HOMILIA - KOŚCIÓŁ PW. ŚW. JANA PAWŁA II W KEFLAVIKU (ASBRU) PODCZAS EUCHRYSTII, SPRAWOWANEJ Z OKAZJII 30. ROCZNICY WIZYTY ŚWIĘTEGO PAPIEŻA POLAKA NA ISLANDII

Ekscelencjo, Najdostojniejszy Księże Biskupie Dawidzie, Pasterzu Kościoła na Islandzkiej ziemi. 

Ekscelencjo, Najdostojniejszy Księże Biskupie Mirosławie,

Ekscelencjo, Wielce Szanowny Panie Ambasadorze Rzeczpospolitej Polskiej,

Wielce Szanowni Przedstawiciele Władz Państwowych Islandii i Samorządowych Kelfaviku oraz Reykjanesbær,

Czcigodny Księże Proboszczu Grzegorzu i wszyscy zgromadzeni w tej świątyni Bracia Kapłani i Siostry Zakonne,

Drodzy Goście, szczególnie z Wspólnoty Luterańskiej,

Drodzy Członkowie Parafii Katolickiej pw. św. Jana Pawła II w Keflawiku, Drodzy Członkowie Zespołu Góralskiego!

Siostry i Bracia,

1. „Z wielką radością i satysfakcją stawiam stopy na ziemi islandzkiej i pozdrawiam Wasz naród. Kiedy zbliżałem się do Waszego Kraju i oglądałem z zachwytem wspaniałe krajobrazy i szczyty gór, dziękowałem Bogu Wszechmogącemu za ten moment i ten cenny czas, który razem spędzimy. Niech Bóg, który jest Panem całego stworzenia i Ojcem wszystkich narodów, błogosławi Islandię i obdarza ją pokojem i pomyślnością” – tymi słowami 30 lat temu św. Jan Paweł II witał, tu na lotnisku w Keflawiku, Islandię i pozdrawiał jej mieszkańców. Któż nie podziela tego podziwu, tych uczuć i tych słów, kiedy spogląda na urodę Waszej wspaniałej wyspy, na jej dumne szczyty i zielone łąki, na cudowne gejzery, fiordy i fale bijące o brzegi! W czyim sercu, szczególnie w sercu chrześcijanina, nie otwiera się wtedy podziw i wdzięczność dla Stwórcy! Chrześcijanin bowiem, to człowiek, który potrafi zachować podziw i wdzięczność; który jak diakon Szczepan, nawet pośród spienionych fal życia, potrafi patrzeć w niebo i widzieć „chwałę Bożą”. Może więc chrześcijan jest w tym świecie, wśród Was, o wiele więcej niż nam się zdaje? Już starożytny język grecki nazwał przecież istotę ludzką αντροπος, an–tropos - spoglądający w górę, wpatrzony w niebo. Wpatrzony ku swemu Stwórcy, z wdzięcznością, z dziękczynieniem... Nawet pośród spienionych fal życia...

2. „Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich” – usłyszeliśmy przed chwilą słowa Jezusa z jerozolimskiego Wieczernika. Nasz Pan pozwolił w ten sposób uczestniczyć swoim Apostołom i pozwala dziś nam uczestniczyć przez Eucharystię w swojej najbardziej intymnej relacji Miłości z Bogiem, wzywanym przez Niego jako Ojciec - Tato - Abba. To właśnie jest imię, które objawił! To właśnie jest Boska Miłość, Agape, która za kilkanaście godzin wyleje się wraz z Jego krwią na krzyżu! To ją poświadczy męczeńską śmiercią św. Szczepan! To nią mamy obdarowywać się nawzajem, obdarowywać świat!

3. Przez akt wprowadzenia relikwii zapraszacie dzisiaj na nowo -  Umiłowany Księże Biskupie Dawidzie, Drodzy Siostry i Bracia -  św. Jana Pawła II do tej świątyni, będącej bijącym, katolickim sercem Waszego miasta, portu, lotniska, bazy wojskowej. W tym bijącym sercu znajdzie się od tej niedzieli kropla Jego krwi – krwi Syna tak przez niego umiłowanej Polski. Uświadomicie sobie, proszę, powagę tego, co się stało w naszym kraju wraz z jego wyborem na Papieża. Był rok 1978. Nic nie zapowiadało końca sowieckiej dominacji. Nic nie zapowiadało także kresu bezbożnego, ateistycznego systemu. Kolejne powojenne zrywy spływały krwią zabijanych robotników Poznania, Gdańska i Gdyni. Protestujący w Radomiu, Ursusie i Płocku byli przeganiani pomiędzy szeregami pałujących ich ubeków, co tamci pogardliwie nazywali „ścieżkami zdrowia”. Pustoszały półki sklepowe, panoszyła się „czerwona propaganda” ... Ja sam w tym czasie, już jako kandydat do kapłaństwa, dwa lata spędzałem w kleryckiej jednostce specjalnej w Bartoszycach - specjalnie „zaprogramowanej” dla takich jak bł. Ksiądz Jerzy Popiełuszko czy ja przez generała Jaruzelskiego. I oto nagle świat obiega niespodziewana wiadomość – 264 papieżem w dziejach został nie Włoch, lecz młody kardynał z Polski – Karol Wojtyła. Stopniowo odkrywamy coraz więcej wydarzeń z jego z życia: że był dobrze zapowiadającym się aktorem i poetą; że jest świetnie wysportowany; że mówi biegle kilkoma językami; że Ojciec Pio przepowiedział w nim kolejnego papieża. Nie z tego jednak brała się apostolska moc św. Jana Pawła II. Ona płynęła z dziecięcego włączenia się w Jezusową modlitwę z Wieczernika - w Jego Abba, z rozmodlenia, z synowskiego zaufania Maryi. Właśnie to zaufanie przeprowadziło go potem przez zamach 13 maja 1983 roku, gdy w kolejną rocznicę objawień fatimskich biel jego sutanny została zbroczona krwią, a on sam otarł się o śmierć.

