Homilia - Sierpc wprowadzenie relikwii św. Jana Pawła II i bł. Ks. Jerzego Popiełuszki - 22 X 2014
Czcigodny Księże Kanoniku Andrzeju, Dziekanie Dekanatu Sierpeckiego wraz z wszystkimi kapłanami, Twoimi Współpracownikami w duszpasterskim trudzie tu w Sierpcu i na całej Ziemi Sierpeckiej,
Szanowni Przedstawiciele Władz Administracyjnych i Samorządowych, Panie Burmistrzu wraz z Radą Miejską Sierpca,
Szanowni Członkowie sierpeckiej „Solidarności”,
Szanowni Delegaci Służb Mundurowych i Członkowie Pocztów Sztandarowych,
Umiłowani Siostry i Bracia,
1. Długo rozmyślałem w moim domu biskupim w Płocku, w cieniu wież starej, mazowieckiej Katedry, jak Wam podziękować i jakie słowo skierować do Was tego pięknego wieczoru tu, w Czcigodnej Sierpeckiej Farze. Tyle już przecież powiedziano o św. Janie Pawle II, tyle filmów nakręcono, tyle książek napisano. Czym można jeszcze poruszyć serca, jakim słowem, jaką myślą serdeczną? Rozmyślając nad tym, przypomniałem sobie, jak przed rokiem byłem razem z płockimi księżmi, osobami konsekrowanymi, klerykami i rodzinami w Ziemi Świętej. Chyba trzeciego dnia pielgrzymki dotarliśmy nad brzeg Jeziora Genezaret, tak znanego z życia Jezusa Chrystusa i Apostołów – z historii ich powołania, z cudownych połowów i z tej ewangelicznej sceny, której przed chwilą wysłuchaliśmy.
Spokojna tafla jeziora, po lewej ręce maleńki kościółek, zwany kościołem Prymatu i ta sama skała, na której stał Zmartwychwstały Pan i pytał: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?”. Właśnie wtedy mocno uświadomiłem sobie, jak bardzo cały pontyfikat św. Jana Pawła II, tak ważny i przełomowy dla dziejów świata i Polski, był odpowiedzią na to jedno pytanie: „Janie Pawle II, Piotrze Trzeciego Tysiąclecia, czy miłujesz mnie? Czy miłujesz mnie bardziej, aniżeli ci, którzy pogodzili się już z narzucaniem swojej woli przez potężne mocarstwo słabszym narodom, zepchniętym na margines tego świata, bo Ty, Piotrze – Janie Pawle II, masz upominać się o godność każdego narodu i każdego człowieka?! Czy miłujesz mnie bardziej, aniżeli ci, którzy pogodzili się już z tym, by wyrzucano Boga z serc młodzieży, z rodzin, ze szkół, z wojska, z milicji, z ministerstw, ze starostw, bo Ty, Piotrze – Janie Pawle II, masz być moim świadkiem, świadkiem Ewangelii aż po krańce ziemi?!”
2. „Panie, Ty wszystko wiesz! Ty wiesz, że Cię kocham”. To ze względu na to pytanie Jezusa i tę odpowiedź Piotra Jan Paweł II rozpoczynał swój długi pontyfikat od wołania: „Nie lękajcie się!”, a jego dewizą życiową, którą wpisał w swój herb biskupi i później papieski, stało się Totus Tuus – Cały Twój. Totus Tuus – Cały Twój – powtarzał Jezusowi i Jego Matce. I taka była jego odpowiedź na tamten Jezusowy egzamin z miłości. I odpowiadał tak aż do końca życia.
