Czwarta dziewica konsekrowana w diecezji płockiej

Podczas Eucharystii kazanie wygłosił ks. prof. Ireneusz Mroczkowski, były opiekun wdów i dziewic konsekrowanych w diecezji płockiej, który przez kilka lat przygotowywał kandydatkę do aktu konsekracji. Przypomniał myśl św. Bonawentury, że jeśli chce się zrozumieć złączenie duszy z Bogiem, to należy najpierw pytać łaski a nie rozumu, najpierw modlitwy a nie księgi, najpierw tajemnicy a nie oczywistości.

- Gdy po raz pierwszy spotkałem panią Kasię, zacząłem pytać rozumu, ale szybko się zorientowałem, że ten pomysł, to łaska powołania. To kobiecość, która się zatraca w umiłowanym Jezusie. Pani Kasiu - jest pani u początku drogi, podczas której mogą się zdarzyć różne rzeczy, ale połączyła się pani z Kościołem, który odtąd bierze za panią odpowiedzialność – podkreślił płocki teolog.

Obrzędu błogosławieństwa dziewicy podczas Eucharystii dokonał bp Mirosław Milewski. Katarzyna Sulewska, ubrana w suknię ślubną, otrzymała z rąk biskupa obrączkę, welon i brewiarz. Odnowiła postanowienie życia w czystości: - Ta konsekracja jest okazją do zadziwienia się tajemnicą Chrystusa, który zaprasza człowieka do bliskości – powiedział biskup.

Katarzyna Sulewska na 31 lat, mieszka w parafii św. Jana Chrzciciela w Płocku. Ma wykształcenie wyższe, pracuje w przedszkolu. Należy do wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym „Jezus żyje” i Duszpasterstwa Petroklezja w parafii św. Stanisława Kostki w Płocku. Często uczestniczy w dużych akcjach ewangelizacyjnych. Przed aktem konsekracji przeszła odpowiednią formację i poznała istotę powołania do dziewictwa konsekrowanego. Wcześniej trzykrotnie składała tzw. śluby prywatne.

W uroczystości uczestniczyli bliscy konsekrowanej kobiety oraz dziewice i wdowy konsekrowane z diecezji. Obecny był też ks. kan. dr Bogdan Czupryn, opiekun duchowy wspólnoty konsekrowanych kobiet.

Stan dziewic konsekrowanych to jedna z najstarszych form życia konsekrowanego w Kościele. Znane były one już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Składają zobowiązanie do życia w czystości, aby bardziej kochać Chrystusa i lepiej służyć bliźnim, oddają się pokucie, dziełom miłosierdzia, apostolstwu i modlitwie, codziennie odmawiają Liturgię Godzin, nieustannie wielbią Boga i wypraszają zbawienie świata.