Homilia - Pierwsze Nieszpory I Niedzieli Adwentu - Płock 28 listopada 2015 r.

Dubrouka ad Meskonem venit.

Mesco dux Polonie baptizatur.

1. Czcigodni Księża Kanonicy, Duszpasterze Książęcego Płocka; Księże Kanclerzu; Drodzy Klerycy; Kochane Siostry Zakonne; Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Te dwie krótkie, ale jakże ważne informacje znajdujemy pod rokiem 965 i 966 w najcenniejszym polskim roczniku, jakim jest Rocznik Kapituły Krakowskiej, będący sporządzonym w 1266 roku odpisem starszego, zaginionego rocznika.

Rok 965 - Dubrowka przybyła do Mieszka.

Rok 966 – Mieszko, książę Polski został ochrzczony.

Niektóre roczniki dodają do tej ostatniej wiadomości: et fides katholica in Polonia recipitur - i wiara katolicka została w Polsce przyjęta.

2. Moi Drodzy! Przyjęcie chrztu przez władcę Polan Mieszka I, pozwoliło nie tylko skonsolidować rodzące się państwo polskie, ale także dało mu szansę zaistnieć na ówczesnej arenie międzynarodowej. Decyzja o przyjęciu chrześcijaństwa niosła ze sobą nieocenione wręcz skutki w wymiarze politycznym, społecznym i gospodarczym. Historycy na różnych forach dyskutują nad tym zagadnieniem i tworzą liczne dysertacje naukowe, w których zastanawiają się nad konsekwencjami, jakie na różnych płaszczyznach niosła ze sobą decyzja władcy Polan.

Ale dla nas – uczniów Jezusa Chrystusa, tym najważniejszym owocem wyboru dokonanego przez księcia Mieszka, były i są skutki duchowe.

Od tego momentu bowiem na naszej ziemi, zaczęły się spełniać słowa św. Pawła usłyszane przed chwilą w czytaniu brewiarzowym. Są to zaś słowa modlitwy Apostoła za chrześcijan z Tessalonik: Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

I Bóg pokoju zaczął uświęcać tę ziemię – przemieniać serca żyjących tu ludzi prawdą Dobrej Nowiny. Do „świata, który pogrążał się w mroku”, przyszedł Chrystus niczym „słońce promienne”, aby „stać się jego zbawieniem i uzdrowić z niemocy” – jak głoszą słowa hymnu z dzisiejszych nieszporów.

To zbawcze działanie Jezusa Chrystusa otworzyło serca naszych przodków nie tylko na jedynego prawdziwego Boga, Stwórcę wszystkich rzeczy i Miłosiernego Ojca, ale także na drugiego człowieka. Przykazanie miłości zaczęło stopniowo przenikać i formować ludzkie myślenie i postępowanie.

3. Kochani moi! Pierwszymi Nieszporami I Niedzieli Adwentu Kościół w Polsce rozpoczyna świętowanie 1050-tej rocznicy tego wiekopomnego wydarzenia. Przeżywany przez nas Jubileusz stanowi nie tylko okazję do refleksji nad sensem minionych wydarzeń, ale jest szansą do jeszcze większego zaangażowania się w dzieło nowej ewangelizacji naszej ojczyzny.

Jak słyszeliśmy w ubiegłą niedzielę w Liście Episkopatu Polski: „Chrystus – jako Początek i Koniec całych ludzkich dziejów – sprawił, że 1050 lat temu na polskiej ziemi został postawiony krzyż, przejmujący znak Jego zwycięstwa nad grzechem i śmiercią.” Ten Krzyż Chrystusa, który swoimi ramionami objął naszą polską ziemię, trzeba wciąż umacniać i na nowo zaszczepiać w ludzkich sercach – zwłaszcza tam, gdzie na skutek różnych przyczyn, ten krzyż został usunięty.

Cytowany List przypomina, że „Chrzest wprowadził nasz naród w nowy świat, który wyraża się przez nową kulturę, nowe instytucje, struktury i zapisy prawne. Doświadczenie wiary przełożyło się z mocą na postawy moralne, widoczne także w życiu gospodarczym, politycznym i kulturalnym.”

         4.Umiłowani! Jubileusz, który przeżywamy:

- to szansa, aby ten „nowy świat”, który przynosi Jezus – Jego królestwo – rozszerzało się i rosło;

- to szansa, aby na nowo wskazać wartość Ewangelii, która ma moc wpływać na nasze postawy i wybory moralne;

- to szansa, aby Bóg pokoju jeszcze bardziej nas uświęcał i przenikał.

         Kościół Płocki chce podjąć to wyzwanie, jakim jest odarcie naszej wiary, naszego chrześcijaństwa z patyny i rutyny przyzwyczajeń i bylejakości. Czyni to, między innymi, przez dobiegające końca dzieło 43 Synodu i publikację księgi synodalnej, które wytaczają jasny kierunek drogi, którą będzie podążał w najbliższych latach nasz Kościół lokalny. Chcemy ożywić to, co w niektórych przypadkach zaczyna obumierać – naszą osobową relację z Jezusem Chrystusem, jedynym Panem i Zbawicielem każdego człowieka.

         Wielką i niepowtarzalną szansą ku temu jest również trwające w naszej Diecezji Nawiedzenie Kopii Obrazu Jasnogórskiego. Wszak Maryja, Matka i Królowa, jest wzorem zjednoczenia z Chrystusem i najdoskonalszą Jego uczennicą. Chcemy, aby każdy uczeń Jezusa na mazowieckiej, dobrzyńskiej ziemi uświadomił sobie wielkość daru, jakim jest sakrament chrztu świętego i łaska, jaką ze sobą niesie. Dlatego idąc za Papieżem Franciszkiem gorąco zachęcam, by każdy diecezjanin poznał – w miarę możliwości – datę, dzień swojego chrztu, by potem przeżywać ten dzień w duchu dziękczynienia Trójcy Przenajświętszej.  

         5. Poprzez symboliczny gest zapalenia i przekazania świec jubileuszowych (w tym świecy przywiezionej z Jasnej Góry dla płockiej Katedry), proszę wszystkich kapłanów tej diecezji, aby z jeszcze większym zapałem dzielili się światłem wiary z powierzonym sobie ludem. Proszę o otwartość na wszelkie inicjatywy, jakie przynosi ze sobą Jubileusz 1050-lecia chrztu Polski – proszę o to zarówno kościół hierarchiczny, jak i powszechny: prezbiterów i wszystkich wiernych. Otwórzmy nasze serca i stańmy się misjonarzami Miłosiernego Boga, bo przecież nasz polski Jubileusz zbiega się z Nadzwyczajnym Jubileuszem Miłosierdzia ogłoszonym przez Ojca Świętego Franciszka. Jubileusz Miłosierdzia, jak słyszeliśmy w Liście polskich biskupów, winien być „rozumiany jako objawienie się czynnej wiary, potwierdzonej na chrzcie świętym”.

         Siostry i Bracia! Niech zatem wiara, zrodzona w tajemnicy chrztu świętego, objawia się w naszej codzienności i ożywia naszą wiarę w życiu osobistym i wspólnotowym. Prośmy o to pokornie Maryję, Matkę Kościoła i Przewodniczkę na drogach rozpoczynającego się Adwentu. Amen.