Bp Roman Marcinkowski w homilii przypomniał, że kiedy zaczynała się tamta, pierwsza Wielkanoc, nie było ani odrobiny nadziei. Jezus poniósł klęskę ostateczną. Okazało się jednak, że Boga zabić się nie da. To było uszczęśliwiające odkrycie – Jezus przeszedł otchłań cierpień, ale zerwał wszystkie więzy, nawet więzy śmierci.
Współcześnie ludzie też patrzą na swoją przegraną. Dotknęły ich nieoczekiwanie ciemności, czas pełen obaw, niepokojów i lęków. Pandemia koronawirusa przeorganizowała życie i wciąż przymnaża trosk. Ludzie zostali zmuszeni niewyobrażalnego do tej pory trybu funkcjonowania. Niewidzialny wróg zachowuje się „jak snajper, który trafi nie wiadomo kiedy i nie wiadomo kogo”. Śmierć stała się nieprzewidywalna i trudno ją opanować.
Biskup zaznaczył, że przeżywany dramat przyniósł nową hierarchię wartości. Wirus jest obrazem rzeczywistości, to obraz złotego cielca, który uwodzi swym oślepiającym światłem. On odsłonił bezradność i odkrył fałszywe pewniki, na jakich zbudowany jest postępowy świat. W nim ludzi czuli się silni i zdolni do wszystkiego, dali się oszołomić rzeczom. Żyli po swojemu i zrezygnowali z Boga, który przeszkadzał. Teraz zostali sami, zdezorientowani, bezradni.
- Wielu uważa, że w sytuacji pandemii pomoc nadejdzie tylko ze strony nauki. Ale czas ten przypomina nam, że od życia ważniejsze jest zbawienie, a panikę i strach przezwycięża wiara i miłość do Boga. Jesteśmy na tej planecie po to, by zadbać o swoje zbawienie. To nieprawda, że zdrowie sprawi, że sobie ze wszystkim poradzimy - dla nas ludzi wierzących najważniejsze jest zbawienie. Bo kiedy Bóg jest na pierwszym miejscu, wtedy wszystko zaczyna się układać – zaakcentował biskup senior.
Dodał, że gdy zawodzą wszelkie ludzkie środki i zabezpieczenia, doskonałe technologie, osiągnięcia nauki i medycyny, odpowiedź jest jedna - jest jeszcze Bóg. Gdyby nie wiara, ludzie byliby bezradni. Jezus powiedział, że jest z ludźmi po wszystkie dni aż do skończenia świata. Gdy w historii zdarzały się epidemie, lud Boży padał na twarz przed Bogiem i błagał Go o ratunek z wielką ufnością i wiarą. Modlitwa była w takich chwilach jeszcze gorliwsza.
- To jest zadanie na dziś. Nie ma już na co jeszcze czekać. To teraz jest prawdziwa chwila, by dać odpowiedź na pytanie, czy my chrześcijanie rzeczywiście swą nadzieję pokładamy w Bogu i chcemy zawierzyć Mu siebie i to co nas spotyka? Panika i strach nie są cechą ludzi wierzących. Są znakiem, że tracimy zaufanie do Bożej opatrzności, w Jego opiekę and nami, w moc modlitwy, w moc sakramentów świętych – głosił hierarcha.
Bp Roman Marcinkowski przyjął też życzenia od ks. kan. Stefana Cegłowskiego, proboszcza parafii katedralnej, z okazji zbliżającej się 35. rocznicy sakry biskupiej. Konsekracja biskupia odbyła się 13 kwietnia 1985 r. z rąk kard. Józefa Glempa, prymasa Polski, z towarzyszeniem abp. Bronisława Dąbrowskiego, biskupa pomocniczego warszawskiego i Zygmunta Krasińskiego, biskupa koadiutora płockiego. Jako swoje zawołanie ówczesny biskup pomocniczy diecezji płockiej przyjął słowa „Euntes docete” (Idąc nauczajcie).
Ks. Cegłowski przypomniał, że w tym czasie z rąk bp. Marcinkowskiego ćwierć miliona młodych ludzi przyjęło sakrament bierzmowania. Odbył też dziesiątki tysięcy spotkań z wiernymi, zna dobrze parafie diecezji płockiej, współpracował z „Amazonkami”, służbą zdrowia, służbami mundurowymi, troszcząc się o dobre wypełnianie swojego powołania.
Msza św. z katedry płockiej była transmitowana przez Katolickie Radio Diecezji Płockiej, w eterze, Internecie i na kanale You Tube.
