Punktem wyjścia dla tej inicjatywy była Konstytucja Apostolska Piusa IX „Ineffabilis Deus” z dn. 8 grudnia 1854 r. ogłaszająca dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, w której napisał: „[…] Dla wywyższenia wiary katolickiej i rozkrzewienia religii chrześcijańskiej, powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz naszą ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swojego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmogącego Boga oraz ze względu na przewidywane zasługi Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana wolna od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć”.
Pięćdziesiąt lat później, papież Pius X w encyklice „Ad diem illum laetissimum” z 2 lutego 1904 roku, mającej upamiętnić 50. rocznicę ogłoszenia tego dogmatu, ogłosił Nadzwyczajny Jubileusz Mariański, podczas którego wierni mieli szczególnie oddawać cześć Najświętszej Maryi Pannie.
Wikariusz Kapituły Katedralnej Płockiej ks. Antoni Julian Nowowiejski, wychodząc naprzeciw zachętom z Watykanu, w dn. 4 października 1904 r., napisał list do duchowieństwa diecezjalnego, w którym wobec zbliżającej się 50-tej rocznicy ogłoszenia wspomnianego dogmatu zachęcał m.in. do oddawania szczególnej czci Matce Bożej. Kończąc swoją odezwę napisał: „Nie wątpię, że uroczystość ta, do której świetnego obchodzenia na całym świecie się gotują, i w naszej diecezji tak przez duchowieństwo, jak i przez wiernych będzie należycie uczczona. Damy dowód, jak czcimy Tę, którą Matką Naszą zwykliśmy nazywać. «Zdrowaś Maryja, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami!»”
Wspomniany jubileusz, list ks. A. J. Nowowiejskiego i fundacja obrazu Matki Bożej przez Józefa Rościszewskiego nie stanowiły bynajmniej niezwykłego zbiegu okoliczności, co resztą później wyjaśniają dość szczegółowe zapisy w kronice parafialnej. Z pewnością jednak ks. Stanisław Gogolewski (proboszcz sadłowski w latach 1901 – 1911) w 1904 roku napisał list z prośbą do Kurii Diecezjalnej w Płocku o możliwość umieszczenia w głównym ołtarzu w Sadłowie ufundowanego ówczesnego właściciela Sadłowa obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Pismo to jednak nie zachowało się z racji na to, że w styczniu 1940 roku Niemcy wszelką dokumentację znajdującą się w Kurii Diecezjalnej spalili. W Archiwum Parafialnym w Sadłowie znajduje się jednak odpowiedź na list ks. Gogolewskiego z dn. 12 października 1904 roku, w którym znajdujemy zgodę na umieszczenie w ołtarzu głównym w Sadłowie wspomnianego wyżej obrazu.
Ks. Stanisław Gogolewski po tym, jak uroczystości związane z instalacją obrazu się zakończyły, w Kronice Parafialnej tak pisał o tych wydarzeniach: „I znów łaska Boża zaświeciła nad nami! Papież Leon XIII zapoczątkował, a następca jego Pius X zatwierdził i publicznie ogłosił, iż rok 1904 jest rokiem jubileuszowym, poświęconym czci Matki Niepokalanie Poczętej; parafianie moi starali się jakąś ofiara czy umartwieniem rok ten w życiu swojem zaznaczyć; bardzo wielu wstrzymało się od wódki i to do tego stopnia, iż nawet na weselach ledwo dla muzykantów dawali; inni odmawiali w tym roku częściej różaniec, a inni inne postanowienia porobili; miejscowi zaś dziedzice za upamiętnienie jubileuszu MB sprawili obraz MB Częstochowskiej umieszczony w ołtarzu sadłowskim za zasłoną (obraz malował Stan. Zarzecki, sukienki z Zakładu Magdalenek, korony robił Łopiański, ramy Sidorowicz). Śliczny ten obraz, jak z jednej strony jest prawdziwą ozdobą Kościoła Naszego, tak z drugiej znów ciągle przypominać nam będzie Matkę Naszą, Królową Korony Polskiej, pod opiekę Której w dniu poświęcenia (6 grudnia) oddani zostaliśmy, aby z tej opieki szczególnej nie wypuszczała dobrodziejów Kościoła a fundatorów tej jubileuszowej pamiątki! Uroczystość Niepokalanego Poczęcia MB jak wszędzie tak i u nas nader uroczyście obchodzoną była, całe nabożeństwo było z wystawieniem Najświętszego Sakramentu, po II nieszporach Kościół był uiluminowany”.
Obraz ten ozdobiony pięknymi koronami i sukienką bez zakłóceń czczony był w parafii sadłowskiej aż do 1999 r., kiedy to nieznani do dziś sprawcy włamali się do kościoła. W księdze ogłoszeń parafialnych napisano wówczas: „W nocy z czwartku na piątek dokonano włamania do naszego kościoła. Z rozbitego sejfu skradziono obie monstrancje (1 zabytkowa), 2 zabytkowe kielichy, 1 kielich pamiątka zdobyta na bolszewikach (1920), 3 kielichy współczesne (1 od KSW z Sadłowa, 1 od br. Cz. Łączyńskiego, malutką nieużywaną puszkę, naczynka do chrztów, do lejów, hostiarkę, 2 alby, parę komeż. Do tabernakulum, Bogu dzięki, nie włamali się. Natomiast ukradli korony z głowy MB Częstochowskiej i Dzieciątka, małe perełki z sukni MB Częstochowskiej, srebrną suknię św. Antoniego, Dzieciątka (i koronę), około 30 wotów dziękczynnych. Ponadto 4 krzyże ołtarzowe. Naruszyli bądź uszkodzili suknię MB Częstochowskiej, obraz św. Jana Chrzciciela (przedarcie). Policja poszukuje sprawców włamania i skradzionych przedmiotów.”
Sprawcy nie zostali schwytani. W 2012 r. udało się jedynie odzyskać zabytkową monstrancję, która aktualnie znajduje się w depozycie Muzeum Diecezjalnego w Płocku. Natomiast wizerunek Matki Bożej w kościele sadłowskim czczony był przez blisko osiemnaście lat bez koron. Podczas zakończenia peregrynacji Kopii Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w parafii Sadłowo, w kwietniu 2016 r., ks. kan. Kazimierz Rostkowski zobowiązał się m.in. do tego, że korony z pomocą parafian przywróci. Jak powiedział, tak się stało. Staraniem wielu osób, darczyńców, którzy ofiarowali Matce Bożej złote kosztowności, udało się wykonać nowe korony dla Maryi i Dzieciątka Jezus. Korony te zostały wykonane w pracowni Argentum (R.iK. Stachursy) w Koszelówce k/Płocka. Poświęcenia i nałożenia koron na obraz dokonał w dn. 24 czerwca 2017 r. ks. infułat Marek Smogorzewski, dziekan rypiński.