Wtedy, gdy wołał na Placu Marszałka Piłsudskiego w Warszawie: „Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi! Tej ziemi!”, krusząc w ten sposób mury sowieckiego systemu zniewolenia. Gdy 13 maja 1981 roku – w godzinie objawień fatimskich - padał pod kulami zamachowca. Gdy w Roku Dwutysięcznym – Roku Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa otwierał Porta Santa - Drzwi Święte i przeprowadzał przez nie cały Kościół. Gdy bezbrzeżnie zmęczony, ale i promieniujący ze szczęścia, wynosił na ołtarze św. Siostrę Faustynę i poświęcał w Krakowie Łagiewnikach Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Gdy ciężko chory, dawał światu - skoncentrowanemu na iluzji wiecznej młodości, kariery i sukcesu - lekcję godnego przeżywania starości, mężnego znoszenia cierpienia i pełnego nadziei przechodzenia do „domu Ojca”. Już za kilka miesięcy minie 10 lat od jego pogrzebu; od tej pamiętnej chwili, gdy nasze mokre od łez, zdumione oczy, obserwowały Ewangeliarz leżący na Jego prostej, dębowej trumnie, umieszczonej w centrum placu św. Piotra w Rzymie. Pamiętacie zapewne tę scenę: wiatr zaczął przewracać, stronica po stronicy, karty świętej księgi. Wszyscy czuliśmy, że w ten sposób, Duch Święty mówił do całego Kościoła, do świata: „Życie tego Pasterza było życiem posłusznym Ewangelii Jezusa; odpowiedzią na pytanie Zmartwychwstałego Pana znad Jeziora Genezaret: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?»
3. „Panie, Ty wszystko wiesz! Ty wiesz, że Cię kocham”.Najnowsza historia Sierpca zatacza tego wieczoru znaczące koło. Już u progu pontyfikatu Jana Pawła Wielkiego zawisła na murach Waszej Fary wymowna tablica ku jego czci. Imię Świętego Papieża nosi osiedle, które obejmuje ponad połowę mieszkańców Waszej farnej wspólnoty parafialnej. To na tym osiedlu znajduje się płyta ku jego czci - miejsce, w którym przyzwyczailiście się – prywatnie i publicznie – odmawiać Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Proszę Was, odmawiajcie tam nadal – osobiście i wspólnotowo - tę prostą modlitwę. Wypraszajcie cuda Bożego Miłosierdzia dla siebie, dla swoich dzieci, dla waszego miasta, dla świata. Jakże potrzeba nam tego Miłosierdzia wobec siebie nawzajem, wobec najbliższych – osób w podeszłym wieku, żon, dzieci. O, jakże potrzeba go dla świata, tak nieczułego na Ewangelię i coraz bardziej prześladującego chrześcijan! Stad prosiłem wczoraj Księdza Proboszcza Andrzeja o zbieranie podpisów pod apelem wzywającym do uwolnienia Asi Bibi – pakistańskiej katoliczki skazanej na śmierć za rzekomą obrazę Mahometa.
Jakże potrzeba Bożego Miłosierdzia dla naszej Ojczyzny, w której mediach mówi się słodko o Janie Pawle II, a tak łatwo zapomina o jego ideałach, o jego nauce, zwłaszcza o świętości rodziny, o sakramentalności małżeństwa, o szacunku dla księdza! Jak chętnie wykorzystuje się do tej brudnej roboty nawet byłych kapłanów, tak biednych w swoim braku posłuszeństwa!
4. „Panie, Ty wszystko wiesz! Ty wiesz, że Cię kocham”. Piękne i poruszające jest także to, że Rada waszego Miasta ogłosiła rok dwa tysiące czternasty Rokiem Jana Pawła II w Sierpcu. Dziękuję Czcigodnym Rajcom Miejskim za ten mądry, głęboki akt. Ileż mądrych nabożeństw, inicjatyw i imprez wpisaliście w ten rok. Pozwólcie, że wymienię tylko najważniejsze: uroczysta Msza Święta w rocznicę urodzin Jana Pawła II i w dniu jego kanonizacji, pielgrzymowanie tylu osób spośród Was do Rzymu, Nabożeństwo Drogi Światła, konkursy recytatorskie, wystawy „Jan Paweł II – Pielgrzym Świata” i „Sierpczanie u Jana Pawła II”, wieczory wspomnień ze spotkań ze świętym Papieżem, wycieczka „Ścieżkami Jana Pawła II”, Konkurs Multimedialny „Nauczanie Jana Pawła II do młodych”, konkurs Wydziału Katechetycznego Kurii Diecezjalnej „Wartości, którymi żył i które propagował Jan Paweł II”, kuratoryjny konkurs wiedzy „Jan Paweł II – droga człowieka”, Powiatowy Konkurs Plastyczny „My jesteśmy przyszłością świata i nadzieją Kościoła”, warsztaty muzyki Gospel, turniej szachowy, biegi ku czci Jana Pawła II... Aż po dzień dzisiejszy, kiedy to uroczyście wprowadzamy do tej świątyni relikwie świętego Jana Pawła II i błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki – patrona Solidarności i ludzi pracy oraz zawierzamy Janowi Pawłowi II miasto Sierpc i wszystkich mieszkańców ziemi sierpeckiej. Akt ten wskazuje na dużą bliskość męczeństwa Księdza Jerzego i - nie wahajmy się powiedzieć – także męczeństwa Jana Pawła II, który został ciężko zraniony kulami zamachowca, i na którego życie czyhały te same siły zła, które tak okrutnie zamordowały trzydzieści lat temu Księdza Jerzego. To był ten sam bezbożny, sowiecki system, któremu jeden i drugi przeszkadzał, a więc obu należało zgładzić. Ojciec Święty, uratowany przez Najświętszą Marię Pannę we wspomnienie Matki Bożej Fatimskiej 13 maja 1981 roku, dopełnił swojego męczeństwa długą, ciężką chorobą. Ksiądz Jerzy, cichy, pokorny kapelan „Solidarności”, kapelan robotników i pielęgniarek zginął okrutnie zamordowany przez Służbę Bezpieczeństwa, a jego kult – kult męczennika za wiarę rozchodzi się po najdalsze zakątki świata.
