Wyboru nowego biskupa naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów dokonała jego Kapituła Generalna. Jej członkowie wybrali dwóch biskupów elektów: kapłana M. Jana Opalę, proboszcza parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mińsku Mazowieckim - został on wybrany na urząd biskupa naczelnego oraz biskupa diecezji warszawsko-płockiej, a także kapłana M. Daniela Mamesa, tytularnego proboszcza parafii pw. Świętej Marii w Paryżu - będzie on biskupem koadiutorem prowincji francuskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów we Francji.
Kapłan M. Jan Opala sakrę biskupią przyjmie 7 października o godzinie 10.00 w Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku, natomiast konsekracja biskupa elekta kapłana M. Daniela Mamesa będzie miała miejsce 18 listopada o godzinie 15.00 w parafii mariawickiej w Paryżu.
Do 11 lutego urząd biskupa naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów i biskupa diecezji warszawsko-płockiej pełnił bp M. Karol Babi. Obradująca we wrześniu kapituła w wydanym komunikacie przekazała, że duchowny ten „doprowadził do wielu przypadków niegospodarności, naruszania procedur finansowych, jednoosobowego podejmowania decyzji finansowych, prowadzenia działań niezgodnych z interesem Kościoła”. Został on między innymi zawieszony w czynnościach biskupich.
Przez ostatnie miesiące Kościołem Starokatolickim Mariawitów zarządzał biskup M. Ludwik Jabłoński. Wybrany na nowego biskupa naczelnego kapłan M. Jan Opala pochodzi z parafii Raszewo k. Wyszogrodu. Urodził się w 1967 r., w 1990 r. został wyświęcony na kapłana. Następnie pracował w mariawickich parafiach w Piasecznie i Lesznie, zaś od 2000 r. był proboszczem w Mińsku Mazowieckim. Był jednym z uczestników styczniowych spotkań ekumenicznych w Płocku, z udziałem wszystkich Kościołów chrześcijańskich działających w mieście.
***
Kościół Starokatolicki Mariawitów prawnie działa na terenie Polski i Francji. Według danych GUS z 2022 r. liczył on 22 tys. 691 wyznawców w 36 parafiach. Siedzibą władz tego Kościoła jest Płock, gdzie rezyduje biskup naczelny. Administracyjnie dzieli się na trzy diecezje: warszawsko-płocką, lubelsko-podlaską i śląsko-łódzką. Ma 44 świątynie.
Kościół Starokatolicki Mariawitów jest jednym z siedmiu Kościołów członkowskich Polskiej Rady Ekumenicznej (PRE). Biskup naczelny Kościoła jako jego zwierzchnik z urzędu wchodzi w skład prezydium PRE.
Mariawityzm wyodrębnił się z polskiego Kościoła rzymskokatolickiego w 1906 r. Powodem secesji było niezaakceptowanie przez hierarchię polską i papieża w Rzymie działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, które powstało na skutek objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, jakie otrzymała siostra zakonna św. Maria Franciszka Kozłowska 2 sierpnia 1893 r. w Płocku.
Nazwa mariawityzm pochodzi od łacińskich słów „Mariae vitam (imitantes)”, co w języku polskim oznacza „Maryi życie (naśladujący)”. Nazwa ta wyraża naśladowanie życia Matki Bożej, jej pokory, miłości, czystości i modlitwy. Pochodzenie nazwy jest, według Marii Franciszki uznawanej przez mariawitów za świętą, nadprzyrodzone.
Po rozłamie z Kościołem rzymskokatolickim, społeczność mariawitów stała się Kościołem, przyjmując nazwę Kościół Katolicki Mariawitów, zmienioną w późniejszych latach na Staro-Katolicki Kościół Mariawitów, co było wyrazem przynależności do Kościołów starokatolickich zrzeszonych w Unii Utrechckiej. W wydanym 31 października 1967 r. statucie dokonano zmiany nazwy na Kościół Starokatolicki Mariawitów. W języku potocznym dla rozróżnienia dwóch polskich nurtów w mariawityzmie stosuje się określenie denominacja płocka lub mariawityzm tradycyjny.
