Homilia Płońsk - 31 maja 2014 - Nawiedzenie NMP- Diecezjalny Dzień Wspólnoty Domowego Kościoła

"Radość Ewangelii napełnia serce oraz całe życie tych, którzy spotykają się z Jezusem. Ci, którzy pozwalają, żeby ich zbawił, zostają wyzwoleni od grzechu, od smutku, od wewnętrznej pustki, od izolacji. Z Jezusem Chrystusem rodzi się zawsze i odradza radość".

         1.Umiłowani w Panu Siostry i Bracia!

        W ten właśnie sposób papież Franciszek rozpoczyna adhortację Evangelii gaudium (nr 1).Radość Ewangelii napełnia serce oraz całe życie tych, którzy spotykają się z Jezusem...

        Jakże dobrze te słowa wpisują się w przeżywaną dzisiaj tajemnicę spotkania Maryi i Elżbiety! Maryja, niosąc pod sercem Jezusa przychodzi do Elżbiety, pozdrawia ją i słyszy z jej ust: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie”. (Łk 1, 42-44)

        Co było źródłem radości Elżbiety i jej dziecka? Oczywiście - spotkanie z Jezusem. A to spotkanie stało się możliwe dzięki przedziwnej posłudze Maryi, która pod swoim sercem niosła Bożego Syna. Nie bez powodu św. Jan Paweł II widział w Maryi Gwiazdę Nowej Ewangelizacji. Jako pierwsza Ewangelizatorka udała się przecież do Elżbiety, aby ofiarować swoją pomoc, ale także - a może przede wszystkim! - ponieść jej Chrystusa. Tego Chrystusa, który, tym wszystkim, którzy Go poznają i przyjmują, daje prawdziwą radość.

        2. Moi Drodzy! Ewangelizować – to znaczy przede wszystkim nieść Jezusa Chrystusa naszym braciom i siostrom, którzy Go jeszcze nie znają lub o Nim zapomnieli. Nieść Jezusa, nieść dobrą nowinę, nieść radość... Oto istota ewangelizacji!

        Jako chrześcijanie, wszyscy jesteśmy powołani do realizacji tego zadania. Szczególną jednak rolę w dziele ewangelizacji spełniają "kościelne wspólnoty podstawowe". Czym są te wspólnoty?

        Papież Jan Paweł II w encyklice "Redemptoris missio" pisał tak: "Chodzi tu o grupy chrześcijan na szczeblu rodziny czy szczupłego grona osób, które spotykają się na modlitwie, czytaniu Pisma Świętego, katechezie, by dzielić się problemami ludzkimi i kościelnymi w perspektywie zaangażowania wspólnotowego. Są one znakiem żywotności Kościoła, narzędziem formacji i ewangelizacji, ważnym punktem wyjścia dla nowego społeczeństwa zbudowanego na fundamencie cywilizacji miłości" (RMis 51).

         3. Umiłowani! Niezmiernie się cieszę, iż dane mi jest dzisiaj spotkać się z jedną z takich właśnie wspólnot - ze wspólnotą Kościoła Domowego. Bo przecież Domowy Kościół jest ruchem rodzinnym, który ma na celu pogłębianie duchowości małżeńskiej, rodzinnej i bliższe poznanie Boga. Serdecznie pozdrawiam w tym miejscu waszego Ks. Moderatora Andrzeja i Parę Diecezjalną – panią Bożenę oraz Pana Jana. Słowa pozdrowienia kieruję do towarzyszących wam Kapłanów, jak również tutejszego proboszcza Ks. Kanonika Marka. Moim z serca płynącym pozdrowieniem ogarniam wszystkich członków wspólnoty Domowego Kościoła naszej, płockiej Diecezji. 

         W waszej wspólnocie, staracie się Siostry i Bracia, stwarzać jak najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim. W  łasce Sakramentu Małżeństwa dostrzegacie nieustanną i zbawienną obecność Chrystusa w codziennym życiu. Podejmujecie  wysiłek ciągłej pracy nad sobą poprzez:

- codzienną modlitwę osobistą;

- regularne czytanie słowa Bożego;

- codzienną modlitwę małżeńską i rodzinną;

- comiesięczny dialog małżeński;

- czy też uczestnictwo w rekolekcjach formacyjnych.

         4. Wszystko to sprawia, że jesteście ludźmi, którzy nie tylko wzajemnie ubogacają się w Chrystusa, ale także niosą Go innym. Bo choć każda z grup działających w Kościele ma własny charyzmat, to wspólnym charyzmatem wszystkich grup jest dzielenie się Ewangelią - ewangelizacja. Kościół Domowy wpisuje się w to dzieło upowszechniając chrześcijańską duchowość małżeńską i służąc innym małżeństwom na drodze pogłębiania ich ewangelicznej dojrzałości.

         Korzystając z okazji, którą daje mi dzisiejsze spotkanie - jako Biskup Płockiej Diecezji - z serca dziękuję za wasze zaangażowanie i świadectwo wiary. Dziękuję za waszą odpowiedź na to rozbrzmiewające w dzisiejszym, chrześcijańskim świecie, wołanie o aktywizację laikatu! Dziękuję także za wasze zaangażowanie w prace trwającego obecnie 43. Synodu naszej diecezji.

         Dziękuję i jednocześnie proszę, byśmy w trudzie dzielenia się Chrystusem i radością Ewangelii nie ustawali. Wzywają nas do tego także słowa dzisiejszego Śpiewu przed Ewangelią:

„Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia,

Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,

przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego

Śpiewajcie dla Pana, bo uczynił wzniosłe rzeczy,

Niech to będzie wiadome po całej ziemi.

Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,

bo wielki jest pośród ciebie Święty Izraela” (Iz 12,2-6)

         5.Siostry i Bracia! Wzorem dla nas wszystkich niech będzie Maryja - Gwiazda Nowej Ewangelizacji. Ta, która chwaliła Pana swoim życiem i poniosła Chrystusa do Elżbiety, wypełniając jej serce radością.

         Wpatrując się w przykład i zaangażowanie Matki Najświętszej, tak jak Ona, nieśmy Chrystusa tym, którzy Go nie znają albo o Nim zapomnieli. Zechciejmy dzielić się naszą wiarą: w gronie bliskich, rodziny, przyjaciół, sąsiadów, kolegów w pracy. Dzielmy się Chrystusem, bo przecież tylko On może dać prawdziwą radość i prawdziwe szczęście. Amen.