5. Relikwiarz krwi Ojca Świętego i relikwiarz doczesnych szczątek Księdza Jerzego - dwa relikwiarze na ołtarzu Świątyni Farnej, o które wystarał się Ksiądz Dziekan Andrzej, osobiście spotykając się w tej sprawie z Kardynałem Stanisławem Dziwiszem w Krakowie i Kardynałem Kazimierzem Nyczem w Warszawie. To właśnie jest owe koło, które zatacza tego wieczoru najnowsza historia Sierpca. Dziękuję Ci - Czcigodny Księże Dziekanie Andrzeju i wszystkim Twoim Współpracownikom - Duchownym i Świeckim, za Waszą troskę o włączenie Sierpca w krwiobieg świętości, - tak, krwiobieg świętości św. Jana Pawła Wielkiego. Dziękuję także za wszczepianie sierpeckiej „Solidarności”, sierpeckiego świata pracy w charyzmat wierności Bogu i Ojczyźnie Błogosławionego Księdza Jerzego. Cieszę się wreszcie, że jest tu z nami, będzie Chór Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego z Warszawy – przecież Błogosławiony Ksiądz Jerzy także na Wojsku Polskim, na powracaniu do jego najszczytniejszych ideałów zostawił swój niezatarty ślad.
6. Niech obecność relikwiarzy Świętego Jana Pawła Wielkiego i Błogosławionego Księdza Jerzego pośród nas będzie umocnieniem, niech nam przypomina o obowiązku wierności Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie. Obaj ci polscy kapłani uczyli nas, czym jest Ojczyzna, uczyli, że słowo to pochodzi od „ojcowizny”, o której właśnie w Sierpcu wymownie przypomina Muzeum Wsi Mazowieckiej. Przypomina, że tak jak tylu było wiernymi swojej zagrodzie i ziemi, tej swojej ojcowiźnie, tak wszyscy jesteśmy za Ojczyznę wciąż odpowiedzialni; mamy być wierni jej wspaniałemu dziedzictwu i mamy jej służyć w sposób możliwie jak najbardziej bezinteresowny.
7. Ci dwaj polscy święci naszych dni – święty Jan Paweł Wielki i Błogosławiony Ksiądz Jerzy – mieli także odwagę bronienia rodziny w czasie, kiedy rozpowszechnia się zamęt i publiczna agresja w stosunku do rodziny i życia. Ten zamęt wciąż trwa i polega on na szaleńczych próbach pisania jakiejś nowej „Anty-Księgi Rodzaju", wymierzonej przeciw Stwórcy.
Święty Janie Pawle II, Błogosławiony Księże Jerzy, wyjednajcie nam z nieba dar światła, byśmy co dzień – na modlitwie, w trosce o wzajemną miłość i wierność - odnajdowali Boże plany w odniesieniu do naszych rodzin, do powołania naszych dzieci i młodzieży.
„Panie, Ty wszystko wiesz! Ty wiesz, że Cię kocham” - Święty Janie Pawle Wielki, przyjmij nasz Sierpecki Akt Zawierzenia, błogosław władzom i mieszkańcom naszego Miasta, ucz wierności Bożym ideałom i prowadź wszystkich do niebieskiej Ojczyzny.
Amen.