Refleksje w Roku Miłosierdzia (4)

Serce Dobrego Pasterza

Każdego roku liturgicznego, podobnie jak w niedziele, zmieniają się czytania na Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Obecny rok (C) przynosi czytania o Dobrym Pasterzu, klasyczny tekst biblijny, obrazujący troskę Pana o Naród Wybrany. Słowami proroka Ezechiela, wobec niestabilności przywódców (pasterzy) ludu, Bóg oznajmia, że sam będzie prowadził swój lud tak, jak dobry pasterz prowadzi trzodę. Psalm 22 jest odpowiedzią ludu na tę obietnicę zwracając uwagę na osobiste uwarunkowania każdej z jej członków, prowadzonych do pełni życia: „Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę  z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał”.  Paweł w Liście do Rzymian, jakby odchodząc od tego słownictwa, ukazuje w jaki sposób Bóg objawia nam swą miłość przez Jezusa Chrystusa, który jedna ludzkość z Najwyższym. Ewangelia jest podsumowaniem i scaleniem obu tekstów, przynosząc przypowieść o owcy, która się zagubiła, ale została odnaleziona. Słuchacz rozumie, że chodzi tu o misterium męki, śmierci i zmartwychwstania Zbawiciela. Chrystus jest dobrym pasterzem, który prowadzi lud sobie powierzony i troszczy się o to, aby nikt powierzony Jego trosce nie utracił życia na wieki. Ostatnie słowa Ewangelii zachęcają do dzielenia radości z Bogiem, który szuka, znajduje i jedna ze sobą każdego z ludzi: „A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która zginęła”. Tajemnica miłosiernej miłości Boga: to On szuka mnie w swoim Synu i przez swojego Syna! Pasterzem moim jest Pan.

Każde czytania roku liturgicznego są źródłem do przepowiadania miłości miłosiernej Ojca, która w pełni okazała się w Jego Jednorodzonym Synu zmarłym i zmartwychwstałym  dla nas.