4. I oto teraz kropla tej samej krwi ożywia krwiobieg wiary Waszej Rodziny Parafialnej, Waszego Islandzkiego Kościoła, Waszej Wyspy, którą z taką czcią i radością 30 lat temu nawiedzał. Tak, Umiłowani: relikwiarz, który od dzisiaj przyozdabia Waszą świątynię, mieści w sobie kroplę krwi, 

oznaczającej spełnienie trzeciej tajemnicy fatimskiej. W tajemnicy tej, według relacji siostry Łucji, wielu kapłanów, zakonników i zakonnic wchodzi na stromą górę, na której szczycie znajduje się krzyż. Pośród duchownych dzieci fatimskie - św. Hiacynta, św. Franciszek i właśnie Łucja – widziały też ludzi świeckich oraz biskupów, w tym jednego ubranego w białe szaty. Miały one przeczucie, że tym biskupem w bieli jest Ojciec święty. W ich wizji przeszedł on przez wielkie zrujnowane miasto i chwiejnym krokiem, w bólu i cierpieniu, wszedł na górę modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał po swojej drodze. Na szczycie, klęcząc u stóp krzyża, został zabity. Pół roku po zamachu św. Jan Paweł II powie, że to Maryja obroniła go przed śmiercią, a 25 marca 1984 roku w łączności z biskupami całego świata dokona uroczystego aktu zawierzenia świata Niepokalanej, dodając z myślą o Rosji: „Oświecaj zwłaszcza ludy, których ofiarowania i zawierzenia przez nas oczekujesz”. 8 grudnia 1991 roku, w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, dokona się rozwiązanie Związku Sowieckiego.

5. Miejcie, proszę, Siostry i Bracia, przed oczyma tę wielką rzeczywistość najnowszych dziejów zbawienia, którą odtąd poświadcza obecność relikwii krwi św. Jana Pawła II na Waszej cudownej wyspie, w Waszym kościele. Pamiętajcie, proszę, o tym nie tylko dzisiaj, kiedy obchodzicie piękny Jubileusz 5-lecia erygowania Waszej Parafii pw. Św. Jana Pawła II, ale zawsze! Miejcie odwagę przeciwstawiania się spienionym falom „antychrześcijaństwa” w Waszym życiu i świecie.

To przecież w tym duchu św. Jan Paweł II wypowiadał pośród Was słowa, będące wyzwaniem nie tylko dla rodowitych Islandczyków, ale także dla gościnnie przyjmowanych tutaj obcokrajowców, może zwłaszcza dla Polaków: „W społeczeństwie rozwiniętym, w którym każdy ma co jeść, gdzie pomoc medyczna jest dostępna dla wszystkich, gdzie został osiągnięty wysoki poziom sprawiedliwości społecznej, łatwo jest stracić z pola widzenia Stwórcę [...]. Łatwo jest żyć, jakby Bóg nie istniał. [...] Ale kiedy zapominamy o Bogu, tracimy [także] z pola naszego widzenia najgłębszy sens życia, nie wiemy już, kim jesteśmy [...]. Czyż nie jest to jednak najważniejszy powód niezadowolenia tak mocno obecnego w społeczeństwach sytych? I czy nie ma fundamentalnego znaczenia dla [...] społecznego dobrobytu usłyszenie głosu Boga w cudownej harmonii Wszechświata? Czy nie jest wyzwalającym uznanie, że porządek, prawda i dobro, których rozum ludzki nie przestaje odkrywać w kosmosie, są odbiciem jedności, prawdy i piękna samego Stwórcy?”

„Zarówno katolicy, jak i luteranie mogą podziwiać szczerą i odważna wiarę mężczyzn i kobiet, którzy byli świadkami Chrystusa w tym kraju” [...]. Chrystus jest światłem Islandii! Jemu niech będzie chwała na wieki! – kończył Święty Papież. Tak, z Tobą, Umiłowany, Ojcze Święty, wyznajemy dzisiaj: Chrystus jest światłem Islandii! I z Tobą powtarzamy za św. Janem Apostołem:

„On jest Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec”.

„Przyjdź, Panie Jezu!” Amen.