pora na radosne Alleluja!. Całun Turyński, „boskie oblicze” z Manopello są materialnymi dowodami na cud zmartwychwstania Jezusa. Jeśli zaś chodzi o same cuda, to istnieją dwie kategorie ludzi. Jedni upatrują ich w każdym, nawet dość błahym zdarzeniu, inni podchodzą raczej nieufnie. Ja sama czasem żartuję, po studiach teologicznych zostało mi przekonanie, że zdarzają się raczej rzadko.

Eureka! Polski Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nakazał Ministerstwu Administracji i Cyfryzacji ponowne rozpatrzenie wniosku „Kościoła Latającego Potwora Spaghetti” o wpis do rejestru Kościołów i związków wyznaniowych. Członkowie tej grupy obtrąbili „sukces” w mediach. Pytany o opinię pracownik Ministerstwa Informatyzacji i Cyfryzacji racjonalnie zauważył, że nie można nikomu zabronić modlić się do durszlaka.

Nie wyobrażam sobie Wielkiego Postu w Płocku bez Festiwalu Muzyki Jednogłosowej. To wydarzenie jest jak preludium przed tym, co będziemy przeżywać około 10 dni później – przed Triduum Paschalnym.