Biskup płocki przypomniał wiernym, że papież Jan Paweł II łączył „Cud nad Wisłą” (według Lenina „gigantyczna, niesłychana klęska” komunistycznej rewolucji w świecie) z żarliwą modlitwą narodową. W niedzielę 15 sierpnia 1920 roku gorliwie modlono się także w Płocku.
Za Georgem Weiglem, biografem Ojca świętego bp Libera powtórzył, że dzięki „oszałamiającemu zwycięstwu Piłsudskiego” Jan Paweł Wielki mógł wzrastać jako wolny człowiek w wolnej Polsce, członek pierwszej generacji Polaków urodzonych w wolności po 150 latach. To doświadczenie stało się częścią tego fundamentu, na podstawie którego on także będzie zmieniał historię dwudziestego stulecia.
Kaznodzieja podkreślił, że gdyby nie było Lwowa, Radzymina, Ossowa, Płocka i Wilna, nie byłoby Cudu nad Wisłą, tamtego pierwszego pokolenia ludzi wolnych, którzy tak bardzo swoją wolność cenili. Nie byłoby ludzi szanujących hart ducha i ludzi zjednoczonych wokół najświętszych wartości, pewnie też bohaterów powstańczej Warszawy i żołnierzy wyklętych.
Cud na Wisłą wydarzył się też w Płocku. Na Placu Narutowicza (dawnym Rynku Kanoniczym) od dwóch lat wznosi się kolumna zwycięstwa zwieńczona orłem z ryngrafem Pani Jasnogórskiej. W tym miejscu w 1920 roku toczyły się najbardziej zacięte walki. Miasta bronili wszyscy: dzieci, młodzież, harcerze, kobiety, weterani i regularne wojsko.
Bp Libera zaznaczył, że ta monumentalna kolumna „przypomina i ostrzega, żeby nie szukać innych, obcych polskiej tradycji i naturze wzorów”. Zachęca, żebyśmy wychowywać młode pokolenia w duchu trzech nierozerwalnie związanych ze sobą słów: Bóg, honor, Ojczyzna. Wzywa, by być dumnym z wiary i zjednoczenia serc polskich matek i ojców, które objawiły się także na ulicach Płocka. Tamci obrońcy byli „bohaterami narodowej, płockiej jedności”.
Objawiły się także w postawie duchownych. Ówczesny biskup płocki Antoni J. Nowowiejski nie opuścił miasta, a księżom zabronił ruszać się z plebanii i z seminarium. Klerycy, którzy nie mogli walczyć, żeby nie splamić krwią kapłańskiej sutanny, pojechali do Warszawy, gdzie do listopada 1920 roku należeli do służb sanitarnych na statku „Łokietek”. Niestety, kilkunastu duchownych diecezji zostało przez bolszewików w okrutny sposób zamordowanych.
„To był prawdziwy Cud nad Wisłą! Jego najczystszym, najprawdziwszym źródłem była wiara w to, że Ojczyzna warta jest ofiary z życia, a życie jest bezcennym darem, który – jak pokazuje Tajemnica Wniebowzięcia - nie kończy się wraz ze śmiercią! Poświadczona przez Apostoła Pawła wiara, że choć w Adamie wszyscy umieramy, to w Chrystusie wszyscy zostaniemy ożywieni. Wiara, że jest miłosierny i sprawiedliwy Bóg na niebie, który za dobro wynagradza, a za zło karze. Wiara, że Jego Miłość ostatecznie zwycięży”, głosił biskup płocki.
W Eucharystii uczestniczyły władze samorządowe z prezydentem Andrzejem Nowakowskim, kombatanci i weterani zmagań o niepodległość, harcerze, grupy rekonstrukcyjne oraz poczty sztandarowe. Obecnie byli przedstawiciele Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Łodzi oraz spadkobiercy 3. Pułku Szwoleżerów Mazowieckich im. Płk. Jana Kozietulskiego – po Eucharystii odsłonięto na tzw. Odwachu przy Płycie Nieznanego Żołnierza tablicę dedukowaną temu pułkowi.
Liturgia w katedrze była transmitowana przez Katolickie Radio Diecezji Płockiej. Poprzedziła ją w sobotę 14 sierpnia adoracja Najświętszego Sakramentu przy ołtarzu św. Stanisława Kostki, na wzór adoracji sprzed 100 laty, zarządzonej przez ówczesnego biskupa płockiego Antoniego J. Nowowiejskiego.
Płockie uroczystości z okazji 100. rocznicy Bitwy Warszawskiej i bohaterskiej obrony miasta przed bolszewikami w dniach 18-19 sierpnia 1920 roku potrwają do 19 sierpnia br.
