Homilia Ciechanów - 35-lecie Okręgu Ciechanowskiego PZW 9 listopada 2014

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Bardzo serdecznie witam wszystkich zebranych na wspólnej modlitwie, na tej świątecznej, niedzielnej Eucharystii.

Pozdrawiam obecnych przedstawicieli władz miejskich i powiatowych Ciechanowa. Cieszę się też obecnością przedstawicieli służb mundurowych.

Pozdrawiam czcigodnych księży proboszczów i wikariuszy a zwłaszcza tych kapłanów, którym bliska jest wędkarska pasja. To pozdrowienie kieruję na ręce ks. Proboszcza Jana, gospodarza dzisiejszej uroczystości. Witając kapłanów, nie mogę nie zauważyć imiennie kapelana wędkarzy okręgu ciechanowskiego ks. Artura Bombińskiego.

Pozdrawiam wszystkich pasjonatów wędkarstwa zrzeszonych w Okręgu Ciechanowskim PZW wraz z ich rodzinami. Te słowa pozdrowień składam na ręce pana Marka Milewskiego – waszego prezesa i zarazem inicjatora naszego dzisiejszego spotkania oraz pana Dionizego Ziemieckiego – prezesa zarządu głównego Polskiego Związku Wędkarskiego.

Bardzo gorąco pozdrawiam wszystkich obecnych na naszej modlitwie.

1. Kochani Bracia i Siostry! Gromadzą nas tu dziś dwie uroczystości. Pierwsza, wynikająca z kalendarza liturgicznego, to rocznica poświęcenia bazyliki laterańskiej – najstarszej katedry Rzymu, pierwszego kościoła papieży. Druga to dziękczynienie za 35 lat istnienia Okręgu Ciechanowskiego Polskiego Związku Wędkarskiego, połączona z poświęceniem sztandaru.

2. Najpierw skierujmy nasz wzrok w kierunku Bazyliki na Lateranie w Rzymie.

Wiele osób sądzi, że najważniejszym kościołem papieskim jest bazylika św. Piotra na Watykanie. Jednak to właśnie bazylika św. Jana na Lateranie jest kościołem katedralnym papieża. Odegrała ona doniosłą rolę w historii chrześcijaństwa i dlatego Kościół obchodzi specjalny dzień, przypominający moment jej poświęcenia w roku 324. Ten monumentalny kościół, to niemy świadek pontyfikatów 161 papieży i pięciu soborów powszechnych. Dopiero w 1377 r., na skutek zawirowań historycznych, siedzibą następców św. Piotra stał się Watykan. Pomimo tego bazylika laterańska zachowuje do dziś swoje wyjątkowe znaczenie.

Jako młodemu księdzu było mi dane przez sześć lat studiować w Rzymie. Wielokrotnie miałem okazję nawiedzać bazylikę laterańską i modlić się w jej murach. To co zawsze przykuwało moją uwagę był łaciński napis nad wejściem: Mater et Caput omnium Ecclesiarum Urbis et Orbis, to znaczy: Matka i Głowa wszystkich kościołów Miasta i Świata. To proste, ale jednocześnie głębokie zdanie najlepiej oddaje wagę i rolę świątyni na Lateranie             

3. Teksty liturgiczne dzisiejszego święta przypominają nam tę ważną prawdę, że Bóg pragnie zamieszkać pośród ludzi. Chce zbudować duchową świątynię w której ludzie będą Go czcili w Duchu i prawdzie (por. J 4, 23-24). Co więcej - Apostoł Paweł pisze - że każdy chrześcijanin, a więc każdy z nas, stanowi żywą „świątynię Boga”. Mamy stawać się prawdziwym „domem Boga”, żywą świątynią Jego miłości.

Dzisiejsza niedziela przypomina nam również o znaczeniu budowli sakralnych – o kościołach, w których wierni gromadzą się, by zanosić modły do Boga. Uświadamia nam także, że parafianie mają obowiązek dbać o swoje budynki sakralne. Stanowią one bowiem często cenne dziedzictwo religijne i historyczne. Przede wszystkim jednak są miejscem modlitwy i kultu Bożego.

Wspominając dzień poświęcenia Bogu najstarszej bazyliki chrześcijaństwa w Wiecznym Mieście, naszą wdzięczną pamięcią ogarniamy wszystkie świątynie. Spoglądam z wdzięcznością także na mury tego kościoła w którym się teraz modlimy. To jeden z najmłodszych w naszej diecezji. Niedawno, bo 24 września, minęła dziesiąta rocznica jego konsekracji. Bogu i ludziom niech będą dzięki za ten piękny, funkcjonalny „dom Boży, dom modlitwy”. Panu Jezusowi niech będą dzięki również za ponad 24 lata istnienia parafii św. Franciszka z Asyżu, która na trwale wpisała się w duchowy pejzaż grodu nad Łydynią.

