Eucharystia drogą miłosierdzia

W sposób wyjątkowy, w sakramencie Eucharystii zawarte jest misterium miłosierdzia Boga, który w nim jest obecny. Ofiara, którą Chrystus składa swemu Ojcu i która jest utrwalone w pamiątce eucharystycznej, jest otwarta dla wszystkich i realizuje zbawczy plan Bożego miłosierdzia.

Celebracja Eucharystii, jest dostępną nam wszystkim drogą miłosierdzia. W adhortacji apostolskiej „Sacramentum caritatis, (nr 20), papież Benedykt XVI przypomniał elementy, które w obrzędzie Mszy odnoszą się do świadomości grzechu i jednocześnie są wezwaniem nad nami miłosierdzia Bożego. Cały zresztą obrzęd Mszy św. otwiera przed jej uczestnikami dar Bożego miłosierdzia. Eucharystia jest szczególnym uobecnieniem tego daru.

Miłosierdzie Boże ukazuje się już w sakramencie chrztu, ponieważ ten sakrament jest przejściem od śmierci do życia. W każdorazowym sprawowaniu Eucharystii ochrzczony doświadcza zbawienia i to mu pomaga do ustawicznego pragnienia nawrócenia. Zauważmy kilka takich momentów. Już na początku celebracji Eucharystii, w akcie pokutnym, wierni wypowiadają wiarę w Boga, prosząc Go o przebaczenie grzechów: „Zmiłuj się nad nami, Panie./ Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Okaż nam, Panie miłosierdzie swoje./ I daj nam swoje zbawienie” (II formuła aktu pokutnego). Kapłan kończy ten akt słowami: „Niech się zmiłuje nad nami Bóg Wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy doprowadzi nas do życia wiecznego”. W innym wypadku, po ogólnym wyznaniu grzechów, jest śpiewane,  bądź odmawiane, „Panie, zmiłuj się nad nami”.

Podczas liturgii słowa Kościół przypomina dzieła, jakie Bóg w swoim miłosierdziu dokonał dla ludu wybranego i jakie dokonuje także dzisiaj. „W czytaniach (...) Bóg przemawia do swego ludu, ujawnia misterium odkupienia i zbawienia oraz dostarcza wiernym duchowego pokarmu; sam Chrystus przez swoje słowo jest obecny pośród wiernych. Lud przyswaja sobie to słowo w milczeniu i przez śpiewy przyłącza się do niego, przez wyznanie wiary; nakarmiony tym słowem  zanosi modlitwę powszechną w potrzebach całego Kościoła i za zbawienie całego świata” (Og. Wprow. do Mszału Rzymskiego, 55).

 Liturgia eucharystyczna jest kontynuacją tego, co zostało juz rozpoczęte w liturgii Słowa. Jest modlitwą dziękczynienia i uwielbienia za wszystko, czego Bóg dokonał „dla nas ludzi i dla naszego zbawienia”: „ W miłosierdziu swoim pospieszyłeś z pomocą wszystkim ludziom, aby Ciebie szukali i znaleźli” – modli się kapłan w IV Modl. Euchar. Opowiadanie o ustanowieniu i słowa konsekracji aktualizują ofiarę Chrystusa, który wydał swoje Ciało i przelał Krew na odpuszczenie naszych grzechów. Słowa Modlitwy Pańskiej zawierają prośbę o darowanie win i ich odpuszczenie „tak, jak my odpuszczamy naszym winowajcom”. Ta prośba rozwijana jest w modlitwach kapłana: „Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa” oraz „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja”. Te modlitwy odmawiane przez celebransa po cichu przypominają także jemu samemu potrzebę miłosierdzia Bożego. „Panie Jezu Chryste, niech przyjęcie Ciała i Krwi Twojej, nie ściągnie na mnie wyroku potępienia, lecz dzięki Twemu miłosierdziu niech mnie chroni oraz skutecznie leczy moją duszę i ciało”.