4. Moi Drodzy! Podczas tej Eucharystii dziękujemy też za 35 lat istnienia Okręgu Ciechanowskiego Polskiego Związku Wędkarskiego, to kolejny motyw naszej modlitwy dziękczynnej. Widzialnym znakiem tej rocznicy jest sztandar, który upamiętniać będzie to wydarzenie dla przyszłych pokoleń.

Drodzy miłośnicy wędkarstwa! Miałem okazję, jako biskup, uczestniczyć w spotkaniach różnych stowarzyszeń religijnych i świeckich. Po raz pierwszy jednak spotykam się wędkarzami! Dlatego dziękuję wam za zaproszenie mnie do waszej społeczności. Cieszę się, że chcieliście razem z waszym biskupem przeżywać uroczystości rocznicowe. Na uznanie zasługuje również fakt, że niespełna rok temu prosiliście mnie o mianowanie kapelana dla waszego środowiska (prawdopodobnie pierwszego w Polsce!). Odczytuję to, jako pragnienie łączenia waszego zamiłowania do wędkarstwa z wymiarem duchowym.

5. Wszak wędkarstwo jest piękną i szlachetną pasją, zakorzenioną w Piśmie Świętym. Ewangelie przekazują nam, że Jezus wielokrotnie posługiwał się symbolem ryby i połowów, by głosić Dobra Nowinę. Pierwsi Apostołowie, których powołał, byli rybakami znad Jeziora Genezaret: „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi” (Mt 4, 19; Mk 1, 17). Innym razem powiedział do Piotra: „Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił” (Łk 5, 10). Po swym zmartwychwstaniu Pan Jezus przygotował na brzegu jeziora dla swych uczniów pieczoną rybę (J 21, 9). 

Dlatego pierwsi chrześcijanie przyjęli jak swój znak rozpoznawczy właśnie rybę. Co więcej, ryba w starożytnym chrześcijaństwie była symbolem samego Jezusa. Dlaczego? Dlatego, że ryba w języku greckim to ichtys. Zaś litery składające się na to słowo są skrótem wyrażenia: IESOUS CHRISTOS THEOU HIOS SOTER, czyli: Jezus Chrystus Boga Syn Zbawiciel.

Warto wiedzieć – Moi Drodzy - że w Nowym Testamencie mamy też wprost odnotowany przypadek użycia wędki. W siedemnastym rozdziale Ewangelii według św. Mateusza, Pan Jezus mówi do  Apostoła Piotra tak: „ idź nad morze, zarzuć wędkę i weź pierwszą złowioną rybę, otwórz jej pyszczek, a znajdziesz stater; tego zabierz i daj im za mnie i za siebie”(25–27). Stater to ówczesna moneta, która zgodnie z przepisami prawa żydowskiego miała stanowić podatek na świątynię jerozolimską. Oto zawodowy rybak, przez całe lata łowiący siecią, otrzymuje od Jezusa polecenie, by posłużyć się wędką. Posłuszny Chrystusowi  Szymon Piotr, bierze wędkę i zarzuca ją w wody Jeziora Galilejskiego. Można zatem powiedzieć, że Piotr -Apostoł jest rzeczywiście patronem wędkarzy.

6. Na zakończenie chciałbym podzielić się z wami jeszcze jedną refleksją i zarazem apelem. Na święconym dziś sztandarze Okręgu Ciechanowskiego PZW widnieje biblijna scena przedstawiająca Jezusa i apostołów, łowiących ryby. Mogliście na nim umieścić różne symbole i grafiki. Wybraliście jednak scenę ewangeliczną. Ona dobrze oddaje prawdziwą – podwójną  – naturę pasji wędkarskiej.

Celem każdego wędkarza jest sportowy połów ryb. Wybierając się nad rzekę czy jezioro chce on złowić ich jak najwięcej. To niejako pierwsza warstwa wędkarstwa. Na tym jednak nie można poprzestać. Jest druga, poniekąd duchowa warstwa waszej pasji. Jako wędkarze – uczniowie Chrystusa nie zapominajcie nigdy zabierać nad wodę ze sobą Jezusa, podobnie jak ewangeliczni rybacy! Urzeczywistniajcie, to co widnieje na waszym sztandarze.

Życzę wam, by Chrystus był nieodłącznym towarzyszem i przyjacielem waszych wypraw. Pamiętajcie, by trzymając w jednym ręku wędkę, w drugiej nie zapominać o różańcu!

Miarą waszego profesjonalizmu oprócz złowionych ryb, niech będzie także szacunek i życzliwość wobec kolegi-wędkarza, kultura osobista nad wodą oraz odkrywanie Boga w przyrodzie. Otaczająca nas przyroda zasługuje bowiem na miano „piątej Ewangelii”. Wtedy, łowiąc ryby wraz z Chrystusem, stawać się będziecie także „rybakami ludzi”. Pielęgnując i doskonaląc waszą wędkarskie umiejętności, bądźcie jak apostołowie – świadkami Zmartwychwstałego Pana. Amen.